Να πιάσουμε ξανά το νήμα που κόπηκε

Λέξεις: Στέλιος Αγγελούδης/ Εικόνα: Ιωάννης Σεμιτσόγλου

Η Parallaxi στα 35 της είναι πλέον πιο ανατρεπτική, παρεμβατική και δημιουργική από ποτέ. Έφηβη αλλά ώριμη, φλόγα, πάθος και συνήθεια, το παιδί που γεννήθηκε από την αγάπη του Γιώργου Τούλα για το σινεμά εξελίχθηκε σε μια δυνατή, καθαρή φωνή με διακριτό αποτύπωμα και λόγο στην καθημερινότητα της Θεσσαλονίκης.

Μια φωνή αιρετική, ασυμβίβαστη και δυνατή που λειτουργεί αφυπνιστικά, ξυπνά συνειδήσεις, στέκεται κριτικά απέναντι σε αυτούς που πληγώνουν την πόλη, που αρνούνται να δεχθούν πως «όλα αρχινούν στη Θεσσαλονίκη».

Για αυτή τη Θεσσαλονίκη εργαζόμαστε και εμείς, εδώ και έντεκα μήνες στη διοίκηση του Δήμου μας. Και αυτό που ζητάμε για την πόλη μας δε διαφέρει -πιστεύω- από τα θέλω του μέσου, είναι να τη φέρουμε και πάλι σε επαφή με το κοσμοπολίτικο, πολύχρωμο, ανοιχτόμυαλο παρελθόν της.

Πόση αλήθεια κρύβουν για την πόλη μας οι στίχοι του Ντίνου Χριστιανόπουλου:

«Δε μυρμηγκιάζει πια η ομορφιά στα παραβαρδάρια –κάτι έχει αλλάξει. Αρχίσαμε κι εδώ τα καμώματα της Αθήνας».

Πρέπει να πιάσουμε το νήμα από εκεί που κόπηκε, σε σκοτεινές εποχές, να σηκώσουμε τις περσίδες για να μπει μέσα σε αυτή τη μοναδική, αφιλτράριστη πόλη ο «δικός μας ο ήλιος».

Το παρελθόν γεννά και ορίζει το μέλλον, η πολυπολιτισμική Μητρόπολη που άφησε ανεξίτηλο το στίγμα της στην ιστορική μνήμη, μπορεί να στηριχθεί σε γερά θεμέλια, στο κορυφαίο συγκριτικό της πλεονέκτημα, ώστε να κοιτάξει κατάματα το «μέλλον του παρελθόντος», όπως έγραψε ο Λέων Ναρ, με ελπίδα, χαμόγελο και αισιοδοξία.

Αυτό που πρέπει να κάνουμε, είναι να ανοίξουμε το βηματισμό μας για να βρει η Θεσσαλονίκη τη χαμένη της ζωντάνια, την τόλμη και την αυτοπεποίθηση.

Η επανεκκίνηση της πόλης, η διαμόρφωση και η παρουσίαση στον κόσμο της σύγχρονης ταυτότητάς της ορίζει τις προτεραιότητες όλων μας για την επόμενη ημέρα.

Η Θεσσαλονίκη δεν επιτρέπεται να είναι απούσα από τις προκλήσεις του σήμερα, να κρύβεται και να διστάζει, να συζητά διαρκώς, γενικώς και αορίστως χωρίς να πράττει: Έρευνα, καινοτομία, νεοφυής επιχειρηματικότητα, τουρισμός, μεταφορές, εξαγωγές, logistics, πολιτισμός είναι οι άσσοι στο μανίκι της, οι άξονες πάνω στους οποίους μπορεί να ξετυλίξει το νέο της αφήγημα, να φέρει πίσω τα παιδιά της που ξενιτεύθηκαν για να βρουν στο εξωτερικό αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης και εργασίας, να στεγάσει και πάλι καλλιτέχνες.

Όμως για να δούμε μια Θεσσαλονίκη αλλιώς, μια πόλη πιο πράσινη, προσβάσιμη, φωτεινή, συμπεριληπτική, ανθρώπινη, με σεβασμό στο δημόσιο χώρο, πρέπει να συγκρουστούμε με τους δαίμονές μας, με χρόνιες παθογένειες που κράτησαν την πόλη καθηλωμένη στην υπανάπτυξη. Κορυφαία αυτών, η παραδοξότητα που στοιχειώνει την πόλη, πως όποιο μεγάλο έργο αρχίζει εδώ δεν ολοκληρώνεται.

Η παράδοση της βασικής γραμμής του Μετρό σε μερικές ημέρες από την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν είναι ασφαλώς αφορμή για εορτασμούς μετά από 30 και πλέον χρόνια αναμονής, δίνει, όμως, την ελπίδα πως κάτι αλλάζει. Δεν θα σημαίνει, όμως, τίποτα εάν δεν συνοδευτεί από την επιτάχυνση των εργασιών για να παραδοθεί το ταχύτερο η επέκταση της Καλαμαριάς και άμεσα να φτάσει σε κάθε γωνιά της όλης. Το δικαιούται να το απαιτεί η πόλη. Όπως απαιτεί πράσινο, τέχνη, προσβασιμότητα, περισσότερους χώρους τέχνης. Απαιτεί καλύτερη συγκοινωνία και μια καθαρή πόλη, απαιτεί αλλαγή νοοτροπίας. Δε τα λέω εγώ. Τα έγραψαν οι ενεργοί πολίτες που συμμετείχαν στην παράσταση 2310 της parallaxi στο Ντεπώ. Πολίτες που πιστεύουν και οραματίζονται. Είμαστε υποχρεωμένοι να τους ακούσουμε!

Χρόνια πολλά στην parallaxi, εύχομαι να συνεχίσει στον ίδιο δρόμο για πολλά χρόνια ακόμα!

* Ο Στέλιος Αγγελούδης είναι δήμαρχος Θεσσαλονικης