Ο θάνατος της αξιοπρέπειας

Του Γιώργου Τούλα 

Η εικόνα που βλέπετε παραπάνω είναι τραβηγμένη στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ. Εκεί νοσηλεύεται τις τελευταίες μέρες η μητέρα μου. Η εικόνα είναι από το ΄΄μαξιλάρι’’ του κρεβατιού που κοιμάται. Αν μπορεί να πει κάνεις μαξιλάρι αυτόν τον κίτρινο σωρό χωρίς μαξιλαροθήκη. Στη θέση του στρώματος του κρεβατιού υπάρχει ένα φθαρμένο παλιό υπόστρωμα και ένα αφρολέξ μερικών εκατοστών. Επίσης φθαρμένο και άθλιο. Το σκηνικό συμπληρώνει μια τρύπια, λιωμένη κουβέρτα και ανάλογα σεντόνια. Η μητέρα μου όπως και οι υπόλοιποι νοσηλευόμενοι ξαπλώνουν σχεδόν πάνω στο σιδερένιο κρεβάτι. Αφού το στρώμα δεν είναι στην πραγματικότητα στρώμα. Χθες, μετά από πέντε μέρες νοσηλείας ζήτησα από τις νοσοκόμες τουλάχιστον μια μαξιλαροθήκη. Μου απάντησαν πως το νοσοκομείο δεν διαθέτει μαξιλαροθήκες εδώ και πολύ καιρό και αν θέλουμε μπορούμε να φέρουμε από το σπίτι μας.

Η μητέρα μου, όπως και οι περισσότεροι νοσηλευόμενοι εργάστηκε πολλά χρόνια στη ζωή της, πλήρωσε φόρους δεκαετίες, ασφαλιστικές εισφορές και ό,τι άλλο της ζήτησε αυτό το σάπιο κράτος για να μπορεί τουλάχιστον τη μια φορά που θα νοσηλευτεί σε ένα νοσοκομειακό ίδρυμα, εν προκειμένω στο μεγαλύτερο πανεπιστημιακό νοσοκομείο της πόλης, να απολαύσει τουλάχιστον τα στοιχειώδη.

Ο ανεκδιήγητος υπουργός της Υγείας καυχιέται τις τελευταίες μέρες ότι κατάφερε να ελέγξει τη συνταγογράφηση. Να κάνει δηλαδή το αυτονόητο. Ό,τι έχουν κάνει οι πολιτισμένες χώρες εδώ και δεκαετίες. Όταν τον ρωτούν για την κατάσταση στα νοσοκομεία απαντά με το γέλιο του σαλού.  Του τζόκερ.

Προφανώς δεν έχει ξαπλώσει ποτέ σε παρόμοιο στρώμα, δεν έχει ‘’απολαύσει’’ ποτέ τις υπηρεσίες πεντάστερου που προσφέρει ένα δημόσιο νοσοκομείο, το οποίο στο παρελθόν θα έχει φαντάζομαι πάρει επιδοτήσεις για να χτιστεί παλάτι στη θέση του. Το πού πήγαν τα χρήματα των μαξιλαροθηκών και των στρωμάτων πιθανά δεν θα το αναζητήσει ποτέ κάνεις. Την ώρα του πόνου, βλέπεις, ο καθένας δεν ψάχνει για ευθύνες. Ψάχνει για παρηγοριά… Άλλωστε η αξιοπρέπεια σε αυτή τη χώρα πέθανε προ καιρού. Την εκτέλεσε με συνοπτικές διαδικασίες το μνημόνιο για το οποίο επιχαίρει ο κ. Σαμαράς και ο κ. Βενιζέλος.

Υ.Γ. Επειδή έτυχε να έχω νοσηλευτεί στο ίδιο νοσοκομείο το χειμώνα του 1980 για σαράντα δύο μέρες έχω να πω ότι η κατάσταση της νοσηλείας τότε με το σήμερα είναι ασύγκριτα καλύτερη στο τότε…