Ψηφιακά R.I.P.

του Γιώργου Τελτζίδη

Το μέγεθος της λύπης, δεν το ορίζει η επικαιρότητα.

Η θλίψη πουλάει  μόνο όταν είναι γυαλισμένη.

Οι οθόνες το βράδυ της Κυριακής γέμισαν νεκρολογίες για τον Hoffman. Αναπαύσου εν ειρήνη. Φώναξε όλος ο ψηφιακός κόσμος και κοιμήθηκε για να αντέξει το μαρτύριο της Δευτέρας που έρχεται.

Ο θρήνος δεν ζυγίζει απόσταση και η αποδοχή που μεταφράζεται σε likes, δεν λογαριάζει τρόπους.

Το μοιρολόι κρύβει μέσα του ναρκισσισμό.

Ο θάνατος σου, η προβολή μου στο News Feed. 

Nα σε στέλνει η παραμύθα σε ένα διαμέρισμα στην Νέα Υόρκη και μερικά λεπτά αργότερα, ο οδυρμός για σένα, να φτάνει στην Κυψέλη, την Σταυρούπολη και την Καλαμάρια.

Κάθε πτώμα που ξέβρασε η θάλασσα, ένα έξυπνο tweet, με χαρακτήρες μετρημένους. Λεξιπλάστες του τίποτα.

Όλα τα νιώθω να φτήνυναν πια και να μας καταπίνουν, χωρίς να προλαβαίνουμε να πάρουμε ανάσα. Σαν παιδάκια που προσπαθούν Αύγουστο μήνα, να μάθουν  κολύμπι σε θάλασσα με μελτέμια. Χρωματίσαμε τις φωνές μας στο chat και κόπηκε η λαλιά μας. Μουδιάσαμε στις δερμάτινες καρέκλες γραφείου και σκεβρώσαμε αγκαλιά με τα λάπτοπ. Κατεβάσαμε τα καντηλάκια απ`τις γωνίες και στην θέση τους βάλαμε πίξελ που τρεμοπαίζουν τα βράδια.Μείναμε να κοιτάζουμε κέρσορες που αναβοσβήνουν με αγωνία, λες και είναι οι μόνοι που αφουγκράζονται τους χτύπους της καρδιάς μας.

Μπείτε και κάντε like εδώ για να ενημερώνεστε για όλα τα γραμμένα αποκλειστικά για το parallaximag.gr άρθρα.