Πεζόδρομος Αγίας Σοφίας, το τέλος. Μια καταστροφική απόφαση

Και τελικά νίκησε η παράνοια. Η απόφαση του νέου περιφερειάρχη Απόστολου Τζιτζικώστα να ξηλώσει τον πειραματικό πεζόδρομο της Αγίας Σοφίας, έμοιαζε σαν το χρονικό ενός προαναγγελθέντος εγκλήματος. Δεν τον συμπάθησε ποτέ, δεν τον πίστεψε ποτέ, δεν τον κατανόησε ποτέ και φυσικά υπάρχει πάντα και η φιλοδοξία και το αντιπολιτευτικό μένος.

Για τον πεζόδρομο αυτόν όπως λειτούργησε είχαμε ενστάσεις από την αρχή και τις γράψαμε. Σχεδιάστηκε στο πόδι, η αισθητική του ήταν επιεικώς πρόχειρη, δεν αστυνομεύθηκε ποτέ σωστά, με αποτέλεσμα τη μισή και πλέον μέρα να γίνεται πάρκινγκ για αυτοκίνητα τροφοδοσίας και μηχανάκια, δεν ενισχύθηκε αρκετά με δράσεις που θα τον έκαναν οικείο και δεν συνοδεύτηκε από παράλληλες γενναίες ρυθμίσεις στους γύρω δρόμους, αστυνόμευση Παύλου Μελά, αντίθετη μονοδρόμηση Καρόλου Ντιλ για να διοχετεύεται η κίνηση προς την Τσιμισκή από κει και να μην πήζει η Ερμού κλπ.

Ακόμα βρήκε αντιδράσεις από τον εμπορικό κόσμο, πράγμα εξαιρετικά παρανοϊκό, διότι του αποδόθηκε το κλείσιμο καταστημάτων. Πουθενά στον κόσμο σε εμπορικούς πεζόδρομους δεν κλείνουν καταστήματα λόγω της πεζοδρόμησης, το αντίθετο, ανθίζουν. Τα καταστήματα κλείνουν λόγω της κρίσης. Τελεία. Απλά κάποιος θα έπρεπε να μιλήσει μαζί τους και να συνεργαστεί για το κοινό καλό.

Στον πεζόδρομο αυτόν έπρεπε να εφαρμοστούν καινοτόμες ιδέες. Να υπογειοποιηθούν κάδοι, να μπουν πάρκινγκ ποδηλάτων, να ενημερωθεί καλύτερα ο κόσμος και οι μαγαζάτορες, να συμβαίνουν διαρκώς πράγματα. Δεν έγιναν. Παρόλα αυτά αν τον διέσχιζες με όλα του τα προβλήματα ένιωθες ξαφνικά μια απίστευτη γαλήνη. Σαν κάτι να σταματούσε την αστική συνέχεια και να επέβαλε το υφάδι μιας όμορφης ζωής. Το Σεπτέμβρη οργανώσαμε εκεί ένα απόγευμα γιόγκα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτό που ζήσαμε.

Η βάρβαρη απόφαση της αποψίλωσης του φέρνει στην επιφάνεια την τρομακτικά μπερδεμένη διαρχία στη λήψη των αποφάσεων. Είναι απορίας άξιο τι δουλειά έχει η περιφέρεια να αποφασίζει για κεντρικούς δρόμους πόλεων. Όλοι καταλαβαίνουμε γιατί γίνεται αυτό το έγκλημα.

Το θέμα είναι αν μπορούμε να το σταματήσουμε με κάθε τρόπο. Κάθε υπαναχώρηση στα ζητήματα ποιότητας ζωής και δημόσιου χώρου είναι καταστροφική και κάθε παράδειγμα βελτίωσης που αποτυχαίνει βήμα για ακόμα χειρότερες πόλεις. Δεν πιστεύω ότι οι πολίτες της πόλης πρέπει να μείνουν με σταυρωμένα τα χέρια. Σε λίγες μέρες θα είναι πάλι γεμάτος διπλοπαρκαρισμένα αυτοκίνητα. Σας αρέσει η ιδέα;  Τι λέτε;