Η πιο όμορφη κοντινή μας παραλία

Θαλασσινές περιηγήσεις: Ποταμός, Επανομή… Πρώτο μπάνιο… Δεν είναι πάντα, αυτό που μένει από ένα καλοκαίρι. Αν έχει αργήσει, όμως, μπορεί… Φέτος, ήταν στον Ποταμό, στην Επανομή. Πρώτη φορά. Ο ήλιος να καίει όσο έπρεπε, το αυτοκίνητο να μεταφέρει τρεις γυναίκες, χαρά και δροσιά – όχι κλιματισμό, στις φωνές, στα τραγούδια – και να κατευθύνεται εκεί […]

Βαγγελιώ Χρηστίδου
η-πιο-όμορφη-κοντινή-μας-παραλία-43740
Βαγγελιώ Χρηστίδου

Θαλασσινές περιηγήσεις: Ποταμός, Επανομή…

Πρώτο μπάνιο… Δεν είναι πάντα, αυτό που μένει από ένα καλοκαίρι. Αν έχει αργήσει, όμως, μπορεί…

Φέτος, ήταν στον Ποταμό, στην Επανομή. Πρώτη φορά. Ο ήλιος να καίει όσο έπρεπε, το αυτοκίνητο να μεταφέρει τρεις γυναίκες, χαρά και δροσιά – όχι κλιματισμό, στις φωνές, στα τραγούδια – και να κατευθύνεται εκεί όπου από εποχής παππούδων μας ακόμη, τα μπάνια ήταν καθημερινή συνήθεια. Μια μεγάλη, απέραντη παραλία. Ένα χαμηλοτάβανο τοπίο, με το Πανόραμα σε μέσα πλάνο, τη χλωρίδα της περιοχής σε άπλετο πράσινο, τη θάλασσα σε πρώτο ρόλο και τον ουρανό να επισκιάζει με το γαλάζιο του. Ακόμη κι εκεί, κίνηση. Ένα αεροπλάνο, δεύτερο, αγριόπαπιες, ένας γλάρος να δοκιμάζει τα φτερά του…

Η άμμος, από μόνη της, ένα έργο τέχνης μαζί με τα κοχύλια, τα διερχόμενα αυτοκίνητα σε ρόλο που έμοιαζε βγαλμένος από γουέστερν. Χάζευα τα παιδάκια, που έπαιζαν δίπλα στο νερό και ότι έβλεπαν, έτρεχαν να το πουν στους γονείς τους. Θυμήθηκα κάτι πολύ παλιό, με έναν… φωνακλά λουκουμά, που ευχάριστα πόζαρε στο φακό μου. Αναρωτήθηκα για τις καλλιέργειες μέσα στη θάλασσα. Μάλωσα με έναν ντόπιο, που πάρκαρε σχεδόν επάνω μας επειδή «εμείς, όμως, έχουμε τζιπ». Ξεχάστηκα με τον ατελείωτο ουρανό, τα πουλιά και τα αεροπλάνα που πετούσαν κάθε τόσο. Θαύμασα ένα ντόμπερμαν, με τρίχα που γυάλιζε στον ήλιο.

Η δροσιά, ανάσα. Το νερό, διαμπερές. Το μίνι – γεύμα και το φρούτο μετά, ευεργετικό. Η ομπρέλα δεν στήθηκε, αλλά δεν καήκαμε. Ήταν ότι έπρεπε. Μια παραλία γεμάτη κόσμο και χαρωπή.

Ο καφές και το παγωτό σε καφέ της παραλίας Επανομής after, ήταν ότι έπρεπε για να κλείσει η μέρα. Με τον Όλυμπο και τον Κίσσαβο να μας χαιρετούν από μακριά, με φοινικόδεντρα και περατζάδες, στο μικρό μουράγιο που είχαμε απέναντί μας.

Μόνο 40΄ από το κέντρο της Θεσσαλονίκης, χωρίς ιδιαίτερη κίνηση, αν επιχειρήσεις τη διαδρομή σε σωστή ώρα. Γι’ αυτό και οικονομική η μετακίνηση. Εμείς, πήγαμε γύρω στις 5 το απόγευμα, Σάββατο. Εναλλακτική, το «Ναυάγιο» της Επανομής. Με ελάχιστη διαφορά στο χρόνο… Συμβουλή προς ναυτιλόμενους: αποφύγετε όποιες πολιτικές συζητήσεις, για όσο είστε στη θάλασσα… Είναι τζάμπα ενέργεια… Καλό καλοκαίρι…

Φωτογραφίες

dscn8649.jpg

Φωτογραφίες

dscn8658.jpg

Φωτογραφίες

dscn8646.jpg

Φωτογραφίες

dscn8624.jpg

Φωτογραφίες

dscn8620.jpg

Φωτογραφίες

dscn8597.jpg

Φωτογραφίες

dscn8574.jpg

Φωτογραφίες

dscn8568.jpg

Φωτογραφίες

dscn8573.jpg

Φωτογραφίες

dscn8586.jpg

Φωτογραφίες

dscn8562.jpg

Φωτογραφίες

dscn8583.jpg

Φωτογραφίες

dscn8578.jpg

Φωτογραφίες

dscn8433.jpg

Φωτογραφίες

dscn8419.jpg

Φωτογραφίες

dscn8416.jpg

Φωτογραφίες

dscn8420.jpg

Φωτογραφίες

dscn8436.jpg

Φωτογραφίες

dscn8535.jpg

Φωτογραφίες

dscn8540.jpg

Φωτογραφίες

dscn8741.jpg

Φωτογραφίες

dscn8757.jpg

Φωτογραφίες

dscn8739.jpg

Φωτογραφίες

dscn8795.jpg

Φωτογραφίες

dscn8717_-_antigrafo.jpg

Φωτογραφίες

dscn8714.jpg

Φωτογραφίες

dscn8719_-_antigrafo.jpg

Φωτογραφίες

dscn8732.jpg

Φωτογραφίες

dscn8738.jpg

Κείμενο απο
Βαγγελιώ Χρηστίδου
Σχετικά Αρθρα
Σχετικά Αρθρα