Οι πρόθυμοι θανάσιμα ημιμαθείς. Κοινώς τα γίδια.

Έχουν μια βολική ευκολία τα social media. Βολική πολύ για διάφορα συστήματα εξουσίας που χρησιμοποιούν ανθρώπους ανεγκέφαλους, αφού τους προετοιμάζουν σωστά για χρόνια με ιδεολογικούς μηχανισμούς κατάλληλους, ώστε να αποτελούν μετά τους πρεσβευτές τους. Κανονικούς μουτζαχεντίν όταν και όποτε χρειαστεί.

Άνθρωποι σχετικά αγράμματοι, με γνώσεις που τσαλαβουτούν από δω και από κει, και τις οποίες αποκτούν άκριτα, παρακολουθώντας συγκεκριμένα κανάλια, συγκεκριμένες φυλλάδες, συγκεκριμένους αρθρογράφους, καλά πληρωμένους να κάνουν τη δουλειά τους, συγκεκριμένες αναρτήσεις στο fb, αναρτούν, χωρίς δεύτερη σκέψη βαρύγδουπες αναρτήσεις, παίρνουν θέση για ζητήματα που δεν μπορούν να ερμηνεύσουν καν, γίνονται ένα είδος ”ενεργοί πολίτες” αγανακτισμένοι πάντα. Παλιά το έκαναν στα καφενεία και ήταν λίγοι. Τώρα είναι πολλοί και είναι στο facebook.

Και όμως είναι αυτοί οι πρόθυμοι, που τρώνε το σανό αμάσητο, που αναπαράγουν κάθε ανοησία και βολική ”αλήθεια” που τους σερβίρουν, είναι αυτοί που ψηφίζουν και που εκλέγουν διάφορα επικίνδυνα τέρατα, που κάνουν κρότο με την παρουσία τους. Τηλεοπτικές περσόνες, ακραίες φωνές, σούργελα που θα περάσουν από τη βουλή μια τετραετία και ίσως και περισσότερες.

Άνθρωποι που δεν έχουν μπει στον κόπο να ψάξουν, να διαβάσουν, να ρωτήσουν έναν ειδικό. Άνθρωποι θλιβεροί, που χρησιμοποιούνται από τις εκάστοτε εξουσίες για να γίνεται η δουλειά ευκολότερα. Θλίψη.

*Το κείμενο γράφεται με αφορμή την απελευθέρωση του Κορκονέα και τις ερμηνείες για τον Ποινικό Κώδικα, αλλά ταιριάζει σε πάρα πολλές περιπτώσεις.

*Ο Μάνος Χατζιδάκης τα είπε καλύτερα από μένα:

«Ένας αστυνομικός, ο Αθανάσιος Μελίστας, σκότωσε πυροβολώντας τον δεκαπεντάχρονο Μιχάλη Καλτεζά. Κατασκευάζεται ήδη σενάριο με βάση το κατά πόσον ο νεαρός δεκαπεντάχρονος ήταν ή δεν ήταν «επικίνδυνος» αναρχικός. Ώστε η κτηνωδία του αστυνομικού να γίνει… νόμιμη άμυνα. Αρκετά. Με αηδία μέσα μου έκλεισε η 12η επέτειος του Πολυτεχνείου. Τα γεγονότα εξακολουθούν. Ποιος θα τα επωφεληθεί;»  Και επανήλθε αργότερα: ”Να είναι ελεύθερος ύστερα από δίκη ο δολοφόνος ενός δεκαπεντάχρονου παιδιού, ενώ τα ανύποπτα παιδιά μας παραμορφώνονται μες στις Ασφάλειες για πλημμελήματα. (…) Και η Βογιατζή με το νήπιο παιδί της να παραμένει προφυλακισμένη, τηρώντας έτσι η κυβέρνηση το γράμμα της Δικαιοσύνης, ενώ ανενδοίαστα περιφρονεί την ουσία της».  Για το κλείσει μοναδικά:  «Όταν έχω να κρίνω ανάμεσα σ’ ένα παιδί 15 χρόνων, που πετάει μολότοφ, κι έναν τριαντάρη εκπαιδευμένο αστυνομικό, που κρατάει πιστόλι, εγώ είμαι με το μέρος του παιδιού και όχι του αστυνομικού. Εκτιμώ βαθύτατα ένα παιδί που εξεγείρεται και βγαίνει στους δρόμους για να διαμαρτυρηθεί, έστω κι αν υπερβάλλει, έστω και αν κρατάει μολότοφ. Και δεν εκτιμώ καθόλου έναν αστυνομικό που το πυροβολεί. Ό,τι και αν έχει γίνει, όπως και αν έχουν τα πράγματα, θεωρώ τραγικό λάθος την αθώωση του αστυνομικού. Και πολύ κακό μήνυμα, που στέλνουμε στα νέα αυτά παιδιά, το υγιέστερο κομμάτι της κοινωνίας μας, που δεν έχει ακόμη διαφθαρεί, όπως εμείς».

Διαβάστε επίσης