Οι φάτνες της Θεσσαλονίκης παραμονή Χριστουγέννων

…είδα πολλές φάτνες σήμερα, απο την οδό Ολυμπιάδος ως την παραλία κι απ’ την πλατεία Δημοκρατίας-αυτή που παλιά την λέγαμε Βαρδάρι – ως το Μέγαρο Μουσικής, κάποιες είχαν και βρέφη, ίσως κάποιο απ΄αυτά τα παιδάκια σκεπασμένο με βρώμικες κουβέρτες και ξηλωμένα μπουφάν στις αγκαλιές των μανάδων τους στο τσουχτερό κρύο της ημέρας, το λέγαν Ιησού, μιλούσαν γλώσσα που δεν καταλάβαινα, ξένοι, κυνηγημένοι απο τον τόπο τους, ήρθαν σε μας για να γλυτώσουν, κρύωναν και ζητούσαν λίγο γάλα για το παιδάκι τους

όχι Μάγους δεν είδα, ούτε υπέρλαμπρα αστέρια, ούτε χρυσό, λίβανον και σμύρνα, ενα άδειο πλαστικό κύπελλο με 2 κέρματα μέσα, μόνο είδα, που δεν έφταναν για το γάλα του βρέφους…

όχι Μάγους δεν είδα αυτά είναι αφηγήματα που αφορούν τους πιστούς που σήμερα γιορτάζουν τη θεία γέννηση, δεν εχουν να κάνουν με την ανθρωπιά της καθημερινής πραγματικότητας, είναι εικόνες έξω και πέρα απο τα στολισμένα μπαλκόνια, τα κομμένα δέντρα με τα λαμπάκια στα κλαριά, τις γεμιστές γαλοπούλες και τα τσιφτετέλια της γιορτής, είναι δύσκολο πολύ να πιστέψουν οι άνθρωποι πόσοι Χριστοί γεννιούνται καθημερινά σε φάτνες… δύσκολο κι αφόρητο συνάμα, ξεβολευτικό…

αυτα τα Χριστούγεννα ας γίνει ο καθένας μας ο Μαγος της ζωής του, απο αυτα που δεν του περισσεύουν, απο τα λίγα που έχει ο καθένας μας

Χρόνια Πολλά