Πανωφόρι από νάιλον

Την εξαιρετική φωτογραφία της Ελένης Βράκα προόριζα για το Ματιές στην πόλη, αλλά με συγκίνησε τόσο που τελικά αποφάσισα πως ίσως αξίζει να ειπωθεί και η μικρή ιστορία που συνοδεύει τη στιγμή που τραβήχτηκε.

Την κοιτώ όπως θα ήθελα να την κοιτάξετε όλοι. Δεν έχει σημασία για μένα ούτε το προχειροφτιαγμένο γιλέκο από νάιλον που την προστατεύει από το κρύο, ούτε το ευρώ που κρατά σφιχτά στο χέρι περιμένοντας στην ουρά να πάρει μια τυρόπιτα ή ότι άλλο μπορεί να σκέφτεται ότι αντιστοιχεί στην αξία του πολύτιμου ευρώ της. Σημασία έχει το βλέμμα της και τα μάτια που δεν βλέπουν μέλλον. Πίσω τους η παγωνιά φαίνεται να έχει εγκατασταθεί μόνιμα και κανένα πανωφόρι δεν πρόκειται να την εξαφανίσει.

Λίγο πριν, η Ελένη κρυφάκουσε δίπλα της κουβέντες μεταξύ κυριών. Η μια παραπονιόταν πως τώρα με την κρίση πρέπει αναγκαστικά να περιορίσει τα ταξίδια της στο εξωτερικό σε ένα το χρόνο και πως πολύ της κόστισε που δεν μπορεί να πετάγεται στο Λονδίνο συχνότερα. Οι κυρίες δεν έδειξαν να προσέχουν την ηλικιωμένη γυναίκα κι εκείνη μάλλον ούτε που θα άκουσε τι έλεγαν… Γι΄αυτήν το Λονδίνο θα μπορούσε να βρίσκεται και στον πιο μακρινό γαλαξία. Η απόσταση που προσπαθούσε να διανύσει εκείνη τη στιγμή ήταν μόνο μέχρι τη βιτρίνα με τις τυρόπιτες και αργότερα ίσως σε ένα ζεστό μέρος για να κοιμηθεί.

Καμιά φορά σκέφτομαι ότι η κρίση μας αξίζει… καμιά φορά “χαίρομαι” για όσα άσχημα μας συμβαίνουν…

Ίσως χάρη σ΄αυτήν να καταφέρουμε επιτέλους να ξεχωρίσουμε τα σημαντικά από τα ασήμαντα.

*Η φωτογραφία είναι της Ελένης Βράκα