Ντροπή σας!
Σκέψεις για ηλικιωμένους και οικογενειάρχες που περπατούν αμέριμνοι στους δρόμους.
Λέξεις: Μαριαλένα Γκογκίδη
Το να επαναλαμβάνει κανείς την κρισιμότητα της κατάστασης που όλοι βιώνουμε από τη μία μπορεί να θεωρηθεί τετριμμένο από την άλλη συνιστά, κάθε φορά που λέγεται ή γράφεται, άλλη μια απελπισμένη προσπάθεια μετάδοσης συνείδησης και συνετισμού των ανεγκέφαλων, που δυστυχώς, όπως αποδεικνύεται, είναι ουκ ολίγοι.
Το λένε οι ειδικοί, το επισημαίνει ο πρωθυπουργός, μας το γράψανε οι γραφιάδες, μας το τραγουδήσαν οι τραγουδιστάδες. Και όμως, τίποτα από όλα αυτά δεν έφερε αποτέλεσμα. Από το πρωί εδώ και μέρες, τα κανάλια μεταφέρουν εικόνες ατόμων που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες, κατά κύριο λόγο ηλικιωμένους, να βολτάρουν ανέμελοι στα πάρκα, να πίνουν το καφεδάκι τους στις πλατείες, να παριστάνουν τους θυμόσοφους στα παγκάκια, ακόμα και να μας…τραγουδούν δημοτικά τραγούδια μπροστά στην κάμερα.
Βλέπω αυτές τις εικόνες και οργίζομαι, διότι φέρνω στο μυαλό μου εκείνες τις μέρες, τα δύσκολα μεσημέρια που οι κάτοικοι της Θες/νίκης συνωστιζόμαστε και στοιβαζόμαστε στα λεωφορεία. Εκείνα τα μεσημέρια που ο κάθε συνταξιούχος εισβάλλει με ορμή μέσα στο ήδη κρασαρισμένο λεωφορείο, μοιράζει εντολές και ύβρεις προς κάθε κατεύθυνση. «Εσείς δεν έχετε ανάγκη να κάτσετε, ρε γαϊδούρια, εμείς οι καημένοι τι να πούμε;!»
Άκου, καλέ μου, καημένε γέροντα. Μία ολόκληρη χώρα παλουκώνεται, ώστε ΕΣΥ να μη χρειαστείς να μπεις σε κάποια ΜΕΘ, διότι το πιο πιθανό είναι ότι εξαιτίας των ελλείψεων, θα δοθεί προτεραιότητα σε κάποιον νεότερο, ειδικά αν η κατάσταση επιδεινωθεί και δεν μπορούν να υποστηριχθούν όλοι (το είδαμε να συμβαίνει στην Ιταλία).
Άκου καλή μου, καημένη γερόντισσα, που με σπρώχνεις στο super market, για να μου κλέψεις με το έτσι θέλω τη σειρά και ταυτόχρονα ψελλίζεις (ή μάλλον, μου λες κατάμουτρα) «μας έχετε πρήξει με τα ακουστικά σας».
Εγώ, οι φίλοι μου, οι συνομήλικοι, οι μεγαλύτεροι, οι μικρότεροι, φοράμε αυτά τα ακουστικά μαζί με τις πιτζάμες μας και καθόμαστε στο γραφείο μας, το κρεβάτι μας, τον καναπέ μας ή στα αυγά μας τέλος πάντων, προσπαθώντας να υπομείνουμε την πίεση του εγκλεισμού, όπως ένας νοήμων άνθρωπος οφείλει να κάνει. Ταυτόχρονα ευχόμαστε πως με αυτή μας την πράξη δείχνουμε σεβασμό, συνδράμουμε σε αυτή την προσπάθεια που είναι συλλογική.
Άκου όμως, και καλέ μου οικογενειάρχη που σηκώθηκες άρον άρον να πας στο ύπαιθρο, τα νησιά και τις παραλίες. Είσαι ο ίδιος που κλείνει τις ΛΕΑ και δεν μπορούν να περάσουν τα πυροσβεστικά και τα ασθενοφόρα. Εσύ ο ίδιος αψηφάς τις εικόνες με τα φέρετρα που έρχονται από την Ιταλία και προκαλούν τρόμο, αγνοώντας ότι σε αυτό το φέρετρο σε 10 μέρες, ίσως να βρίσκεται κάποιος δικός σου. Αψηφάς το γεγονός ότι τα νοσοκομεία και το προσωπικό τους πρέπει πρωτίστως να σταθούν όρθια για αυτούς που έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη (καρκινοπαθείς, καρδιοπαθείς, ευπαθείς ομάδες και δεν συμμαζεύεται).
Είστε οι ίδιοι που μεγαλώνετε γενιές με ασυνείδητα και αγενή γαϊδούρια . Ντροπή σας!
