Οίκοι ανοχής, διασωθέντες οίκοι
Στην πάλαι ποτέ αρχοντική, επιβλητική, εντυπωσιακά κομψή Λιοσίων και στον αριθμό 73, λειτουργεί οίκος ανοχής σε υπέροχο νεοκλασικό κτίσμα
Λέξεις/εικόνες: Κώστας Μπακιρτζής
Πολλά νεοκλασικά, εκλεκτικιστικά αλλά και του μοντέρνου κινήματος κτίρια σε υποβαθμισμένες περιοχές της Αθήνας, ανάμεσα στον σταθμό Λαρίσης και την πλατεία Βικτωρίας κυρίως αλλά και την Ομόνοια φυσικά, διασώθηκαν και γλίτωσαν την κατεδάφιση τις δεκαετίες του 80′ και 90′ επειδή λειτούργησαν ως οίκοι ανοχής.
Αυτή η συνθήκη έφερε υποβάθμιση και παρακμή στις προαναφερθείσες γειτονιές οι οποίες έμειναν στην συνείδηση της αθηναϊκής κοινωνίας ως κακόφημες και ακατάλληλες για να ζήσεις.
Έτσι, ιδιοκτήτες και εργολάβοι λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα παραπάνω, δεν προχώρησαν στην ανέγερση πολυκατοικιών με αποτέλεσμα να συντηρηθεί και να διασωθεί τελικά ένα σημαντικό μέρος της αθηναϊκής αρχιτεκτονικής ιστορίας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η οδός Φυλής όπου διασώζονται πραγματικά αρχιτεκτονικά αριστουργήματα για τα οποία κανείς δεν ενδιαφέρθηκε όταν έπρεπε.
Στην πάλαι ποτέ αρχοντική, επιβλητική, εντυπωσιακά κομψή Λιοσίων και στον αριθμό 73, λειτουργεί οίκος ανοχής σε υπέροχο νεοκλασικό κτίσμα με υποδειγματική εξωτερική διακόσμηση. Συγκλονιστική η αντίθεση ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν της αρχοντικής οικίας.
Βλέπετε, στις περισσότερες περιπτώσεις οι οίκοι ανοχής σεβάστηκαν την αρχιτεκτονική των κτιρίων που τους φιλοξένησαν. Άλλοι δεν το έκαναν που ήταν και η αρμοδιότητα τους καταστρέφοντας έτσι την φυσιογνωμία της πόλης.
Οι μεγαλοαστικές γειτονιές της παλιάς Αθήνας, θύματα μιας πολιτείας που ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε για αυτές, έχουν υποκύψει στη μοίρα τους και μετράνε κάθε μέρα τις ολοένα και περισσότερες πληγές τους.
