Προίκα στην Παιδεία και όχι στη Σοφία…60 χρόνια μετά πέφτουν οροφές στα ΑΕΙ

Το μακρινό 1962 Δεκέμβρης καιρός, πριν εξήντα χρόνια, η Ελλάδα συνταράσσεται από μία πανεκπαιδευτική απεργία διαρκείας και μαχητικές διαδηλώσεις που πραγματοποιούν στους δρόμους της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και των άλλων πόλεων της χώρας, φοιτητές, σπουδαστές και μαθητές με σύνθημα να διατεθεί το 15% του προϋπολογισμού του κράτους για την ενίσχυση της Παιδείας που βρισκόταν τότε σε άθλια κατάσταση.

Τότε το περίφημο σύνθημα «Προίκα στην Παιδεία και όχι στη Σοφία» ακουγόταν παντού κόντρα στην απόφασει της κυβέρνησης της ΕΡΕ, μητέρας της ΝΔ,  να προικίσει με ένα αστρονομικό ποσό τη βασίλισσα σε μια στιγμή που αποφάσιζαν να ανεβάσουν τον αριθμό των εισακτέων στα πανεπιστήμια κατά 30% χωρίς υποδομές και ακούγοντας με έκπληξη τον υπουργό της Παιδείας να λέει δεν πειράζει που δεν έχουμε κτίρια να κάνετε μάθημα με βάρδιες!

Από τότε πέρασαν 60 χρόνια και η κατάσταση δεν άλλαξε ιδιαίτερα. Το φετινό κομμάτι του Προυπολογισμού για την Παιδεία είναι 6,08 δισ. ευρώ. Συγκριτικά με το 2022 παρουσιάζει αύξηση κατά 124 εκατ. ευρώ, ωστόσο η συνολική δαπάνη για την Παιδεία ως ποσοστό του ΑΕΠ υποχωρεί κατά -0,1%, όπως και οι δαπάνες του υπουργείου Παιδείας που είναι μειωμένες κατά -0,44% σε σχέση με το 2022.

Αν ρωτήσεις τους καθηγητές στα ΑΕΙ θα μάθεις τι σημαίνουν αυτά τα χρήματα. Πώς δεν υπάρχει ούτε ευρώ για συντηρήσεις. Πώς για να πάρουν έναν νέο καθηγητή σφάζονται τμήματα μεταξύ τους. Πώς η πελατειακή πολιτική των κομμάτων αυξάνει τους εισακτέους δεκαετίες στοιβάζοντας απλά σε κλουβιά παιδιά που δεν χωράνε σε συνθήκες ντροπής.

Η Παιδεία δεν ήταν ποτέ το φόρτε μας. Ούτε η προτεραιότητα μας. Είναι αντικείμενο κοσμικών εκδηλώσεων-απολογισμών στα Μέγαρα, είναι αφορμή για να στήσουμε βεντέτες για μια βιβλιοθήκη στο Βιολογικό, για να γεμίσουμε πανεπιστημιακή αστυνομία τα μεγάλα πανεπιστήμια, για να δώσουμε τη δυνατότητα στους Πρυτάνεις να γίνουν βουλευτές αλλά ώς εκεί. Α ναι, είναι και ευκαιρία να εξυπηρετήσουμε μερικούς επιχειρηματίες που μας στηρίζουν να στήσουν μερικές δουλίτσες ιδρύοντας σχολές αφού απαξιώσουμε εντελώς τις δημόσιες.

Δες λίγο τη συνολική εικόνα με αφορμή τη σημερινή κατάρρευση της οροφής της Οδοντιατρικής Σχολής του ΑΠΘ, θυμήσου πριν λίγο καιρό πώς έφυγε ένας φοιτητής στο κενό στη Νομική της Θεσσαλονίκης ή απλά διαβάστε το ρεπορτάζ μας για την κατάσταση του κτιρίου της Αρχιτεκτονικής ή απλά να καμαρώσετε τα λυόμενα που κάνουν μάθημα τα ΤΕΦΑΑ στο ΑΠΘ εδώ και δεκαετίες και ετοιμάζονται να βγάλουν στο σφυρί του Αγρόκτημα του ιδρύματος που είναι τόπος εκπαίδευσης.

Μικρές εικόνες μιας καθημερινότητας που έχουμε αποδεχθεί εδώ και δεκαετίες αμέτοχοι και μοιραίοι.

Μιας καθημερινότητας που ευθυνόμαστε όλοι για αυτή αφού δεν κάνουμε και πολλά για να αλλάξει. Πότε θυμάστε τελευταία φορά μια μαζική διαδήλωση για την παιδεία ή την υγεία που λιμνάζουν; 

Διαδηλώνουμε για το ποδόσφαιρο όχι όμως για τις ζωές και το μέλλον μας. Δεχόμαστε νηπιαγωγεία που ξεκινούν τις ζωές τους τα παιδιά μας να φιλοξενούνται σε μεταμοντέρνα κοντέινερ αντί να τα σφραγίσουμε με τα χέρια μας και να απαιτήσουμε να βρεθεί χρήμα.

Το Δεκέμβρη του 1962 η Αθήνα παρέλυσε από διαδηλώσεις για την Παιδεία. Εξήντα χρόνια πριν. Σήμερα βλέπουμε Just the 2 of us και Survivor και τους κήνσορες της πρωινής ζώνης να μας νουθετούν για το πόσο πρίμα πάνε τα πράγματα στις ζωές μας. Άβουλοι και μοιραίοι.