Μήπως να αλλάζαμε και τη σημαία μας;

της Δανάης Χατζόγλου

Γιατί όχι; Πώς να πάμε μπροστά όταν αυτή η Σημαία, η συγκεκριμένη, μας θυμίζει τα λάθη μας (ανάλογα από  ποια πλευρά τα βλέπεις). Πώς να πας μπροστά με «παλαιά σύμβολα»; Πώς να πείσεις τους ευρωπαίους (ή μόνο τους Γερμανούς) ότι εξ-ευρωπαϊστηκες; Νέος, τσίλικος, χωρίς δεσμεύσεις και δεσμούς (ακόμα με τον λαό σου), έτοιμος να τα δώσεις όλα στην ΑΝΑΠΤΥΞΗ (που ΘΑ έρθει)  όπως την θέλουν, όποιοι την θέλουν, με όποιο τρόπο την θέλουν. «Να πάει η Ελλάδα μπροστά, με κάθε τρόπο…» ( ο Άδωνης στον Σκάι). Με κάθε τρόπο… Αυτό ακριβώς συζητάμε. Γι αυτό με πονά, περισσότερο και από το «μαύρο», η αλλαγή του ονόματος από ΕΡΤ σε ΝΕΡΙΤ!

Είναι λίγο ή πολύ σαν να αλλάζουμε και τη σημαία μας. Ένας λαός με 2.000.000 ανέργους, με ζοφερό μέλλον, τσακισμένη Παιδεία και  όνειρο τις ακαλλιέργητες, χωρίς κόπο, περιουσίες,  νομίζετε πως θα ενδιαφερθεί αν αλλάξει και η Σημαία του; Ποιοι θα φωνάξουν; Οι κομματικοί (των άλλων κομμάτων), οι ανεύθυνοι, αυτοί που δεν θέλουν την πρόοδο, οι μονίμως με το ΟΧΙ στο στόμα.  Άκουσα πολλά αυτές τις ημέρες, ακόμα και φίλοι κουράστηκαν, διχάστηκαν. Δεν μπορώ άλλο, δεν ακούω άλλο, πάω σπίτι μου, κοιτώ τα δικά μου, δεν υπάρχει αριστερά, δεν με εκπροσωπεί κανείς. Για τα σύμβολα θα μιλάμε τώρα;

Η μοναξιά χτυπά την πόρτα, ακούστε την. Δε φτάνουν τα 200, τα 300 ἠ τα 1000 άτομα που συμφωνούν μαζί σου εύκολα και γενικά. Μόλις πεις τη λέξη Συνδικαλισμός, ακόμα χειρότερα κομματικός Συνδικαλισμός, θα μετατραπείς σε «εχθρό του λαού». Το είπα και το έγραψα πολλές φορές: Το παλαιό πεθαίνει και το νέο δεν μπορεί να γεννηθεί. Έτσι,  ο ταλαίπωρος αυτός τόπος πορεύεται «γονατιστός και όχι όρθιος και με τους πολίτες φαντάσματα του εαυτού τους» προς το μη-μέλλον, δίχως σύμβολα, δίχως γέννα. Ποιους συμφέρει όλο αυτό το τέρας: Τους κομματικούς μηχανισμούς, που σαν χταπόδι έχουν τα πλοκάμια τους παντού. Αυτούς που κινούνται γύρω από κάθε καρέκλα ή καρεκλάκι  σε πολιτικά γραφεία, επικοινωνιακά γραφεία, συνδικαλιστικά γραφεία, τραπεζικά γραφεία, δημοσιογραφικά γραφεία, μέσα και έξω από τη χώρα. Δύσκολη η απάντηση που έδωσα. Το ξέρω, γιατί θα έρθει αμέσως η επόμενη ερώτηση: Και εσύ, δηλαδή, τί προτείνεις; Μπορώ να δώσω μια μόνο απάντηση: Ένας άλλος κόσμος είναι πάντα εφικτός, όσο και αν ωρύεται και να χτυπιέται ο Άδωνης στον Σκάι και μπορεί να αρχίσει με ένα «όχι στο μαύρο και όχι στην αλλαγή του ονόματος της ΕΡΤ», δίχως άλλες σκέψεις και ερωτήματα.

Όταν αληθινά είσαι ματ από παντού, έχεις μόνο μια διέξοδο, επιστροφή στις Αρχές σου, χωρίς δεύτερη σκέψη.