Όταν δύο βουλευτές συκοφαντούν έναν πολίτη φτάνει μια συγνώμη;

Στη διάρκεια της χθεσινής μέρας, δυο βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου, η Ντόρα Μπακογιάννη και ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος, μέσω τηλεοπτικών εμφανίσεων και αναφορών στα social media κατονόμασαν την κ. Μαρία Βλαζάκη, πρώην γ.γραμματέα του Υπουργείου Πολιτισμού, ως υπεύθυνη για την υπόθεση της καταγγελίας γύρω από την ταινία Τζόκερ. Μιλώντας για κείνην απαξιωτικά και με τρόπο απόλυτα συκοφαντικό. Ισχυρίστηκαν ότι εκείνη είναι η μία υπάλληλος του Υπουργείου Πολιτισμού που διεξήγαγε του ελέγχους για τους ανήλικους στα σινεμά και κάλεσε την αστυνομία.

Όπως αποδείχτηκε λίγες ώρες μετά η κ. Βλαζάκη δεν διατελεί υπάλληλος του ΥΠΠΟΑ και δεν έχει καμία σχέση με το περιστατικό.

”Από τις 8.7.2019, οπότε και υπέβαλα παραίτηση από τη θέση της Γενικής Γραμματέως, ουδεμία σχέση έχω με το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού και τις πολιτικές που ασκεί.” αποκάλυψε και προειδοποίησε με μηνύσεις.

Είχαν προηγηθεί οι αναπαραγωγές της συκοφαντικής ”αποκάλυψης”, τα εκατοντάδες εξευτελιστικά σχόλια που προκάλεσαν σε λογαριασμούς προθύμων να σταυρώσουν έναν άνθρωπο, που δεν είχε καμία ανάμειξη, αλλά και η πανηγυρική αίσθηση ”ρεβάνς” που δημιουργήθηκε με αλλεπάλληλες αναρτήσεις. Ρεβάνς του τύπου την αστυνομία έφερε στους κινηματογράφους πρόσωπο της προηγούμενης κυβέρνησης.

Είναι πραγματικά πρωτόγνωρο αυτό που ζούμε τις τελευταίες μέρες σε αυτή τη χώρα με αφορμή τα γεγονότα στους δυο κινηματογράφους και τη διαχείριση του από την κυβέρνηση. Είναι τρομακτική η διαχείριση του με το ένα ψέμα να διαδέχεται το άλλο εσκεμμένα και το δημοσιογραφικό κόσμο να αναπαράγει όλη αυτή την κατρακύλα σαν είδηση άκριτα.

Είναι λυπηρό για το πολιτικό μας σύστημα να λειτουργεί περίπου όπως τα παράθυρα των μεσημεριάτικων λαϊκών προγραμμάτων της τηλεόρασης. Και είναι ακόμα μεγαλύτερη η ντροπή όταν δυο εκλεγμένοι εκπρόσωποι του ελληνικού κοινοβουλίου στο βωμό της εκδίκησης να πέφτουν τόσο χαμηλά. Το ότι ζήτησαν συγνώμη υπό το φόβο των μηνύσεων για συκοφαντική δυσφήμηση είναι κάτι.

Το ότι με τέτοια ευκολία και χωρίς καμία διασταύρωση έπεσαν τόσο χαμηλά συκοφαντώντας έναν άνθρωπο, έχοντας φυσικά την αίσθηση ότι η βουλευτική τους ασυλία επιτρέπει τα πάντα. Αύριο δεν θα το θυμάται κανείς.

ΥΓ. Φυσικά δεν μάθαμε ποτέ από που δόθηκε η εντολή να πάει στους κινηματογράφους η αστυνομία…