Σιωπή ξανά

Κυριακή απόγευμα. Δεκαεπτά Ιουνίου. Παραλία. Ο ήλιος είναι ακόμα ψηλά, τα beach bar παίζουν μουσικές χαλαρές, ο κόσμος αρνείται να σηκωθεί. Οι κάλπες κλείνουν στις επτά, η τύχη της χώρας κρέμεται από μια κλωστή. Εξακόσιοι πενήντα ξένοι δημοσιογράφοι απίκο, συνεργεία τηλεοπτικά στα μπαλκόνια της Μεγάλης Βρετανίας, ο πλανήτης παρακολουθεί με αγωνία τι θα βγάλει η κάλπη. Μας νουθετούν με δημοσιεύματα. Ψήφισε αυτό ψήφισε εκείνο. Οι μεγάλες Ευρωπαϊκές εφημερίδες σε ρόλο παιδαγωγού.

Στην παραλία οι άνθρωποι αρνούνται να μαζέψουν τις ψάθες τους, αρνούνται να επιστρέψουν, καμία αίσθηση καθήκοντος δεν τους πείθει πως το ίδιο πράγμα που συνέβη πριν ενάμιση μήνα στις έξι Μαΐου, δεν θα συμβεί και πάλι. Πως δεν χρειαζόταν στην πραγματικότητα αυτός ο άχρηστος μήνας, τα πενήντα εκατομμύρια ευρώ που πετάξαμε για τις νέες εκλογές, η παγκόσμια κοινή γνώμη που εξοργίσαμε, η εσωτερική ένταση, ο εμφύλιος στις γειτονιές, η βία, η απογοήτευση του κόσμου από την έλλειψη συνεννόησης των εγωιστών που προΐστανται των κομμάτων. Ματαιότητα και χαμένος χρόνος. Χαμένα χρόνια. Δυο χρόνια απραξίας. Φαύλος κύκλος.

Ο ήλιος δύει, οι κάλπες έκλεισαν, τέσσερις στους δέκα δεν πήγαν να ψηφίσουν. Δεν πείστηκαν ότι θα αλλάξει κάτι. Στο fb μερικοί τους βρίζουν, τους λένε ανεγκέφαλους, αδιάφορους, ανεύθυνους. Πως δεν τους νοιάζει η τύχη της χώρας. Εκείνοι δεν απαντούν, συζητάνε για την Εθνική, για τον Καραγκούνη που τους κάνει περήφανους, για το πώς θα φύγουν από δω.

Νυχτώνει αρχίζουν τα τελικά αποτελέσματα. Παρέες σε σπίτια συζητάνε, προσπαθούν να βγάλουν άκρη. Δε βγάζουν, μπερδεύονται χειρότερα. Αριστεροί που ψήφισαν Σαμαρά γιατί τους φόβισε η αμετροέπεια του Τσίπρα, δεξιοί που ψήφισαν Σύριζα γιατί πίστεψαν ότι η Δεξιά είναι όργανο της Τρόικα. Χάος. Μπερδεμένοι άνθρωποι, οργισμένοι, απογοητευμένοι, αμέτοχοι. Και πάνω από όλα ίδιοι.

Παραγγέλνουμε πίτσες, τις φέρνουν. Απόδειξη δεν υπάρχει πουθενά. Ούτε την προηγούμενη φορά υπήρχε. Τους τηλεφωνώ. Έτυχε μου λένε. Πάντα τυχαίνει. Κοιτάζουμε ποιοι εκλέγονται. Ο Πολύδωρας, ο Γιακουμάτος, ο Μεϊμαράκης. Πανηγυρίζουν στα κανάλια. Κοντεύει μεσάνυχτα. Γιατί τους ψήφισες αφού τους ξέρεις; Επειδή…

Τίποτε δεν απαντιέται με τη λογική. Τίποτε δεν γίνεται με τη λογική. Ξημερώνει Δεύτερα, τα πρωτοσέλιδα ανακουφίστηκαν, σαν τους έκαναν κλύσμα μετά από μια περίοδο δυσκοιλιότητας. Σιωπή. Μπαμπά ποιος νίκησε με ρώτησε η κόρη μου πριν πέσει για ύπνο. Ισοπαλία, της λέω.