Σήμερα ήταν ο Μιχάλης από την Ελευσίνα. Αύριο;
Νέα παιδιά, που μπολιάζονται με το μίσος για αυτόν που φοράει άλλο χρώμα μπλούζα, που έχει άλλο χρώμα στο δέρμα του, που πιστεύει σε άλλο Θεό ή κόμμα.
Λέξεις: Παναγιώτης Μιχαλόπουλος
Ο «29χρονος οπαδός της ΑΕΚ». Ψάχνω να βρω το όνομα του παιδιού που σκότωσαν χθες το βράδυ οι χούλιγκανς. Παντού ο «29χρονος οπαδός». Όνομα δεν έχει; Μάνα; Πατέρα; Αδέλφια; Φίλους που θα τον κλάψουν; Κάπου διάβασα ότι τον λένε Μιχάλη. Ο Μιχάλης που ακολούθησε τον Άκη, που είχε κάνει το λάθος να φοράει λάθος χρώμα μπλούζα. Και πριν από αυτούς, πολλοί άλλοι.
Ο Μιχάλης θα γίνει σύμβολο για τους οπαδούς της ομάδας. Θα τον αναφέρουν και θα δακρύζουν. Θα τον κάνουν μπλουζάκι. Θα κρατήσουν «ενός λεπτού σιγή». Θα προσπαθήσουν να πάρουν εκδίκηση από τους «άλλους» που σκότωσαν τον «δικό» τους. Θα γίνει γκράφιτι έξω από το γήπεδο. Οι πιο ψύχραιμη θα μιλήσουν κατά της βίας. Θα οργανώσουν τουρνουά, ημερίδες και θα πουν λόγια παχιά κατά της βίας. Μέχρι… Μέχρι να έλθει το επόμενη θύμα.
Δεν θα σου πω για την Ντιναμό, για την ΑΕΚ ή για τον Παναθηναϊκό, που φαίνεται να εμπλέκονται στα επεισόδια. Δε με νοιάζει. Ο χούλιγκαν, είναι χούλιγκαν. Σήμερα τα σπάει για την ομάδα. Αύριο για το κόμμα. Μεθαύριο για την πλάκα του. Αν ψάξεις να βρεις το χρώμα της μπλούζας του φονιά, το έχεις ήδη χάσει το παιχνίδι.
Συμμορίες, ιδιωτικοί στρατοί που εκτρέφονται από ύποπτα κυκλώματα που λυμαίνονται τον αθλητισμό αλλά και από την εξαθλίωση ανθρώπων που για να υπάρξουν πρέπει να γίνουν μέλη αυτής της αγέλης λυσσασμένων λύκων που ορμάει σε ό,τι είναι διαφορετικό από αυτόν.
«Μεγάλες ιδέες» πλάθονται. Εχθροί, κατασκευάζονται.
Νέα παιδιά, που μπολιάζονται με το μίσος για αυτόν που φοράει άλλο χρώμα μπλούζα, που έχει άλλο χρώμα στο δέρμα του, που πιστεύει σε άλλο Θεό ή κόμμα. «Υπάρχουν», αποκτούν οντότητα και «αξία», μόνο μέσα στην ομάδα των ομοίων τους. Τραγική ειρωνεία. Με τον «εχθρό» έχουν περισσότερα κοινά, από ότι με τους άλλους ανθρώπους. Είναι όλοι τους θύματα του μίσους, της αμορφωσιάς, της εξαθλίωσης τους.
Από δίπλα και οι διοικήσεις των ομάδων που «καταδικάζουν τη βία» και από πίσω την υποδαυλίζουν. Μαζί και τα οπαδικά ραδιόφωνα και έντυπα. «Δημοσιογράφοι» της κακιάς ώρας, στις υπηρεσίες και τα μισθολόγια των διοικήσεων να υποδαυλίζουν μίση και πάθη ηλιθίων θυμάτων τους. «Ακούστηκες αδελφέ».
Μέσα σε όλα αυτά και η αστυνομία. «Παρακολουθούσε διακριτικά». Δηλαδή; Αν δεν παρακολουθούσε, έστω και διακριτικά, πόσους νεκρούς θα είχαμε; Γιατί επιτράπηκε σε αυτούς τους ανθρώπους να μπουν στην χώρα, ενώ υπήρχε και απαγόρευση για μετακίνηση οπαδών; Είναι σαφές ότι κάποιοι δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους. Προσαγωγές εκατό, διακοσίων ατόμων. Αύριο το πρωί θα είναι πάλι έξω.
Κάτι δεν πάει καθόλου καλά, εδώ. Ο Άλκης, ο Μιχάλης, θα έπρεπε να κάνουν τώρα μπάνια. Να χαίρονται με τους φίλους τους. Να φλερτάρουν με τις κοπέλες τους. Να σχεδιάζουν το μέλλον τους, σαν τα άλλα παιδιά της ηλικίας τους.
Έτσι θα έπρεπε να κάνουν αυτοί. Έτσι θα έπρεπε να κάνουν και οι φονιάδες τους. Ακούστηκες αδελφέ…
