Οι εργαζόμενοι τιμούν και «αποχαιρετούν» τον Μπόρις Μουζενίδη

Οι άνθρωποι που ήταν δίπλα στο Μπόρις Μουζενίδη γράφουν στην parallaxi για το τι σημαίνει για αυτούς ο άνθρωπος που έφυγε από κοντά μας την προηγούμενη εβδομάδα:

Τι ήταν για τον καθένα μας ο Μπόρις Μουζενίδης το διαβάζουμε, ακούμε και βλέπουμε πολύ έντονα τις τελευταίες ημέρες… Χιλιάδες αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, από φίλους, συνεργάτες, υπαλλήλους και ανθρώπους που τον είχαν γνωρίσει. 

Λόγια αγάπης, θαυμασμού, θλίψης, λύπης και άλλα τόσα που δεν εκφράζονται με λέξεις. Η «οικογένεια Μουζενίδη», έτσι νιώθουμε εμείς οι υπάλληλοι οι πρώην και νυν (εξάλλου ο Μπόρις έλεγε ότι δεν υπάρχουν πρώην, όποιος περνάει από την εταιρεία γίνεται μέλος του), φέρεται σαν πραγματική οικογένεια, τα μέλη τους ψάχνουμε στήριξη και παρηγοριά μεταξύ μας.

Η τόσο ξαφνική φυγή του μας ταρακούνησε από την κορυφή ως τα νύχια, εξάλλου αυτό προσπαθούσε να κάνει συνέχεια κάνοντάς μας να μην επαναπαυόμαστε, ήταν σεισμός, έφερνε τα πάνω κάτω…και ύστερα όταν σε έβλεπε στεναχωρημένο με ένα άτσαλο χάδι στο κεφάλι (σκεφτόσουν πάει το χτένισμα) σου έδινε φτερά με τα οποία μπορούσες να διανύσεις ωκεανούς.

Όλοι μας θυμόμαστε τις φράσεις του, που πλέον αποκτούν άλλο νόημα. Μας μάθαινε να ξεχωρίζουμε τα μεγέθη (килограмм, тонна), να βρίσκουμε λύσεις χωρίς να εφευρίσκουμε ξανά την ρόδα (не надо изобретать велосипед), να πιάνουμε την ουσία και να αφήνουμε τα περιττά απέξω.

Ο Μπόρις, έτσι τον αποκαλούσαν όλοι στο γραφείο, από το προσωπικό που φρόντιζε για την καθαριότητα των χώρων μέχρι και τα διευθυντικά στελέχη του Ομίλου, είχε πίστη στον άνθρωπο και τις δυνατότητές του. Είχε την ικανότητα να φανερώνει την δύναμη και το ταλέντο στον πιο ήσυχο και σεμνό εργαζόμενο, έπιανε κάθε σπίθα στον αέρα και του έδινε ζωή, δεν άφηνε την σπίθα να σβήσει του έδινε συνέχεια, η σπίθα μετατρεπόταν σε φωτιά και τότε το απολάμβανε για λίγο…

Δίπλα του όλοι είχαμε να μάθουμε κάτι, και αυτό το κάτι δεν είχε στεγνό επαγγελματικό χαρακτήρα. Προσπαθούσε να μας μεταφέρει τις εμπειρίες και τις αξίες της ζωής, να μας προετοιμάσει για τον έξω κόσμο… στα πλαίσια της εταιρείας ήμασταν πάντα ασφαλείς. 

Απολαμβάναμε τις συζητήσεις μαζί του, ακούγαμε τις φιλοσοφίες του, όπου στο τέλος μας ρωτούσε «κατάλαβες;», «τι κατάλαβες;» και ύστερα ο ίδιος απαντούσε «ακούς μόνο αυτά που μπορείς να καταλάβεις, άλλα αυτά που είπα δεν τα κατάλαβες…».

Έπειτα με ένα αυστηρό άλλα καθαρό βλέμμα και φωτεινό χαμόγελο μας παρακινούσε να συνεχίσουμε τον αγώνα μας, να μην φοβόμαστε τίποτα και κανένα…Τόσα πολλά υπάρχουν που μπορούμε να τα μοιραστούμε και άλλα τόσα που από δω και πέρα θα τα φυλάμε σαν κόρη οφθαλμού.

Ήταν οραματιστής, το έργο του δεν είχε διαστάσεις υλικές, την ύλη την χρησιμοποιούσε δεν ήταν ο αυτοσκοπός… όπως και το χρήμα. Η ενέργειά του ήταν μεταδοτική, η παρουσία του ήταν αισθητή όπως και η απουσία του… Μπορούσε να μιλάει και μετά από κάποια λεπτά τον χάναμε, οι σκέψεις του πλέον ήταν αλλού, εκεί που εμείς δεν φτάναμε…

Ακόμη και με την φυγή του μας διδάσκει. Δημιούργησε ένα απέραντο δίκτυο ανθρώπων με διαφορετικές εθνικότητες, κουλτούρες, θρησκείες, οι οποίοι έχουν ένα κοινό την αγάπη για την Ελλάδα και το έργο που επιτελούν. Με το άκουσμα της τραγικής είδησης όλοι γίναμε μια γροθιά για να αντέξουμε τον πόνο και με αξιοπρέπεια να συνοδεύσουμε τον άνθρωπό μας στην τελευταία του κατοικία.

Το άπειρο που σχημάτισε στον ελληνικό ουρανό το αεροσκάφος της Ellinair ELB1961, εκφράζει την απέραντη εκτίμηση και την ευγνωμοσύνη μας για τον μοναδικό Άνθρωπο και Ηγέτη.  

Όλοι μαζί οικογένειά του, φίλοι, εργαζόμενοι της εταιρείας, συνεργάτες και γνωστοί αύριο θα αποχαιρετίσουμε τον Μπόρις φωνάζοντας:

«Παίζετε λύρες δυνατά

στις γειτονίες του Άδη

κι ο αδελφός μου έρχεται

να διώξει το σκοτάδι» 

(απόσπασμα από την μαντινάδα που έγραψαν για τον Μπόρις οι Κρητικοί φίλοι του)

Και ύστερα θα συνεχίσουμε αυτό που δημιούργησε με τόσο πάθος, αγάπη και πείσμα ο Πρόεδρός μας!

Όλοι οι εργαζόμενοι του Ομίλου Μουζενίδη