Περί αλήθειας (ή το πλοίο βαμπίρ);

1. Ο συντάκτης του χθεσινού άρθρου στους New York Times, κ. Alexander Clapp, δεν έχει βραβευτεί με το γνωστό στους περισσότερους εξ ημών ως Βραβείο Pulitzer (Pulitzer Prize), ούτε υπήρξε ποτέ «φιναλίστ» για αυτό. Ο μόνος Clapp που κέρδισε Βραβείο Pulitzer ήταν η Margaret Clapp το 1948 για τη βιογραφία της Forgotten First Citizen: John Bigelow (1947) [1948 Pulitzer Prize for Biography or Autobiography].

2. Ο κ. Clapp δεν είναι δημοσιογράφος των New York Times, αλλά ανεξάρτητος δημοσιογράφος (freelance journalist). Το άρθρο του είναι άρθρο γνώμης που φιλοξενήθηκε στην εφημερίδα.

3. Ο κ. Clapp υπήρξε πράγματι επιλαχών το 2021 για το Breakthrough Journalism Award του Pulitzer Center, το οποίο όμως δεν πρέπει να συγχέεται με τα Βραβεία Pulitzer (Pulitzer Prize). Το ως άνω βραβείο του Pulitzer Center αναγνωρίζει και επιβραβεύει σημαντικό έργο ανεξάρτητων δημοσιογράφων. Ως επιλαχών, ο κ. Clapp βραβεύτηκε για το κεντρικό του άρθρο στο The New Republic “The Vampire Ship” (για τη διαβόητη υπόθεση του Noor 1).

4. Η λεγόμενη ΟΜΑΔΑ ΑΛΗΘΕΙΑΣ δημοσίευσε χθες στη σελίδα της μέρος μόνον των παραπάνω πληροφοριών. Με τίτλο «Ο Alexander Clapp που υπογράφει το άρθρο των ΝΥΤ κατά του Πρωθυπουργού δεν ήταν υποψήφιος για βραβείο Πούλιτζερ» και φωτογραφία κιτρινισμού (sensationalism) κατηγόρησε για «fake news» βουλευτές της αντιπολίτευσης που έγραψαν ότι ο κ. Clapp ήταν «φιναλίστ για το Πούλιτζερ», αναπαράγοντας οι περισσότεροι παλαιότερο δημοσίευμα του Documento σύμφωνα με το οποίο ο κ. Clapp ήταν «φιναλίστ για το βραβείο του ιδρύματος Pulitzer το 2021». Φαντάζομαι η κατηγορία έγκειται στη «σκόπιμη» σύγχυση που προκαλείται από την αναφορά στο ίδρυμα και όχι στο Κέντρο Pulitzer. Εφεξής παρακαλώ να διαβάζονται ως έγκριτα μόνον άρθρα στους New York Times που οι συντάκτες τους έχουν βραβευτεί με το Βραβείο Pulitzer και όχι λοιπές απομιμήσεις. Δεν έχω λόγους να πιστεύω ότι η παράλειψη της ΟΜΑΔΑΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ να αναφερθεί στο ότι ο κ. Clapp βραβεύτηκε για το ως άνω άρθρο του για την υπόθεση του Noor 1 ήταν σκόπιμη.

5. Είμαι βέβαιος ότι οι έγκριτοι δημοσιογράφοι της ΟΜΑΔΑΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ και των έγκριτων ελληνικών μέσων ενημέρωσης έχουν ήδη βραβευτεί από το Pulitzer Center ή άλλο διεθνές κέντρο για τη διεισδυτική και αποκαλυπτική τους δημοσιογραφία, όπως και ότι αντέδρασαν όταν σημαντικές δημοσιογραφικές αποκαλύψεις «θάφτηκαν» στην Ελλάδα από τους δημοσιογραφικούς ομίλους όπου αρθρογραφούν. Άλλωστε, για ποιον λόγο θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι δημοσιογραφικοί όμιλοι που ανήκουν σε γνωστούς έλληνες επιχειρηματίες, τα ονόματα των οποίων συνδέθηκαν δημοσιογραφικά με σημαντικά σκάνδαλα στη χώρα, θα είχαν κάποιον λόγο ή συμφέρον να εξαφανίσουν σχετική δημοσιογραφική αποκάλυψη;

6. Διαβάστε το “The Vampire Ship” του κ. Clapp.

7. Δεν έχω αρθρογραφήσει στους New York Times. Είμαι βέβαιος ότι όσοι έσπευσαν να υποβαθμίσουν τη σημασία του χθεσινού άρθρου έχουν ήδη αρθρογραφήσει εκεί με άρθρα γνώμης. Εξίσου βέβαιος είμαι ότι όταν το έπραξαν (ή θα το πράξουν), επέλεξαν ελεύθερα και άκριτα το περιεχόμενο του κειμένου, τον τίτλο και τη φωτογραφία του άρθρου.

8. Η χθεσινή μου έμφαση όχι στον συντάκτη, που δεν γνωρίζω προσωπικά, αλλά στην αρχισυνταξία των New York Times ήταν σκόπιμη.

9. Είμαι επίσης βέβαιος ότι αν είσαι αριστερός δημοσιογράφος δεν μπορείς εξ ορισμού να παράγεις δημοσιογραφικό έργο ή άλλο, να αναγνωριστείς διεθνώς ή να αποκαλύψεις την αλήθεια. Σε κάθε περίπτωση, οι αναγνωρισμένοι μας δημοσιογράφοι γνωρίζουν καλύτερα από την αρχισυνταξία των New York Times.

10. Όταν τροποποιήθηκε το Άρθρο 191 του Ποινικού Κώδικα περί διασποράς ψευδών ειδήσεων, είχατε την αίσθηση ότι εν τέλει θα υπηρετούσε την αλήθεια; Όσοι ήταν στην 68η Διάλεξη Politics First (Fake news in the Age of Post-shame) ήδη έναν χρόνο πριν την τροποποίηση του ΠΚ, θυμούνται την άποψή μας. Δείτε την περσινή αντίδραση της ΕΣΗΕΑ.

11. Δεν θα κλείσω απαισιόδοξα. Ακόμη και στην Ελλάδα υπάρχουν ακόμη (sic) δημοσιογράφοι που θα επιμένουν με κάθε κόστος να παράγουν δημοσιογραφικό έργο. Η στροφή του κοινού στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για ενημέρωση αποδεικνύει από μόνη της τη ζοφερή εικόνα που επικρατεί στον χώρο της ενημέρωσης, την οποία (εκνευριστικώς) παραδόξως αυτόκλητα προασπίζονται όσοι καταρχήν ευθύνονται για το σκότος.

12. Κι ένα τελευταίο. Αν κατάφεραν κάτι οι προασπιστές της αλήθειας στην Ελλάδα είναι να στρέψουν την προσοχή μας σε ένα θέμα που οι ίδιοι είχαν θάψει πριν δύο χρόνια. Είμαι βέβαιος ότι αυτό θα ευχαριστήσει ιδιαιτέρως του εντολείς τους.