Όλο τον κόσμο γύρισαν και τίποτα δεν είδαν

Ο στίχος του ποιητή Νίκου Καββαδία μου τριγυρίζει στο μυαλό τις τελευταίες μέρες διαρκώς. Μου ήρθε σαν σκέψη περπατώντας στην λεωφόρο Rothschild του Τελ Αβίβ. Μια κεντρικότατη μπουλβάρ που στο κέντρο της υπάρχει μια μεγάλη ζώνη χαλάρωσης και δραστηριοτήτων που σπάει την κυκλοφορία και δημιουργεί μια ισχυρή ανάσα ζωής στο κέντρο της πόλης.

Η ιδέα είναι απλή και εφικτή αν έχεις βούληση. Ανάμεσα σε μια υπέροχη αλέα με δέντρα τοποθετήθηκαν παιδικές χαρές, σεζ λονγκ, αναπαυτικά καθιστικά σώματα, ακόμα και πλαστικοποιημένα χαλιά για πικνικ. Χορτάρι, ποδηλατόδρομος, μικρά κιόσκια για καφέ, ιδανικές διαφυγές αναψυχής. Σε ένα μεγάλο μήκος από τη Neve Tzedek μέχρι το Habima Theater, μεταξύ κτιρίων υπέροχης αρχιτεκτονικής Bauhaus μια αστική όαση καθαριότητας, ζωντάνιας και απόλαυσης. Παράλληλα έχουν φροντίσει να είναι απόλυτα χρηστική. Σακούλες για τα κακά των σκύλων σε περιμένουν σε κάθε γωνία αν έβγαλες το σκύλο σου βόλτα, ειδικά υλικά ηχοαπορροφητικά έχουν χρησιμοποιηθεί για να απορροφούν το θόρυβο από τα αυτοκίνητα δημιουργώντας συνθήκες ξεκούρασης. Πιστέψτε με, πρώτη φορά πήρα ένα σύντομο υπνάκο στη μέση μιας πόλης.

Ακόμα και για τα κιβώτια του τοπικού ΟΤΕ κάλεσαν καλλιτέχνες δρόμου και τα έχουν ζωγραφίσει ώστε να μην είναι άσχημα αλουμινένια κουτιά.

Έβλεπα αυτή την ιδανική λεωφόρο και σκεπτόμουν πόσοι από τους δημοτικούς μας άρχοντες, δημάρχους, αντιδημάρχους, δημοτικούς συμβούλους, που έκαναν ένα σκασμό ταξίδια τα τελευταία χρόνια, συμμετέχοντας σε αποστολές από δω και από κει, ακόμα και στο Ισραήλ που είδα αυτή την εικόνα, έφεραν πίσω μια τέτοια ιδέα και διεκδίκησαν να γίνει πραγματικότητα. ΜΙΑ έστω τέτοια ιδέα στα πέντε χρόνια της θητείας τους. ΜΙΑ.

Η πραγματικότητα με διέψευσε ξανά χθες βράδυ. Στην άδεια αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου του δήμου Θεσσαλονίκης, οι μισοί και παραπάνω δημοτικοί σύμβουλοι απουσίαζαν για προεκλογικούς προφανώς λόγους και η συνεδρίαση ματαιώθηκε.

Διότι όλοι αυτοί που ψηφίστηκαν για να βρίσκονται στις επάλξεις επιλέγουν να ασχολούνται με τις προεκλογικές τους εκστρατείες αφήνοντας την πόλη στην μαύρη της τύχη. Και αν Απρίλη μήνα η πόλη είναι ακυβέρνητη, σκέψου τι θα συμβεί μέχρι τις 31 Αυγούστου που θα τελειώσει η θητεία της υπάρχουσας δημοτικής αρχής.

Άβουλοι και μοιραίοι δυστυχώς οι περισσότεροι δημοτικοί άρχοντες βλέπουν τα χρόνια να περνούν με κοκορομαχίες, χωρίς καμία ουσιαστική πρωτοβουλία και με μόνη έγνοια την προσωπική τους προβολή μέσα από τα social media. Και αντί να βρίσκονται εκεί όπου τους όρισαν, περνούν τις ώρες τους περιοδεύοντας τα καφενεία και τα στέκια της πόλης κάνοντας χειραψίες που θα εξαργυρώσουν μελλοντικά στα έδρανα…

Όπως μπήκαν εκεί μέσα πέντε χρόνια πριν έτσι θα βγουν. Δυστυχώς…

Υ.Γ. Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης σήμερα στη διάρκεια μιας συνέντευξης τύπου δήλωσε για τα χθεσινά: 

”Χθες παράγινε το κακό λυπάμαι για αυτούς που θα τους ψηφίσουν ξανά αυτούς”. Το μόνο που δεν μας είπε είναι η δική του ευθύνη σε όλα αυτά…