Μια τρύπα στη Νέα Παραλία που έγινε συνήθεια του ματιού

Λάβαμε και δημοσιεύουμε το παρακάτω γράμμα αναγνώστριας

Επιλέγω κάθε μέρα την διαδρομή της παραλίας για περπάτημα προς την δουλειά μου κι ένας από τους πολλούς λόγους που το κάνω είναι γιατί πλέον αποτελεί την μοναδική περιοχή της Θεσσαλονίκης η οποία με πείθει να την βλέπω υπέροχη, αφενός λόγω του φυσικού θαλάσσιου τοπίου και αφετέρου γιατί κυρίως η νέα παραλία είναι στοιχειωδώς καθαρή, με όμορφη αισθητική εν γένει, υπάρχουν δέντρα όρθια, όχι πετσοκομμένα και άνθρωποι που αγναντεύουν το μπλε του Θερμαϊκού, και σκάει το προσωπάκι τους χαμόγελο.

Μένω ανατολικά, οπότε ξεκινώ από την Σαλαμίνα και κατευθύνομαι προς το κέντρο, με τέρμα στην πλατεία Ελευθερίας.

Περί τον Σεπτέμβριο 2022 ήταν που παρατήρησα πρώτη φορά την μικρή τρύπα στην απαρχή σχεδόν της Νέας Παραλίας, επάνω στον ποδηλατόδρομο, αρχικά κενή, μετά καλυμμένη από άμμο μιας και σταδιακά μεγάλωσε και απέκτησε και φύλακες τα κίτρινα κεκλιδώματα μην τυχόν και πέσουμε μέσα οι αδαείς που δεν έχουμε ξαναδεί σε ολάκερη Θεσσαλονίκη τρύπες, λακκούβες και κακοτεχνίες.

Ίσως και να υπήρχε από το καλοκαίρι, δεν θυμάμαι να σας πω, έγινε συνήθεια εξάλλου του ματιού να βλέπει τα έκτροπα της πόλης, οπότε και δεν μου φάνηκε παράξενο, παρ’ όλο που δυσανασχετώ κάθε φορά σα να’ ναι πρώτη. Αλλά, δεν με πτόησε, συνέχισα κάθε μέρα να περνάω από εκεί και να την καλημερίζω αισιόδοξα, θεωρώντας πως δεν θα την βλέπω για πολύ.

Γύρω στα Χριστούγεννα, έβαλα στοίχημα με τον εαυτό μου για το διάστημα που θα δώσω περιθώριο μέχρι να την δω κλεισμένη και τον δρόμο ανακατασκευασμένο και πάλι στην πρότερη μορφή του.

Πέρασε η προθεσμία, φυσικά κέρδισα το στοίχημα από τον αισιόδοξο εαυτό μου που προσδοκούσε πριν τον Μάρτιο να είχε επιδιορθωθεί αυτό το κατά τα άλλα μικρό project.

H τρύπα παρέμεινε εκεί με τελευταία εικαστική παρέμβαση ένα μπετόνι νερό (ιδέα δεν έχω τον λόγο γιατί τοποθετήθηκε, πιθανολογώ πως η άμμος διψάει που και που και την ποτίζουμε) και εν τέλει μπήκε και ο Μάιος, η φύση άνθισε, οπότε έκαναν την εμφάνιση τους και κάποια χορταροειδή, για να μην παραπονιόμαστε για την έλλειψη πρασίνου, οι αχάριστοι πολίτες.

Κάποιο λόγο έχει εικάζω αυτή η πολύμηνη τρύπα να βρίσκεται εκεί, αλλά σπαζοκεφαλιάζω να τον βρω. Οπότε αναρωτιέμαι μήπως τα μεγάλης εμβέλειας έργα τούτης της πόλης δεν αφήνουν περιθώριο στους ιθύνοντες να ασχοληθούν με τα μικρής εμβέλειας έργα, όπως αυτή η τρύπα; μήπως κι από την άλλη να σκεφτόμασταν κάποιοι πως τα μικρά ίσως και να είναι εκείνα που κερδίζουν το στοίχημα τελικά με τους πολίτες που δεν φτάνει το μάτι τους να δει τα μεγάλα;

Τουλάχιστον εκείνους που σαν κι εμένα, έχουν ένα αισιόδοξο εαυτό μεν και τον αφήνουν να ελπίζει, αλλά δεν επιθυμούν και να μας τον εκμεταλλεύονται, καταλαβαίνετε.

Μήπως να πάμε ένα στοίχημα;

*τα στοιχεία της αναγνώστριας είναι στη διάθεση της parallaxi