Σήκω χόρεψε συρτάκι…
Το να υποδέχεται ο δήμαρχος με συρτάκι και κουλούρι είναι κάτι απείρως πιο θλιβερό...
Λέξεις: Μαργαρίτα Συγγενιώτου
Πριν δυο χρόνια πέρασα ένα μήνα σε κρουαζιεροπλοιο. Και μιλάμε για μεγάλο, των 4.000 ατόμων, όχι σαν αυτά που έφτασαν στη Θεσσαλονίκη. Οι περισσότεροι επιβάτες ήταν μεροκαματιαρηδες άνθρωποι, που έκαναν οικονομίες για να πάνε μια εβδομάδα κρουαζιέρα, γιατί ήταν εύκολο και οικονομικό. Στέγη και φαγητό, πολύ φαγητό, included.
Ξόδευαν μονο για τα ποτά τους, που ήταν ίσως η βασική τους διασκέδαση, μαζί με το καζίνο και τα πολιτιστικά προγράμματα. Κατέβαιναν στα νησιά για μια βόλτα, έναν καφέ, ίσως να ψώνιζαν και 1-2 μπιχλιμπίδια από τα τουριστικά πριν ξανανέβουν στο κρουαζιεροπλοιο την ώρα που άνοιγαν οι μπουφέδες για το φαγητό.
Εξαιρετικά σπάνια υπήρχε μια διανυκτέρευση κάπου, οπότε οι επιβάτες έπιναν κι ένα ποτό στα τοπικά μπαρ. Καμία σχέση με τα ναυτακια τα ζουμπουρλουδικα, που έβγαιναν να ξοδεψουν όσα έβγαζαν και να ξεσκασουν από την κλεισούρα του πλοίου.
Το “καλώς ήρθε το δολάριο” μιλούσε για έναν φτωχό κόσμο, που προσπαθούσε να επιβιώσει, προσφέροντας στα ναυτακια αυτό που ήθελαν, δηλαδή να ξοδεψουν λεφτά ώστε να νιώσουν για μια μέρα ελεύθεροι. Το να υποδέχεται ο δήμαρχος με συρτάκι και κουλούρι Θεσσαλονίκης έναν κόσμο που βγαίνει να πιει έναν καφέ πριν γυρίσει στις προπληρωμένες υπηρεσίες του κρουαζιερόπλοιου είναι κάτι απείρως πιο θλιβερό.
*Η Μαργαρίτα Συγγενιώτου είναι λυρική τραγουδίστρια
