Η σχέση με το δωμάτιο: είναι ένας βαθιά απροσδιόριστος δεσμός

Λέξεις: Αγάπη Άλτα Πριν κανένα μήνα περίπου, αποφάσισα να αλλάξω, για χιλιοστή φορά, το δωμάτιο μου. Είναι από εκείνες τις γνωστές τις φρίκες που “βαράμε” κάποιοι άνθρωποι, που κάτι μας φταίει και δεν ξέρουμε τι.  Εγώ λοιπόν, αποφάσισα να ρίξω τις ευθύνες -πολύ λογικά- στο δωμάτιο μου. ‘Ετσι, ξύπνησα μια κεφάτη Κυριακή, έφτιαξα όλη χαρά έναν καφέ, δυνάμωσα την ένταση της μουσικής και ξεκίνησα αμέσως την αφαιρετική διαδικασία.

Αφού άδειασα το δωμάτιο , άρχισα να σκέφτομαι πώς να μετατρέψω τον ίδιο χώρο, με τα ίδια τετραγωνικά, τα ίδια έπιπλα , σ’ ένα τοπίο, τελείως διαφορετικό. Το χιλιοστό πρώτο εγχείρημα, άρχισε να φαίνεται σχεδόν ακατόρθωτο. Ο χώρος μικρός ,τα αντικείμενα πολλά. Η χαρά άρχισε να μετατρέπεται σε νεύρα περιττά, για ξεκούραστη Κυριακή και τα έπιπλα να με κοιτούν με απορία. Αφού τα περιεργάστηκα και εγώ με την ίδια απορία, αποφάσισα να βγάλω εκτός δωματίου , μια οριζόντια άσπρη βιβλιοθήκη. ‘Ηταν η αγαπημένη μου. Φιλοξενούσε πολύτιμα αντικείμενα και βιβλία, με backstory το καθένα. Δεν με ένοιαζε όμως. Το είχα αποφασίσει. Εξάλλου κάθε αλλαγή, έχει και τις απώλειές της. (;)

‘Ετσι λοιπόν, αφού την άδειασα , την γύρισα κάθετα και άρχισα να τη σέρνω προς τα έξω. Τότε συνέβη το ανεπάντεχο. ‘Αρχισε να αποσυντίθεται. Καθώς γκρεμίζονταν τα ξύλα και άρχισε να παίρνει μια ακανόνιστη μορφή, κάτι ξύπνησε μέσα μου (!). Αυτό ήταν. Η παλιά αγαπημένη, αλλά κατά τ’ άλλα ξενέρωτη βιβλιοθήκη , είχε μετατραπεί κατά τύχη, στο πιο σύγχρονο και αρτίστικ έπιπλο που θα μπορούσα να φανταστώ. Το μυαλό ξεθόλωσε αστραπιαία και όλα όσα ακολούθησαν, δε θύμιζαν σε τίποτα τον παλιό , καλό μου σύντροφο, το πρώην δωμάτιο.

Η σχέση με το δωμάτιο , είναι ένας βαθιά απροσδιόριστος δεσμός. Είναι αυτός ο χώρος, που στις μαύρες σου ζητάς απεγνωσμένα, γιατί εκεί αισθάνεσαι ασφάλεια. Είναι οι τέσσερις τοίχοι που σ’ έχουν δει να ερωτεύεσαι, να χαμογελάς κρυφά με ένα μήνυμα ή να γκρινιάζεις δίχως αύριο. Είναι το πάτωμα που πέφτεις με τα μούτρα, σε κάποιο ξέφρενο ξενύχτι, ή κλαις απαρηγόρητα για κάποια απογοήτευση. Είναι το ταβάνι που κοιτάς επίμονα τα βράδια και ονειρεύεσαι. Είναι το κρεβάτι, που ζεις τις πιο όμορφες και ζόρικες νύχτες. Τα μαξιλάρια της κρεβατομουρμούρας. Τα πεταμένα ρούχα στην καρέκλα. Η σκόνη στο γραφείο σου. Αυτό είναι εσύ και εσύ είσαι αυτό . Τις στιγμές που μοιράζεστε, δε θα τις μάθει ποτέ κανείς. 

Γι’ αυτό να το προσέχεις και να του χαρίζεις καμιά αλλαγή. ‘Οχι για τη φώτο στο ίνστα. Γιατί, κάθε σχέση απαιτεί χρόνο και φροντίδα. Και ας μένουν τα έπιπλα τα ίδια.