Ο πόλεμος στις οθόνες μας σαν video game

Ο πόλεμος, ένα μοντέρνο video game

Η πρώτη φορά που είδαμε αυτό το είδος πόλεμου ήταν το ’90 στον Περσικό. Μέχρι τότε ο πόλεμος στο μυαλό μας ήταν ταυτισμένος με άλλου είδους εικόνες. Με τα σχολικά βιβλία μας, με ηρωϊκές ταινίες. Ξαφνικά ο πόλεμος έγινε βιντεοπαιχνίδι. Μέσα σε μια νύχτα και αφού είχε φτιαχτεί κλίμα μέρες πριν με δηλώσεις αξιωματούχων της Δύσης, αρχίσαμε να βλέπουμε στον ουρανό της Βαγδάτης πράσινες γραμμές. Οι γραμμές κατευθύνονταν στο σκοτεινό ορίζοντα και χάνονταν πάνω σε μικρούς στόχους. Μικρούς για την κλίμακα της τηλεοπτικής οθόνης. Στην πραγματικότητα επρόκειτο για κτίρια γεμάτα ανθρώπους. Μια μικρή λάμψη ακολουθούσε και το σχόλιο του παρουσιαστή του CNN μιλούσε για επιτυχή ρίψη.

#SAA air defence missile near #damascus pic.twitter.com/81tgzDgjsk

— د – مي – س – ت – و – رَ (@D_MI_Stura) 14 Απριλίου 2018

Έτσι, εκείνο το μακρινό 1990 o πόλεμος με την παγκόσμια έννοια του έγινε κομμάτι της καθημερινότητας μας και πάλι. Όχι με τον τρόπο των παππούδων ή των γονιών μας. Αναίμακτα, ως τηλεοπτικό θέαμα. Η συνταγή από τότε υπήρξε απαράμιλλα ίδια. Ένα αιματηρό καθεστώς σε κάποια χώρα, που ενώ κυβερνούσε δεκαετίες ξαφνικά άρχιζε να ενοχλεί για τις ”εγκληματικές” του πράξεις, ένα εντυπωσιακό όνομα, Καταιγίδα της Ερήμου, Μητέρα των μαχών, ένα ανθρωπιστικό ‘’υπόβαθρο’’, ένας λαός που ”υπέφερε” κάτω από τη μπότα του άρρωστου Ηγέτη, η αιγίδα του ΟΗΕ, οικονομικές κυρώσεις στην αρχή και μετά δυνάμεις, η σύμπνοια της Δύσης. Είναι χαρακτηριστικό πως στον πρώτο πόλεμο του κόλπου πολέμησαν μαζί 31 χώρες, η ανατροπή του ‘’Ηγέτη’’, (Σάνταμ Χουσείν, Μοαμάρ Καντάφι, Χαφέζ Αλ Άσαντ), μια γεωπολιτική θεωρία military humanity – και σιωπή γύρω από τα πραγματικά αίτια της επέμβασης που κρύβονται πάντα πίσω από τον ανθρωπισμό. Τη νέα μοιρασιά του πλούτου της περιοχής. Πίσω από τα ντεμέκ ανθρωπιστικά των ηγετών κρύβονται πάντα αγωγοί πετρελαίου, φυσικού αερίου, κοιτάσματα, σφαίρες επιρροής, νέες συμμαχίες. Αυτά βέβαια δεν θα στα πουν ποτέ. Εσύ θα ξέρεις ότι το κάνουν για τα παιδάκια που δηλητηριάστηκαν με χημικά.

Έτσι μάθαμε να ζούμε με τις εικόνες αυτών των πολέμων μέσα από τις οθόνες, τις παρακολουθούμε πίνοντας μπύρες και τρώγοντας chips, τα μεγάλα κανάλια του κόσμου έχουν το προνόμιο των απεσταλμένων που συχνά μεταδίδουν πίσω από κουρτίνες ασφαλών ξενοδοχείων, τα τροχιοδεικτικά γίνονται κάθε τόσο το θέαμα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από τα δικά της προβλήματα, τα ανθρώπινα απομεινάρια των νέων πόλεμων φτάνουν συχνά πυκνά στις δικές μας πόλεις, φορώντας κουρέλια και ζητιανεύοντας με χαμηλωμένα βλέμματα έξω από σούπερ μάρκετ, κάποιος ‘’πατριώτης’’ θα βρεθεί να τους προπηλακίσει, να φύγουν από δω θα ζητήσει, να μην ενοχλούν το οπτικό μας πεδίο.

Από σήμερα τα ξημερώματα ζούμε την πιο επικίνδυνη από αυτές τις κλιμακώσεις. Αυτό που βλέπουμε ως video game να εξελίσσεται στον ουρανό της Δαμασκού μπορεί να ξεφύγει και τα πατατάκια να μας καθίσουν στο λαιμό. Αυτή τη φορά στη περιοχή παίζεται ένα πολύ χοντρό παιχνίδι. Και είναι δίπλα μας.

#Damascus skies on fire. #SAA intercepting US, UK, French, Israeli missiles. Criminal rogue states are tipping us towards a world war. pic.twitter.com/GaXkzWQLa5

— vanessa beeley (@VanessaBeeley) 14 Απριλίου 2018