Μια τυχαία, θαυμάσια συνάντηση…
Η Γωγώ Τέτου περιγράφει την περίεργη συνάντησή της με την Αναστασία
Λέξεις: Γωγώ Τέτου
Είχα ακεφιές. Φόρεσα ένα παντελόνι, πουκάμισο, φουλάρι και ζακέτα. Όλα μαύρα, εκτός από τη ζακέτα που ήταν γκρι. Πήρα το λεωφορείο και κατέβηκα στο κέντρο. Χάζεψα τις βιτρίνες, πολύ… λεοπάρδαλη παίζει φέτος, έβρισα μέσα από τα δόντια μου για κάτι τιμές 3ΟΟ και πάνω σε παπούτσια, κοντοστάθηκα στο αγαπημένο μου μαγαζί που πουλάει ωραίες πίτες, αλλά αντιστάθηκα στον πειρασμό και δεν αγόρασα ούτε ένα μικρό κομμάτι σπανακοτυρόπιτα και μπήκα σε ένα μαγαζί στη Μητροπόλεως να διαλέξω χειμωνιάτικες πιτζάμες.
Εκεί που κοίταζα μια σκούρη πράσινη και μια μπλε με λευκή δαντέλα στην άκρη, ακούω μια φωνή: ” Μαύρη μαυρίλα πλάκωσε, μαύρη σαν καλιακούδα! Δεν πιστεύω να πάρεις αυτές τις σκούρες! Πάρε, καλή μου , μια φωτεινή, να ορίστε αυτή τη ροζ, να λάμπεις! ”
Ο Χριστός και Απόστολος! Η κυρία που μου μιλάει με τόση οικειότητα, μου είναι παντελώς άγνωστη! Αν την είχα ξανασυναντήσει θα τη θυμόμουν! Είναι περίπου στην ηλικία μου, τα μαλλιά της κάτασπρα δαχτυλίδια, το πρόσωπό της φωτεινό, τα μάτια μπλε καλοκαιρινά σα δυο σταγόνες Αιγαίο.
Προσπαθώ να της εξηγήσω ότι το μαύρο δεν είναι το αγαπημένο μου χρώμα, το επιλέγω μόνο σε νυχτερινές εξόδους. Εκείνη, λες και είναι η μαμά μου, φωνάζει απευθυνόμενη στην πωλήτρια: Κοιτάτε τι φοράει: μαύρο παντελόνι, μαύρο πουκάμισο, ε το φουλάρι έχει και λίγο άσπρο…
– Ναι, αλλά η ζακέτα μου είναι γκρι!
– ΧΑ ΧΑ ! Ωραία δικαιολογία! Δεν είναι μαύρη, είναι γκρι! ΧΑ ΧΑ! Λοιπόν, επειδή μπήκαν πελάτισσες, επειδή σε βλέπω ντάουν, κερνάω καφεδάκι εδώ κοντά πίσω από την παλιά Βιομηχανική. Με λένε Αναστασία.
Την εμπιστεύτηκα και αποδέχτηκα την πρόταση, χωρίς δεύτερη σκέψη. Εκείνη παρήγγειλε τσάι με μέλι και εγώ καπουτσίνο με μπόλικη κανέλα. Μου μίλησε για τη ζωή της, για τον άντρα της που εργάζεται στη Ζυρίχη, για τον 32χρονο γιο της, για την επιθυμία της να βοηθάει τους ανθρώπους χωρίς να περιμένει ανταμοιβή.
Της είπα και εγώ μερικές αλήθειες, πέρασαν δυο ώρες χωρίς να το καταλάβουμε, μας άκουσε όλο το μαγαζί όταν ήρθε ο λογαριασμός, επέμενα να πληρώσω εγώ, αποκλείεται έλεγε εκείνη , εγώ σου πρότεινα να πάμε για καφέ, τελικά πέρασε το δικό της.
Ανταλλάξαμε τηλέφωνα, βγήκαμε Αριστοτέλους, αγκαλιαστήκαμε και φιληθήκαμε.
– Ένιωσα σα να σε ήξερα από παλιά και ξανανταμώσαμε, Γωγώ.
– Και εγώ το ίδιο, Αναστασία. Λες και γνωριζόμαστε χρόνια.
Ήταν μια τυχαία συνάντηση. Μια θαυμάσια συνάντηση!
*Η Γωγώ Τέτου είναι δημοσιογράφος
