Ουδείς κύριε Πρόεδρε!

Η Κύπρος είναι η καρφίτσα που έσκασε την φούσκα της παγκοσμιοποίησης στα μούτρα αυτών που μετέτρεψαν το αληθινό χρήμα σε ομόλογα άνευ αξίας για να επιβιώσουν πολιτικά. Η μικρή άγνωστη κουκίδα στο χάρτη ήταν αυτή που υπενθύμισε το ξεχασμένο αρχαίο ρητό, που δημιούργησε ότι θεωρείται Παγκόσμιος Πολιτισμός στον πλανήτη σήμερα, το Παν μέτρον άριστον. Οποιασδήποτε πολιτικής τοποθέτησης και κατεύθυνσης κι αν είμαστε, όλοι μας το ομολογούμε, ότι το μέτρο είχε χαθεί. Δεν μπορεί το χρήμα να παράγει Πολιτισμό. Το χρήμα είναι το μέσον, δεν είναι ο Θεός. Θεός είναι το πνεύμα του ελεύθερου ανθρώπου. Του νου που αποδέχεται το διαφορετικό, το πολυπολιτισμικό, του νου που γνωρίζει τις λέξεις, κοινωνία, αλληλεγγύη, ομαδικότητα. Του μυαλού που ενώ με ευκολία ξέρει τη δύναμη του Εγωισμού, προτιμά την ηπιότητα του ΜΑΖΙ. Αυτό μας διαχωρίζει από τα ζώα, αυτό ξεχάσαμε, και γίναμε επιδειξίες μοναχικοί ουραγκοτάγκοι, με άυλα χρήματα παραδομένοι σε ηδονές κατασκευασμένες, δυστυχισμένοι και ανικανοποίητοι. Η μικρή Κύπρος, η ανάδελφη, που δεν ξέχασε, που έμαθε να ζει διχοτομημένη, που δεν φοβάται την καταστροφή, που γουστάρει να στέκεται στα δικά της πόδια, μας έδωσε το πικρό μάθημα, να τολμάς να θέλεις να παραμένεις Δαβίδ ανάμεσα σε Γολιάθ, με ξύλινα πόδια και άχρηστα ομόλογα, σε καθεστώς προεκλογικών φαντασιώσεων εξουσιομανίας. Ίσως να μη νικήσει ποτέ. Αλλά σίγουρα δεν θα εξαφανιστεί. Αλίμονο σε μας που ξεχαστήκαμε στα «είδωλα» και χάσαμε την θεότητα που περιέχουμε. Η Κύπρος μας έφερε πιο κοντά στους Θεούς που είχαμε ξεχάσει.