Ποιον θα ψηφίσω

Του Γιώργου Τούλα

Ιδού λοιπόν ενώπιος ενωπίω με τις  πιο διαφορετικές εκλογές στην ιστορία της μεταπολίτευσης. Τις εκλογές που έπονται μιας ολοκληρωτικής καταστροφής και μιας απομυθοποίησης  του μεγαλύτερου μέρους του πολιτικού προσωπικού της χώρας. Εκλογές κατά βάση βουβές και μουδιασμένες, αλλά και ελαφρώς αμνησιακές, καθώς παρατηρώ τις τελευταίες μέρες πως τα πολλά πολλά τα μπουγελώματα, τα κραξίματα και τα ανάθεμα ξεχάστηκαν, με αποτέλεσμα να ξεμυτίσουν στα κανάλια και τις λαϊκές διάφορα φρούτα που υποτίθεται είχαν καταδικαστεί στη συνείδηση του κόσμου. Με το που κατάκατσε ο κουρνιαχτός μπουκάρανε και πάλι στη ζωή μας και τις εξέδρες. Και κάνουν κόμματα, απαιτούν θέσεις σε ψηφοδέλτια, αρθρώνουν λόγο. Και το γαμώτο είναι πως ο κόσμος σε μερικές περιπτώσεις τους αποδέχεται κιόλας. Εκεί είναι που λες δεν έχει γιατρειά…

Στα ψηφοδέλτια που ανακοινώνονται τις τελευταίες μέρες έχει πολλά και εντυπωσιακά φρούτα. Σαν να μην έμαθαν τίποτε οι αρχηγοί των κομμάτων ή σαν να ζήλεψαν τη δημοσκοπική δόξα του Ποταμιού και του συνδυασμού του Ολυμπιακού για διαφορετικά πρόσωπα. Επέλεξαν Λαζόπουλους, Ζαγοράκηδες, Χριστοδουλόπουλους, ηθοποιούς, μοντέλα. Θα στείλουν στις Βρυξέλλες, σε επιτροπές με βαρύνουσα σημασία που θα νομοθετήσουν για την Ευρώπη του μέλλοντος, ανθρώπους που αγνοούν τα στοιχειώδη της προβλήματα. Άνθρωποι που άλλαξαν στρατόπεδο την τελευταία στιγμή, αμφισβητούμενες περσόνες χωρίς κανένα προσόν για μια τέτοια θέση θα δώσουν τη μάχη της εκλογής. 

Βρέθηκα την προηγούμενη εβδομάδα στις Βρυξέλλες για άλλη μια φορά και τον Ιανουάριο στο Στρασβούργο. Και στις δυο περιπτώσεις, όπως και σε όλες τις προηγούμενες που βρέθηκα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, άκουσα απίστευτες ιστορίες ανυπαρξίας εκλεγμένων Ελλήνων Ευρωβουλευτών. Μηδενική παρουσία και αποτελεσματικότητα. Θα μου πεις τους ζήτησε κανείς το λόγο; 

Πίσω στις εκλογές. Οι νέες πολιτικές πρακτικές των υποψηφίων είναι εξαιρετικά ενοχλητικές. Ηλεκτρονική αλληλογραφία, μηνύματα στο fb, μηνύματα σε κινητά, γραμματοκιβώτια, τηλέφωνα, site, blog, κεράσματα σε εστιατόρια, σε κυκλώνουν από παντού. Ο δε λόγος που αρθρώνουν μοιάζει τρομακτικά κενός και ανόητος. “Το χρωστούσα στο γιο μου και το μέλλον του”, “..μου το ζήτησε η πατρίδα!”. Χαλάρωσε, πρώτα από όλα στο επιβάλλει η προσωπική σου φιλοδοξία.

Τα μεγάλα κόμματα συμπεριφέρθηκαν στην πλειοψηφία τους ωσάν να κυβερνούσαν άλλοι τόσα χρόνια. Απίστευτες αδιέξοδες συζητήσεις στα κανάλια, πλήρης αποποίηση ευθυνών, νέες ανεδαφικές εξαγγελίες. Τραγωδία.

Στα μικρά κόμματα το κύριο χαρακτηριστικό των περισσότερων είναι ένα μοντέρνο πλυντήριο πρόσωπων που πηγαινοέρχονται από σχηματισμό σε σχηματισμό με μοναδική άνεση και αδυνατείς να παρακολουθήσεις ποιος κατεβαίνει με ποιον. Όσο για θέσεις…

Στην παραδοσιακή αριστερά για άλλη μια φορά η αδυναμία άρθρωσης ενός σύγχρονου λόγου κοντά στις ανάγκες του σήμερα και η απόλυτη άρνηση των πάντων μοιάζει αδιέξοδη.

Στο άλλο άκρο ο λύκος, που πάντα στην αναμπουμπούλα χαίρεται ακονίζει, όπως πάντα στις περιόδους αστάθειας, τα κοφτερά του δόντια. Δεν νομίζω πως όσοι ψηφίσουν την άκρα δεξιά σε όλες της τις μορφές  έχουν απόλυτη συναίσθηση του τι κάνουν.

Τέλος τα πρόσωπα που συμπεριλήφθηκαν στα ψηφοδέλτια, πέραν των παλαιών και φθαρμένων σαλτιμπάγκων, είχαν γερές δόσεις ανέκδοτου. Από κάθε χώρο. Επαγγελματικό, καλλιτεχνικό και αθλητικό. Θα μπορούσε κάνεις να στήσει παράσταση στο Δελφινάριο με αυτά τα ονόματα. Μόνο στη Θεσσαλονίκη που ζω και ψηφίζω εγώ, θα μπορούσα για τους περισσότερους να γράψω βιβλίο με το βίο και την ανύπαρκτη πολιτεία τους. Αλλά μάλλον είναι ο καιρός της φαιδρότητας. Δυστυχώς και στα δύσκολα.

Και φτάνουμε στο δια ταύτα. Και τώρα ποιον ψηφίζουμε;

Για να μη γίνουμε απόλυτα μηδενιστές ξεχωρίζουμε άνετα την ήρα από το στάχυ. Στα περισσότερα ψηφοδέλτια, πλην των ακραίων, μπορεί να βρει κάνεις αυτή τη στιγμή πρόσωπα που αξίζουν τον κόπο. Που ο λόγος και ο πρότερος έντιμος βίος τους αποδεικνύει πως αν θα είχε ελπίδα μια βουλή του μέλλοντος θα ήταν αν αποτελούνταν από φωτεινές εξαιρέσεις, χωρίς φαιδρό ξύλινο λόγο, χωρίς να προτάσσουν τη γελοία φιλοδοξία και το συμφέρον τους, χωρίς πελατειακές σχέσεις και χρωστούμενα. Ας αναλογιστούμε όλοι ποια είναι εκείνα τα πρόσωπα και τα κόμματα που ενισχύοντάς τα αύριο το πρωί δεν μας κάνουν να νιώσουμε στην πορεία  εξαπατημένοι και πάλι. Πρόσωπα που  ο βίος και η πολιτεία τους έκρυβε πάντα μια συνέπεια και μια σταθερότητα.

Υ.Γ. Και τέλος, επειδή έχουμε πάλι δυο βδομάδες εκλογές το Μάη, να θυμήσω ότι μέχρι τρεις μέρες άδεια δικαιούται όποιος πάει να ψηφίσει, σε μια χώρα που η μεγαλύτερη διαδρομή είναι εξακόσια χιλιόμετρα. Τέσσερεις μέρες θα κλείσουν όλα τα σχολεία, ακόμα και αυτά που δεν είναι εκλογικά κέντρα. Διότι χρειάζεται δυο μέρες για να βάλεις τα θρανία στην άκρη και να στήσεις μια κάλπη την κάθε φορά. Ετοιμαστείτε. Καλό βόλι…

Μπείτε και κάντε like εδώ για να ενημερώνεστε για όλα τα γραμμένα αποκλειστικά για το parallaximag.gr άρθρα.