Parallaxi, ένα «παλλόμενο ιστορικό αρχείο»
Η Parallaxi είναι ένα περιοδικό πόλης με την πιο ουσιαστική έννοια του όρου.
Λέξεις: Γιώργος Κορδομενίδης, άνθρωπος για όλες τις δουλειές του Εντευκτηρίου
Παρακολουθώ αδιαλείπτως και με φανατισμό τον μελετημένο αλλά και αγαπητικό τρόπο με τον οποίο η Parallaxi καταγράφει και παρουσιάζει το παρόν της Θεσσαλονίκης, ρίχνει διεισδυτικές ματιές στο παρελθόν της και οραματίζεται το μέλλον της.
Νέα πρόσωπα και σχήματα, αξιοσημείωτα τοπόσημα, καινούργια ή ανανεωμένα στέκια, μεγάλες ή μικρότερες καλλιτεχνικές διοργανώσεις, βρίσκουν σταθερά φιλόξενη θέση στις σελίδες της, στοιχεία που καθιστούν την Parallaxi περιοδικό πόλης με την πιο ουσιαστική έννοια του όρου.
Καθιερωμένα «ονόματα» αλλά και νέοι συνεργάτες, όλοι με καλογραμμένα κείμενα, ωραίες φωτογραφίες και ευρηματική σελιδοποίηση, καθώς και ανεξαρτησία έκφρασης-γνώμης, συνθέτουν ένα αξιοπρόσεκτο από κάθε άποψη σύνολο, και καθιστούν την Parallaxi ένα παλλόμενο «ιστορικό αρχείο», στο οποίο καταφεύγουμε συχνά-πυκνά, ανάλογα με τις ανάγκες και τη διάθεσή μας.
Βρίσκω αυτό το στοιχείο πολύ σημαντικό και αξιοσημείωτο, διότι ―κατά τη γνώμη μου― εκείνο που προσδίδει ιδιαίτερη βαρύτητα σε ένα έντυπο είναι η αντοχή του στον χρόνο· και από την άποψη αυτή, η Parallaxi δεν είναι ένα free press με ημερομηνία λήξεως. Μόνο κάποιος που δεν έτυχε ποτέ να τυπώσει το πιο μικρό έντυπο δεν μπορεί να αντιληφθεί πόσος κόπος, πόση έγνοια, πόση δουλειά και πόσα ξενύχτια απαιτεί η έκδοση ενός μοναδικού σε όλη την Ελλάδα περιοδικού όπως η Parallaxi.
Τρέφω, λοιπόν, μεγάλο σεβασμό για το έργο που, ακούραστα εδώ και τριάντα χρόνια, επιτελούν ο Γιώργος Τούλας και η Κατερίνα Καραμφυλίδου μαζί με τους συνεργάτες τους (έχω πάντα στο μυαλό μου την ταλαντούχα Κύα Τζήμου που τόσο πρόωρα και άδικα χάσαμε) τόσο με την έντυπη όσο και με τη διαδικτυακή Parallaxi και τους σφίγγω νοερά το χέρι γι’ αυτήν την τόσο δημιουργική και καρποφόρα εμμονή τους, πολύ συχνά κόντρα στις αχρείαστες αντιξοότητες που γεννιούνται στην ενίοτε θλιβερά χαμηλοτάβανη πόλη μας.
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
