Μονομαχίες σε ψηφιακή αρένα

Από την ιστορία του ανθρώπινου είδους και την συμπεριφορά του μπορούμε να εξάγουμε κάποια ενδιαφέροντα συμπεράσματα. Ένα από αυτά έχει να κάνει με το λεγόμενο «πρωτόγονο ένστικτο» και τα χαρακτηριστικά τα οποία του αποδίδονται.

Όσα τραύματα και αν άφησαν κάποιες συλλογικές μνήμες  όπως οι πόλεμοι που είχαν σαν αποτέλεσμα την προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων η ευχαρίστηση που μας προσφέρει η βία δεν εξαλείφθηκε απλά προσαρμόστηκε στις συνθήκες και τις απαιτήσεις της εκάστοτε εποχής.

Πως μπορεί διαφορετικά να εξηγηθεί η ηδονή  μας στον πόνο, το αίμα και τους  βασανισμούς. Από τις μεγάλες αρένες των Ρωμαϊκών χρόνων που οι μονομαχίες ήταν το αγαπημένο θέαμα λαού και αριστοκρατών, στους δημόσιου απαγχονισμούς το κυνήγι μαγισσών, τους δημόσιους λιθοβολισμούς για να καταλήξουμε στην απόλυτη ανθρώπινη κτηνωδία : εγκλήματα πολέμου, στρατόπεδα συγκέντρωσης, Γκουαντάναμο εμπορία και εκμετάλλευση ανθρώπου.

Μια σειρά από ταινίες που γνώρισαν μεγάλη επιτυχία και πολλές συνέχειες αναδεικνύουν το θέμα αυτό. Στο Hostel, ένα καλοστημένο παγκόσμιο δίκτυο παγιδεύει ανθρώπους, συνήθως αδύναμους που ίσως δεν θα τους αναζητήσει κανείς και έναντι αμοιβής από πολύ πλούσιους πελάτες γίνονται θύματα βασανισμού, πειραμάτων και παιχνίδι διαστροφής που φτάνει ως το θάνατο.

Οι πιο πρόσφατες επιτυχίες όπως το Hunger Games και το παιχνίδι του Καλαμαριού αφηγούνται ιστορίες με διαγωνισμούς δεξιοτήτων που ο χαμένος δεν βγαίνει εκτός παιχνιδιού αλλά θανατώνεται  και αυτό με κίνητρο πως στην κοπή του νήματος ο νικητής θα κερδίσει πάρα πολλά χρήματα. Και αν σκεφτόμαστε πως αυτά που βλέπουμε στις ταινίες ανήκουν στην φαντασία του σεναριογράφου και δεν πρόκειται ποτέ να συμβούν θα πρέπει να αναρωτηθούμε πόσο κοντά σε αυτά τα σενάρια είναι ένα πρόσφατο γεγονός της Ελληνικής ειδησεογραφίας όπου ένας 42χρονος βασάνιζε σε live streaming στο Youtube και στο ΤΙΚΤΟΚ άτομα με ειδικές ανάγκες έναντι αμοιβής από τους χρήστες. 23.000 λέγεται πως ήταν οι ακόλουθοι του καναλιού που μπορούσαν να πληρώνουν από 20 μέχρι 150 ευρώ και να ζητήσουν να απολαύσουν ένα θέαμα λεκτικής και σωματικής κακοποίησης.

Η δυνατότητα παροχής υπηρεσιών στο διαδίκτυο δεν είναι κάτι καινούργιο. Γνωρίζει εδώ και χρόνια μεγάλη άνθηση. Σε σελίδες με ερωτικές υπηρεσίες όπως για παράδειγμα το onlyfans μπορεί κάποιος συνδρομητής να παραγγείλει συγκεκριμένη φωτογραφία η βίντεο με κίνητρο την πλουσιοπάροχη αμοιβή. Αυτή η ελεύθερη συναλλαγή υπηρεσιών και αγαθών όμως κρύβει πολλούς κινδύνους κυρίως για τα παιδιά μιας και το διαδίκτυο παρότι φαινομενικά υπόκειται σε απαγορεύσεις όλοι γνωρίζουμε πως είναι ένα πολύ εύκολα προσβάσιμο μέσο ακόμα και από το κινητό συσκευή που χρησιμοποιούν μέχρι και παιδιά δέκα ετών.

Είναι άξιο απορίας λοιπόν αν για 150 ευρώ ο 42χρονος ανάγκαζε τα θύματα του να υποστούν σφαλιάρες, μπουνιές και μπουγελώματα τι θα έκανε αν κάποιος του προσέφερε 1.000 η και 5.000 και πόσο σίγουροι είμαστε ότι αυτό δεν έχει γίνει μέσο μιας ιδιωτικής συμφωνίας. Μέχρι ποιο σημείο θα μπορούσε να φτάσει κάποιος για τα χρήματα.

Ο εθισμός στην κατανάλωση εικόνας μπορεί να οδηγήσει στην απόλυτη απανθρωπιά. Θεατές σε  απόπειρα αυτοκτονίας είναι παθητικοί ακροατές που ανοίγουν το κινητό για να έχουν σε βίντεο το θάνατο ενός ανθρώπου και τον προτρέπουν να πέσει από την ταράτσα για να μοιραστούν μετά το θέαμα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Το Musical.ly άλλαξε ονομασία και έγινε το αγαπημένο μας ΤΙΚ ΤΟΚ όταν ένα ανήλικο κορίτσι έκανε σε αυτό ζωντανή μετάδοση του βιασμού μιας φίλης της. Η ίδια αργότερα είπε πως δεν μπορούσε να εξηγήσει γιατί δεν έτρεξε να ζητήσει βοήθεια. Όσο έβλεπε να αυξάνονται οι θεάσεις, τα like και οι ακόλουθοί της απλά δεν μπορούσε να σταματήσει την βιντεοσκόπηση του ψυχικού και σωματικού βασανισμού της φίλης της. Προτεραιότητα είχε η αύξηση της δημοτικότητας σε ένα ψεύτικο ψηφιακό δίκτυο.

Και για να αναμετρηθούμε με την δική μας υποκρισία σε τίποτα δεν διαφέρουν όλα αυτά που με φρίκη καταδικάζουμε από την μανία μας να κινηματογραφούμε και να εκθέτουμε κυρίως στο ΤΙΚ ΤΟΚ, ψυχικά ασθενείς, ΑΜΕΑ, παιδάκια, γιαγιάδες και παππούδες χωρίς αυτοί να έχουν το δικαίωμα να αντιδράσουν στην δημόσια έκθεση τους.

Η Παράλλαξη έχει ασχοληθεί με το φαινόμενο και στο παρελθόν

Εκεί γίνεται λόγος  για το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα στην χώρα μας  που προέρχεται από την Θεσσαλονίκη και αφορά έναν άνθρωπο που στο ΤikTok είναι γνωστός ως Κώστας Γκούντας η αλλιώς ο «Γαμάθ». Καταγράφοντας τον κρυφά από κινητό και χωρίς αυτός να το γνωρίζει ανέβηκε ένα βίντεο στο οποίο σκύβει και με τραυλή φωνή ρωτάει: «Γαμαθ»; Με εκπληκτική ταχύτητα αυτή του η ατάκα έγινε το νέο trend του TikTok με αποτέλεσμα να έχουν ξεφυτρώσει δεκάδες βίντεο με κάθε είδους TikToker να ακολουθούν τον Κώστα Γκούντα σε κάθε του βήμα, να τον καταγράφουν, να τον κοροϊδεύουν να τον παροτρύνουν να πει την ατάκα που τον έκανε διάσημο. Όταν ο ίδιος αρνείται, φανερά ενοχλημένος και τρέχει να κρυφτεί του υπόσχονται καφέ, φαγητό και ίσως κάποιο δίευρω εκμεταλλευόμενοι την ανάγκη του για επιβίωση. Το κυνήγι και το χαβαλέ στο πρόσωπό του όχι απλά δεν σταμάτησε έφτασε να αναπαράγεται και από μεγάλα ΜΜΕ και σελίδες στο διαδίκτυο χάρης των θεάσεων και των Like.

Η καταπάτηση της ιδιωτικότητας, η εισβολή της κάμερας σε κάθε στιγμή της καθημερινότητας, η μανιώδης παραγωγή και κατανάλωση εικόνων, η χρήση μέσων κοινωνικής δικτύωσης από τα οποία δε αποσυνδεόμαστε ποτέ, αρχίζουν να επιβεβαιώνουν βιβλία και ταινίες  που κατατάσσουμε στην επιστημονική φαντασία ενώ τείνουν να γίνουν ο ρεαλισμός του σήμερα.