Ο τοξικός φανατισμός.

Του Γιώργου Τούλα 

Προέρχομαι από μια οικογένεια που μου έμαθε από πολύ νωρίς να σέβομαι τις διαφορετικές φωνές και να κρατώ μια ψύχραιμη στάση απέναντι στα πράγματα. Η οικογένεια του πατέρα μου είναι μια αριστερή οικογένεια που δοκιμάστηκε σκληρά στον εμφύλιο, χωρίστηκε εκ των πραγμάτων μετά, διαλύθηκε σχεδόν με άγριες δολοφονίες, εξορίες, παιδομαζώματα στην Τασκένδη, φυλακές. Έμαθα από πολύ μικρός την ιστορία της και μαζί έμαθα κάτι ακόμα. Όποια και αν είναι η αντίληψη σου για κόσμο πρέπει να είναι απαλλαγμένη από ρεβανσισμούς, εκδίκηση για τον απέναντι, μίσος. Να εμπεριέχει ο κόσμος σου την ανοχή και το διάλογο. Έτσι πορεύτηκα μέχρι σήμερα και τους ευχαριστώ που μου το έμαθαν.

Την τελευταία εβδομάδα στη χώρα οι αρχές αυτές μοιάζουν να εξαφανίζονται. Ένας τρομακτικά διχαστικός λόγος χτίζεται πάνω στο ΝΑΙ και το ΟΧΙ. Άνθρωποι κάθε ηλικίας, κοινωνικής, οικονομικής ή μορφωτικής κατάστασης αρθρώνουν κραυγές, κινδυνολογίες και κυρίως απειλές εκατέρωθεν. Περίπου πιστεύοντας ότι η Δεύτερα δεν θα ξημερώσει ποτέ, ότι δεν θα είμαστε όλοι και πάλι εδώ και θα πρέπει να κοιταχτούμε στα μάτια ξανά. Να συνυπάρξουμε. Σήμερα το πρωί μια κυρία που δεν την γνωρίζω μου έγραψε στον τοίχο μου ότι είμαι ένα τίποτε διότι προφανώς δεν υποστηρίζω δημόσια αυτό που εκείνη θα ψηφίσει. Η ίδια κυρία έβαζε αβίαστα τα λάικ σε δεκάδες αναρτήσεις πολιτικής κριτικής λίγο καιρό πριν. Σαν και κείνη, πολλοί άλλοι με μομφές με κατηγόρησαν τον τελευταίο καιρό ότι είμαι με τη ΝΔ, με το κεφάλαιο, ότι είμαι ακροαριστερός και θέλω να μετατραπεί η χώρα σε Σταλινικό κολχόζ, ότι τα παίρνω από το Ποτάμι. Εξαρτάται με την ανάρτηση, τη μέρα και το που ανήκουν. Με όλους αυτούς τους ανθρώπους, όλοι εμείς οι άνθρωποι αυτής της χώρας θα συνεχίσουμε να διάγουμε τον ίδιο βίο. Και το μόνο πράγμα που θα έχει αφήσει αυτή η ιστορία στην καρδιά μας θα είναι ένα βιτριολικό δηλητήριο.

Ο φανατισμός δεν οδήγησε ποτέ ένα έθνος στην προκοπή. Ότι και αν ψηφίσει ο καθένας αυτή την Κυριακή ας το κάνει υπεύθυνα και με γεια του με χαρά του. Ενήλικας είναι κρίση έχει μπορεί να αποφασίσει, κλείνοντας τα αυτιά και τα μάτια σε όποιους προσπαθούν αν τον επηρεάσουν και από τις δυο πλευρές. Απλά να ξέρουμε όλοι ότι η ζωή με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα συνεχιστεί και κει θα πρέπει αναγκαστικά να είμαστε όλοι μαζί. Με μεγαλοσύνη και συγχώρεση για όσα βαριά λέγονται αυτές τις ημέρες.