Μπέμπα, πόσο έχεις μεγαλώσει!

Ο Αρκάς τον τελευταίο καιρό έχει λανσάρει έναν καινούριο χαρακτήρα τη «Μπέμπα». Η Μπέμπα είναι sjw (social justice warrior) και συνέχεια δυσκολεύει τη ζωή του πατέρα της απαντώντας του σε ότι της λέει με πολιτικά ορθές «αηδίες».

Το πρώτο μου έκανε εντύπωση σε αυτά τα κόμικς είναι η ηλικία και ο τρόπος που επέλεξε να απεικονίσει μια sjw. Ως Μπέμπα. Δηλαδή μωρό, που ακόμη δε ξέρει πώς λειτουργεί ο κόσμος και χρειάζεται υποδείξεις και έναν ενήλικα μαζί της πάντα. Κάποια που δε μπορεί να είναι υπεύθυνη για τον εαυτό της και τις ιδέες της, όπως ακριβώς ένα μωρό.

Από μόνος του ο όρος social justice warrior δηλώνει προσβολή, αλλά έτσι έχω εκλάβει ότι αντιλαμβάνεται ο Αρκάς τη Μπέμπα του. Μέσω αυτής προσβάλει όλους τους ανθρώπους που μάχονται για τις κοινωνικές ανισότητες, όπου και όπως αυτές εκφράζονται. Κανένας δε θα θυμώσει όντως αν αναφερθεί κάποιος σε μια αγελάδα ως παχιά. Θα θυμώσουμε όμως για ένα εξώφυλλο βιβλίου «Χοντρά αστεία» με μια χοντρή γυναίκα από κάτω.

Το κόμικ που η μικρή Μπέμπα κόβει τις κούκλες της και τις μετράει με το χάρακα ώστε να είναι όλες ίσες δηλώνει το λιγότερο αμάθεια από τη μεριά του δημιουργού. Ο φεμινισμός δεν είναι χάρακας, δεν είναι στεγανά και κουτάκια. Από τα στεγανά, τα κουτάκια και τις αγκυλώσεις της κοινωνίας είμαστε χορτάτοι.

Ο φεμινισμός και η ισότητα που προτείνει έγκειται στην ιδέα να αφήσουμε τους ανθρώπους να είναι κυριολεκτικά ό,τι θέλουν αυτοί μέχρι το σημείο που δεν εμποδίζουν κάποιον άλλον άνθρωπο από το να κάνει το ίδιο. Αυτό το απλό. Ούτε αστυνόμευση της ελευθερίας του λόγου θέλουμε, ούτε να καταργηθεί ο κωμωδία. Όταν όμως η κωμωδία γίνεται σε βάρος κοινωνικών ομάδων που έχουν υποστεί εκατοντάδες χρόνια καταπίεσης και η κωμωδία αυτή διαιωνίζει αυτόν τον τρόπο σκέψης, τον νομιμοποιεί σε συνειδήσεις και επιβεβαιώνει τους πρεσβευτές του εκεί υπάρχει πρόβλημα.

Ο τρόπος που μιλάμε επηρεάζει τον τρόπο που σκεφτόμαστε. Ακολούθως και τα αστεία μας επηρεάζουν τον τρόπο που σκεφτόμαστε ή ακόμα καλύτερα αυτό που θεωρούμε αστείο δηλώνει τα φρονήματά μας. Η μικρή Μπέμπα είναι θυμωμένη με τον πατέρα της μόνο επειδή είναι λευκός, στρέιτ άντρας. Εγώ δε γέλασα. Πολύς κόσμος γέλασε – πιθανότατα πολλοί λευκοί στρέιτ άντρες. Γιατί ενοχλεί τόσο πολύ η ξαφνική εναντίωση στους λευκούς στρέιτ άντρες; Μάλλον δεν είναι σωστή πρακτική να εναντιώνεσαι σε μια κοινωνική ομάδα με βάση το χρώμα, τη σεξουαλικότητα και το φύλο. Μικρή είναι η Μπέμπα, θα μεγαλώσει και θα μάθει.

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Είναι ο Αρκάς η φωνή της Alt-Right στην Ελλάδα;