Ως εδώ ήταν

Αναρωτιέμαι γιατί σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς δεν βρέθηκαν μια χούφτα άνθρωποι που να οραματίστηκαν μια χώρα πέρα από τα στεγανά μιας φιλελεύθερης δεξιάς, που σκοπό έχει μόνο το κέρδος εις βάρος του δημοσίου και μιας συντηρητικής τελικώς αριστεράς που διεκδικεί τη διόγκωση του δημοσίου σε βάρος των ιδίων των πολιτών,  πνίγει κάθε ιδιωτική πρωτοβουλία και δημιουργία;

Μια χούφτα άνθρωποι που να οραματίζονται μια χώρα με ξεκάθαρους στόχους, απλούς στην αρχή, μα εφικτούς, που να μην συμπαρασύρονται από μεγαλοϊδεοληψίες, που κληρονομήσαμε από την αρχαιότητα, περί ενός ιστορικού λαού που γέννησε τη Δημοκρατία το αρχαίο κάλος και όλα τα συναφή και άρα όλοι μας χρωστάνε.

Γιατί τόσα χρόνια κανείς δεν βγήκε στα μπαλκόνια στο παρελθόν και σήμερα στο γυαλί, να μας προσγειώσει και να μας πει ότι: “μάγκες δεν γεννηθήκατε στη γη της επαγγελίας. Η σύγχρονη Ελλάδα ήταν πάντοτε μια ψωροκώσταινα φτωχή, εξαρτημένη και καταστροφικά διχασμένη, μακριά από τα δυτικά πρότυπα και συμπεριφορές και κυρίως ανήκει στα πολύπαθα Βαλκάνια. Αλλά ταυτόχρονα είναι μια όμορφη χώρα, από τις ωραιότερες του κόσμου, με πλούσιους εθνικούς πόρους, μεγάλη ακίνητη περιουσία, δυνατά μυαλά, υπέροχο κλίμα και ακόμα ζεστούς και φιλόξενους ανθρώπους. Στο χέρι μας είναι να αξιοποιήσουμε αυτά τα θεία δώρα, δουλεύοντας σκληρά, με προσωπικά οράματα αλλά και με συλλογική ευθύνη. Τηρώντας απλά τους νόμους, απαξιώνοντας ό,τι  φθηνό και ακαλαίσθητο, το χυδαίο κέρδος εις βάρος του δημοσίου, τις προσωπικές σας φιλοδοξίες. Δικαίωμα έχετε  τότε και μόνο τότε να ελπίζετε σε ένα καλύτερο μέλλον και να ονειρεύεστε μια καλύτερη και πιο δίκαιη καθημερινότητα. Τέρμα οι εξωτερικές βοήθειες, τα δανεικά και αγύριστα και ότι οι άλλοι μονίμως μας χρωστάνε’’.

Να αναδείξουμε μια χώρα στο εξωτερικό όπως αυτή που έδειξε η εθνική μας ομάδα προχθές. Γιατί αναμετρήθηκε πρώτα με τον εαυτό της, έχοντας στο μυαλό της απλά να παίξει όσο καλύτερη μπάλα μπορούσε, ενεργοποιώντας όλες τις δυνάμεις της. Και φυσικά δικαίωσε τη φήμη της γιατί βρέθηκε ένας Φερνάντο Σάντος να τους εμψυχώσει και “να βγάλει τη δύναμη που είχαν μέσα τους”.

Αν είχαμε και εμείς οι υπόλοιποι μια χούφτα ανθρώπους σαν τον Σάντος που να μας κάνουν να πιστέψουμε σ’ αυτήν την ελληνική ψυχή που κρύβουμε μέσα μας, μακριά από μικροπολιτικές και μωροφιλοδοξίες, μικροσυμφέροντα και εγωισμούς, σίγουρα θα είχαμε φτιάξει μια άλλη Ελλάδα. Όχι ίσως μεγάλη και δυνατή, αλλά σίγουρα πιο αξιοπρεπή, δίκαιη και δημιουργική.

Αλλά δυστυχώς οι στεγνοί πολιτικοί μας αναλώνονται να αναπαράγουν τα αιώνια διλήμματα που έμαθαν στα θρανία της μικρόνοης βουλής, διλήμματα που συντηρούσαν την πολιτική τους ύπαρξη και τις βουλευτικές τους καρέκλες εδώ και έναν αιώνα. Μικρή-μεγάλη Ελλάδα, βασιλική ή μη, κόκκινη-γαλάζια, μέσα-εξω από το ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ,  από το Ευρώ και τη Δραχμή.  Λες και δεν θα ήμασταν το ίδιο μίζεροι και αναξιοπαθούντες μέσα ή έξω από όλα τα παραπάνω.

Για να καταλήξω, μάλλον δεν υπάρχει ούτε μια χούφτα ανθρώπων που να έχει το πιο απλό όνειρο για τη χώρα της,  να τη δει  να στέκει στα πόδια της με αξιοπρέπεια, πολλή δουλειά, κινητοποιώντας τις εσωτερικές δυνάμεις, καταπολεμώντας τη διαφθορά και την καταπάτηση των νόμων και κυρίως εμψυχώνοντας ένα λαό που χρειάζεται δύναμη και εθνικό κουράγιο. Έχουμε μάλλον όλοι μας αυτό που μας αξίζει και μην παραπονιέστε, αφού εμείς οι ίδιοι τους εκλέγουμε…