Οδύνες

Του Γιώργου Τούλα

Έχοντας ‘’χάσει’’ δυο γάτες στο παρελθόν και περάσει τον πόνο της απώλειας ήμασταν εξαιρετικά επιφυλακτικοί να υιοθετήσουμε νέα. Πριν επτά χρόνια όμως σε ένα χωράφι στη Σκόπελο η μικρή μου κόρη εντόπισε ανάμεσα σε κάμποσα νεογέννητα γατάκια μια κοκκινομάλλα με διαθέσεις σαγήνης. Και μας έπεισε. Το βαφτιστικό της ήταν Πεπίτα, όμως καθώς μεγάλωνε της κολλήσαμε το παρατσούκλι Μις Πεπίτα, δεσποινίς καθώς ήταν και το Μις έγινε τελικά το όνομα της. Έγινε η Μις μας, όπως την αποκαλούσαμε. Μωρό ακόμα καθώς ήταν έδειξε τον αληθινό της χαρακτήρα, είναι πολύ καλός άνθρωπος η γάτα μας έλεγα στη γυναίκα μου. Η επιτομή της καλοσύνης και της συμπονετικότητας. Της μοιρασιάς. Δεν έλειπε ποτέ από την κουζίνα όταν έτρωγε η οικογένεια, ποτέ από το καθιστικό όταν βλέπαμε ταινία, ποτέ από τα πόδια μας τις νύχτες. Ήταν το πρώτο βλέμμα που συναντούσα κάθε πρωί που άνοιγα τα μάτια μου, αυτή που μας προϋπαντούσε όταν έμπαινε το κλειδί στην πόρτα, εκείνη που πρώτη καταλάβαινε τις ακεφιές και αναλάμβανε την προσπάθεια επιστροφής στη θετικότητα.

Ένα σπάνιο είδος κατοικίδιου με ανθρώπινες ιδιότητες και νοημοσύνη συναισθηματική ανώτερη πολλών ανθρώπων που γνωρίζω. Ως ένα είδος ευγνωμοσύνης ήταν τα λεγόμενα φιλιά της. Κανονικά φιλάκια στο μάγουλο που κάθε ένας που τα κέρδιζε ένιωθε και εκλεκτός της. Και συνήθως ήταν η Κατρίν. Και τα καλοκαίρι η μεταμόρφωση. Από γάτα του καναπέ σε γάτα του κήπου στη Χαλκιδική, ένας φύλακας άγγελος που εξολόθρευε κάθε μικρή ή μεγάλη απειλή και απομάκρυνε κάθε διεκδικητή της πρωτοκαθεδρίας της στο ζωικό βασίλειο του σπιτικού μας.

Και ξαφνικά ένα από τα συνηθισμένα σάλτα στα κάγκελα του 4ου ορόφου για το σουλάτσο της αποδεικνύεται μοιραίο. Και οικογενειακός μας θησαυρός πέφτει χθες βράδυ και χάνεται σήμερα, μια μέρα με πανσέληνο από ακατάσχετη εσωτερική αιμορραγία. Έτσι ξαφνικά όπως ήρθε στη ζωή μας. Και αύριο που ξημερώνει η πρώτη μέρα χωρίς τη Μις μας, η οδύνη ποτίζει τις ζωές 4 ανθρώπων, γίνεται ένα πέπλο βαρύ που είμαι σίγουρος ότι μπορούν να νιώσουν όσοι δέθηκαν με ένα τετράποδο φύλακα άγγελο, από αυτούς που έρχονται σα δώρο να φωτίσουν τις ζωές μας που όσο περνούν τα χρόνια στεγνώνουν από αγάπες και συναισθήματα και βουλιάζουν σε μια βαρβαρότητα.