Παρά θιν αλός…

της Βάνας Χαραλαμπίδου

Ζωσμένοι με τα εκ των ουκ άνευ παραθαλάσσια σύνεργα ομπρέλες, καθίσματα, πανιά, καπέλα, σωσίβια για τους νεοσσούς, κουβαδάκια και λοιπά σκαπτικά, πλαστικές παντόφλες, κοντοβράκια που αποκαλύπτουν τριχωτά κάτω άκρα, στρινγκ και ξώβυζα για νυμφίδια και μη, ψαροντούφεκα που στοχεύουν σε νεογνά χταπόδια, λάδια και αντικουνουπικά με μυρωδιά κατσαριδοκτόνου και λοιπά χρειώδη, συν το αναγκαίο κινητό, σε ένα συνονθύλευμα ασύλληπτης αισθητικής, ομαδικά κατέρχονται στις αναρίθμητες, υπέροχες παραλίες της ευνοημένης χώρας.

Δεν λείπει κανείς από την εισβολή. Το πανευτυχές και θορυβώδες παιδομάνι. Οι λαδωμένοι καλλίγραμμοι όλων των φύλων, που δαπάνησαν μήνες σκληρής προσπάθειας με δίαιτες, γυμναστικές και σολάριουμ για μια εντυπωσιακή εμφάνιση με παρεπόμενα. Οι απενοχοποιημένοι υπέρβαροι, που δεν διστάζουν να περιφέρουν ημίγυμνο το παραπανίσιο λίπος και την κυτταρίτιδα ακόμη και στα καφενεία. Οι μανιακοί της ηλιοθεραπείας, που τσουρουφλίζονται επί ώρες σαν ξεροτήγανα, αγνοώντας τις σχετικές προειδοποιήσεις. Οι υπερπροστατευτικοί γεννήτορες, που εννοούν ότι οι υπόλοιποι οφείλουν να υπομένουν τις κραυγές τους προς τους κατιόντες και οι ανέμελοι, που επιτρέπουν τις βουτιές μετά το φαί, αφού κάποιος ανεύθυνος ανεγκέφαλος ξεστόμισε στην τηλεόραση ότι δεν υφίσταται θέμα παρέλευσης τριώρου. Οι φωτεινοί παντογνώστες, που δεν το κλείνουν ούτε στιγμή εκτοξεύοντας στη διαπασών ασυναρτησίες επί παντός και δήθεν εξυπνάδες. Οι αποφασισμένοι να επωφεληθούν από τη χαλαρότητα που λέγεται πως επιβάλλει το θέρος και να καμακώσουν διατεθειμένους αντίστοιχου φυράματος, ώστε να αφηγούνται τα κατορθώματά τους τις κρύες νύχτες του χειμώνα στην καλύτερη περίπτωση, γιατί ορισμένοι επισπεύδουν και περιγράφουν αυθημερόν εις επήκοον του άναυδου περίγυρου με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες και επί λέξει τη «διείσδυση», ή πιο λιανά πως «έσπρωξαν». Οι στερημένοι από ουσιαστικές ανθρώπινες σχέσεις, που με το χαίρω πολύ σπεύδουν να ενθουσιαστούν από την όποια γνωριμία, να ανταλλάξουν τηλέφωνα, να γαντζωθούν, να γίνουν οι αυτοκόλλητοι του δεκαήμερου, να εξομολογηθούν εν ριπή τα εσώψυχα, να μετατρέψουν την υποτυπώδη ζωή τους και τις ονειρώξεις τους σε ριάλιτυ, που πάντα βρίσκει ευήκοα ώτα ανάλογου επιπέδου, σε ένα φεστιβάλ επιπολαιότητας, με διάρκεια ενίοτε μέχρι τα ξημερώματα, αν συνοδευτεί από πενιές και νοθευμένο αλκοόλ. Οι οικογενειάρχες που πλήττουν θανάσιμα προσδοκώντας την επιστροφή στην ελευθερία της πόλης. Οι ανηλεείς ταβλαδόροι, που δεν σηκώνουν κεφάλι από το ζάρι επιδιώκοντας ντόρτια και εξάρες. Οι κατά φαντασία αθλητικοί τύποι, – αληθινή πληγή -, που επιμένουν να κοπανούν με τις ρακέτες τους μπαλάκια και κεφάλια ανυπεράσπιστων. Οι σκαφάτοι απτόητοι από τη βαριά φορολογία, σε απόσταση αναπνοής από την ακτή. Οι αυτοαποκαλούμενοι διανοούμενοι, με τρία βιβλία στην τσάντα και ένα ανοιχτό στο χέρι, που γελοιοποιούνται απεριόριστα προβληματιζόμενοι μέσα στη ντάλα για θέματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Οι νεαρές με πρόωρο γεροντοκορισμό, που αναστενάζουν ανά δίλεπτο για τον χαμένο δήθεν μεγάλο κι ακόμη πιο δήθεν έρωτα, που τάχα έζησαν. Οι αυτιστικοί με το κινητό σε διαρκή λειτουργία, να οργανώνουν μετακινήσεις, αναχωρήσεις, ραντεβού, εξόδους, να ανταλλάσουν μηνύματα, να μειδιούν μόνοι τους μπροστά στην εμβρόντητη παρέα, προσπαθώντας απεγνωσμένα να πείσουν πόσο περιζήτητοι και πολυάσχολοι είναι. Οι απροσάρμοστοι, που κάθονται με την πλάτη γυρισμένη στη θάλασσα σε απόλυτη αδυναμία να επικοινωνήσουν. Η διακριτική και σιωπηλή μειοψηφία των υπομονετικών, γηγενών και αλλοδαπών, που απολαμβάνει το ελληνικό καλοκαίρι, χωρίς η παρουσία της να ρυπαίνει το περιβάλλον.

Με το που πέφτει ο ήλιος εξαφανίζονται άπαντες ως δια μαγείας. Η ακρογιαλιά ξαναβρίσκει τη γαλήνη. Το φεγγάρι που ανατέλλει από νωρίς το απόγευμα διακρίνεται όλο και πιο καθαρά. Ο μπάτης δροσίζει τα πάντα. Ένα βαρκάκι ταλαντεύεται στον παραμικρό κυματισμό. Λιώνουν οι πύργοι στην άμμο. Ψαράκια επιδίδονται σε τρελό παιχνίδι και θεαματικές βουτιές. Σωπαίνουν και τα τζιτζίκια. Μυρίζει αλμύρα. Οι σκιές εξαφανίζουν εφήμερα συναπαντήματα, οικογενειακές ανίες, χαμένες φιλίες, θανάσιμα αμαρτήματα, διασταυρούμενες μοναξιές, αναπάντεχους ενθουσιασμούς και το βιασμό της παραλίας. Όλα μοιάζουν υπέροχα στο νησιωτικό παράδεισο. Κι αν από μακριά φτάνει ως εδώ ο αχός από τα μαχαιροπίρουνα που επιτίθενται σε ψητές σαρδέλες, τον παραβλέπεις. Ή υποκύπτεις.