Σκοτεινός Νοέμβρης, Πολιτική φαντασία μιας εκτροπής II

Λέξεις: Φώτης Κυζάκης

Στο αποκορύφωμα της σύγκρουσης για το μέλλον της ευρωπαϊκής ενοποίησης, στην Ελλάδα συντελείται μια μεγάλη πολιτική αλλαγή. Ο Μάρκος Κορωναίος είναι ο πολιτικός που καταφέρνει να φέρει το Φιλελεύθερο Κόμμα ξανά στην εξουσία έπειτα από δεκατρία χρόνια πολιτικής κυριαρχίας του Εργατικού Κόμματος.

Η πραγματική δύναμη του όμως πηγάζει από τις δυνάμεις του παρακράτους. Την στιγμή που μια κοινωνική εξέγερση ξεσπά στην Αθήνα, με αφορμή σκάνδαλα σεξουαλικής παρενόχλησης και σωματεμπορίας, οι ευρωπαϊκές εξελίξεις αναδεικνύουν την Ελλάδα στο πιο σημαντικό κομμάτι της διεθνούς σκακιέρας.

Το διακύβευμα είναι τεράστιο. Είναι η ηγεμονία στην Ευρώπη. Το παρελθόν των πολιτικών ελίτ, οι ρίζες της ηγεμονίας του Εργατικού Κόμματος και η συνταγή της νίκης του Μάρκου Κορωναίου ξεδιπλώνονται σε μια ελληνική κοινωνία, που μοιάζει περισσότερο από ποτέ με πυριτιδαποθήκη.

Τον σκοτεινό Νοέμβρη του 2018, η Ελλάδα είναι μια χώρα που φλερτάρει επικίνδυνα με την εκτροπή και ο λαός πρέπει να αποφασίσει: ο Μάρκος Κορωναίος είναι η αυγή μιας νέας βάρβαρης εποχής ή ένας διάττοντας αστέρας, πριν την μεγάλη ανατροπή;

θυμηθείτε εδώ το πρώτο μέρος

Κεφάλαιο 2ο

Χάρης Ανδρέου

Γραφεία Εργατικού Κόμματος, 27 Ιουνίου 2018 

Ο Χάρης Ανδρέου ήταν ο μοναδικός υποψήφιος για την θέση του Γενικού Γραμματέα του Εργατικού Κόμματος. Ήταν ένα πρόσωπο κοινής αποδοχής τόσο από τα παλαιά ιδρυτικά στελέχη όσο και από τα καινούργια, που εντάχθηκαν με την διεύρυνση της Ορφανού προς το κέντρο. Είχε βέβαια μικρή εμπειρία και γνώση για τους βραχίονες του κόμματος, καθώς από πολλούς θεωρούνταν outsider στην κοινοβουλευτική ομάδα. Για αυτό και δεν υπήρχε άλλος υποψήφιος. Σύμφωνα με το καταστατικό του κόμματος, η Κεντρική Επιτροπή θα ενέκρινε την υποψηφιότητα, και μαζί με την κοινοβουλευτική ομάδα θα εξέλεγαν τον νέο Γενικό Γραμματέα. Η σημαντική πληροφορία ωστόσο είναι ότι η εκλογή προσώπου έπρεπε να συνοδεύεται από πλειοψηφία τόσο στην ΚΕ όσο και την Κοινοβουλευτική Ομάδα και ταυτόχρονα να μην υπάρχουν λευκά άνω του ενός τρίτου των ψηφισάντων, σε περίπτωση μοναδικής υποψηφιότητας. Αυτό ήταν και το άγχος του. Πόσα θα ήταν τα λευκά. Όλοι γνώριζαν καλά ότι αν δεν εκλεγόταν ο Ανδρέου, θα προέκυπτε μια πανσπερμία υποψηφίων, που θα εξευτέλιζε την διαδικασία. Ευτυχώς για όλους, αυτό δεν συνέβη και ο Ανδρέου εκλέχθηκε επικεφαλής με τα λευκά να περιορίζονται στα 60 σε σύνολο 300 ψήφων. Ήταν μια εύθραυστα ισορροπημένη ομόφωνη επιλογή.

Το Εργατικό Κόμμα ήταν το κόμμα της ισοδυναμίας και της λαϊκιστικής κινητοποίησης. Ιδρύθηκε ως ο συνασπισμός των αντιδεξιών κοινωνικών κινήσεων και από την δεκαετία του 1990 και μετά βρέθηκε στο προσκήνιο των κοινωνικών αγώνων. Η κυβερνητική και κοινωνική κρίση του 2005 έδωσε την κατάλληλη ευκαιρία στους Εργατικούς της συμπροεδρίας Παπαδάκη-Μιχαηλίδη να ενώσουν το φοιτητικό με το εργατικό κίνημα κάτω από την σημαία του κόμματος αρχίζοντας έναν δίμηνο πόλεμο θέσεων, που τους οδήγησε στον εκλογικό θρίαμβο του 2005 και σε μια δεκατριάχρονη πολιτική κυριαρχία.

Κατά τα δεκατρία χρόνια της διακυβέρνησης της Ελλάδας από το Εργατικό Κόμμα έγιναν πολύ μεγάλες ριζοσπαστικές αλλαγές και βήματα μπροστά, ιδιαίτερα στο επίπεδο της εργασίας και της παιδείας. Η απουσία και η οριακή διάλυση του ΣΕΒ άφησε ελεύθερο το πεδίο στα πιο προοδευτικά στελέχη του κόμματος για την λήψη πρωτοβουλιών από κοινού με τα κινήματα. Από την μία, προωθήθηκε η μεγαλύτερη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, που είδε ποτέ η χώρα, με την εφαρμογή της συνδιοίκησης και με την αύξηση της χρηματοδότησης, ενώ από την άλλη ισχυροποιήθηκαν τα συνδικάτα, αυξήθηκαν οι μισθοί, δημιουργήθηκε ειδικό διαιτητικό όργανο επίλυσης διαφορών εργοδοτών-εργαζομένων, ενώ μειώθηκε ο χρόνος πενθήμερης εργασίας σε 28 με 30 ώρες. 

Ο θάνατος των δύο ηγετών του Εργατικού Κόμματος συνέπεσε με την αφύπνιση του ΣΕΒ. Η Μαργαρίτα Ορφανού, το 2016, έχοντας να διαχειριστεί ένα κόμμα που ήδη βρισκόταν μια δεκαετία στην κυβέρνηση, έπρεπε να έρθει σε συμβιβασμό με τους Βιομήχανους. Την ίδια στιγμή με όλα αυτά φτιάχτηκε ο μύθος της «τάξης ανοδικής κοινωνικής κινητικότητας». Τα ΜΜΕ και το Φιλελεύθερο Κόμμα του Μάρκου Κορωναίου αναπαρήγαγαν διαρκώς το συγκεκριμένο αφήγημα: 

«Το Εργατικό Κόμμα καθ’ όλη την διάρκεια της διακυβέρνησης του έφερε κοινωνική και οικονομική ανασφάλεια στους πολίτες αυτής της χώρας… Γιατί συμπολίτες μου, φίλες και φίλοι, δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να μην σου επιτρέπει κανένας να προοδεύσεις, να ξέρεις ότι η μόνη εναλλακτική από την στασιμότητα, είναι η κάθοδος. Το Φιλελεύθερο Κόμμα, σε αντίθεση με τους λαϊκιστές των Εργατικών, είναι ξεκάθαρο σε αυτό και μιλάει την γλώσσα της αλήθειας. Θα δώσουμε σε αυτήν την τάξη τις ευκαιρίες, που της αξίζουν. Θα επιστρέψουμε σε αυτούς ότι το Εργατικό Κόμμα τους πήρε για να χτίσει το πατερναλιστικό του κράτος. Θα τους ανοίξουμε τον δρόμο για την άνοδο στην κοινωνία, που τόσο επιθυμούν!».

Αυτή ήταν η ομιλία του Μάρκου Κορωναίου στην ΔΕΘ του 2017, έναν χρόνο πριν γίνει πρωθυπουργός. Ήδη όμως ένα ολόκληρο σύστημα αξιών και κοινωνικής γνώσης, αναπαραγόταν από τα Μέσα. Κάθε μέρα στα τηλεπαράθυρα έβγαιναν αγανακτισμένοι πολίτες, στην πλειοψηφία τους κρυφά μέλη των Φιλελευθέρων, που κατήγγειλαν την εργατική κυβέρνηση ότι τους κόβει τα φτερά. Η στρατηγική ανόδου του Εργατικού Κόμματος έγινε και η καταδίκη του, καθώς μια νέα λογική ισοδυναμίας ήρθε και έκατσε πάνω στο αδρανές, πλέον, εργατικό και φοιτητικό κίνημα. Το Φιλελεύθερο Κόμμα έγινε το κόμμα της οικονομικής και κοινωνικής ασφάλειας, όπου η λέξη ασφάλεια ταυτίστηκε με την αισιοδοξία και την διαφύλαξη της κοινωνικής θέσης των τάξεων.

Μόλις κούνησε το δάκτυλο του ο ανανεωμένος ΣΕΒ, η κυβέρνηση εισήλθε σε κρίση, που οδήγησε τελικά στις εκλογές του Δεκεμβρίου του 2017 και του Μαΐου του 2018. 

Ο νέος γενικός γραμματέας είχε θέσει εξαρχής έναν νέο στόχο για ένα νέο 2005.

«Συντρόφισσες και σύντροφοι… σας υπόσχομαι ότι θα δουλέψω σκληρά, για τον λαό και την παράταξη. Για τους εργαζόμενους, που από τις πρώτες κιόλας μέρες ο κύριος Κορωναίος τους δείχνει τα δόντια του. Πέσαμε μέσα στις προβλέψεις μας και για αυτό πρέπει να ανασυνταχθούμε, να ξεφύγουμε από τα στεγανά και τον αυτοεγκλωβισμό των τελευταίων χρόνων. Να γυρίσουμε στις ρίζες μας και ταυτόχρονα να πάμε μπροστά… Ξεκινάμε για να φέρουμε το κόμμα μας ξανά στο τιμόνι της χώρας και για να κάνουμε αυτήν την παρένθεση όσο πιο σύντομη μπορεί να γίνει…».

Μισή ώρα μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος, η Μαργαρίτα Ορφανού του τηλεφώνησε για να τον συνεχάρη. «Συγχαρητήρια Χάρη! Ήμουν σίγουρη ότι θα τα κατάφερνες!».

«Πράγματι! Αλλά και πάλι τα λευκά ήταν πολλά…».

Η Ορφανού έκανε μια παύση. «Ναι… το θετικό είναι ότι εκλέχθηκες…».

«Εκλέχτηκα επειδή δεν κατέβηκε άλλος υποψήφιος… χάρη σε εσένα… γιατί τους πίεσες για γρήγορη διαδικασία και όχι σόου…».

«Ναι, αλλά και πάλι το αποτέλεσμα είναι το ίδιο… Μίλησες με τον πρωθυπουργό;».

«Ναι. Τα πολύ τυπικά… Ευχήθηκε για έναν γόνιμο διάλογο…».

Η Μαργαρίτα γέλασε. «Όλοι τα ίδια λέμε, μέχρι να βγουν τα μαχαίρια…». Ο Ανδρέου έκατσε στο γραφείο του και γέλασε και αυτός. «Πρέπει να φέρουμε πάλι κοντά μας τις οργανώσεις… να έχουμε άκρες παντού…».

«Πρέπει! Η εξουσία μας απομάκρυνε από όλα αυτά… με αυτήν την έννοια μάλλον θα μας κάνει καλό η αντιπολίτευση…».

Ο Ανδρέου δεν συμφωνούσε τόσο. «Το ζήτημα είναι να καταφέρουμε να προβληθούμε… Ο Κορωναίος είναι λυσσασμένος… δεν θα αφήσει την καρέκλα εύκολα. Για την ακρίβεια δεν θα αφήσει καν να εννοηθεί ότι θα αφήσει την καρέκλα…».

«Αυτό δεν έχει πολύ σημασία! Δεν θα του είναι εύκολο να ξεριζώσει τους ανθρώπους μας… Χρειάζεται πολύ βοήθεια από άλλες δυνάμεις, που δεν είμαι τόσο σίγουρη ότι θα την έχει…».

«Μαργαρίτα, αρνηθήκαμε πολλά σε πολλούς… κάναμε τους δύσκολους… τους εκνευρίσαμε…».

«Ποτέ μην υποτιμάς τους μηχανισμούς! Δεκατρία χρόνια δεν διαγράφονται εύκολα!», τον διέκοψε η Μαργαρίτα προσπαθώντας να τον καθησυχάσει. Το κόμμα έπρεπε να αναδιοργανωθεί και να γίνει η πολιτική και εκλογική μηχανή που ήταν κάποτε. Αυτός έπρεπε να είναι ο στόχος τους. Μόνο έτσι θα μπορούσαν να χτυπήσουν τον Κορωναίο.

Οργάνωση «Φύλο, Ισότητα, Αγώνας»

Έδρα Οργάνωσης, Ζωγράφου, 30 Σεπτεμβρίου 2018 

Ήταν μια βροχερή ημέρα, αλλά αυτό δεν σταμάτησε τα μέλη της οργάνωσης ΦυλΙΑ να μαζευτούν για την τακτική και προγραμματισμένη Γενική Συνέλευση. Η ημερήσια διάταξη ήταν χαλαρή, καθώς η καλοκαιρινή ραστώνη ακόμα δεν είχε εξαερωθεί από την ατμόσφαιρα της Αθήνας και οι φοιτητές δεν είχαν προσγειωθεί στην πανεπιστημιακή κανονικότητα. Η καθημερινότητα ωστόσο έτρεχε και η ΓΣ έπρεπε να ασχοληθεί με όλα τα ζητήματα, που ανέκυπταν παρά το γεγονός ότι ενδέχεται να ήταν είτε πολιτικά και κοινωνικά ασήμαντα είτε χαμηλού ενδιαφέροντος. Η πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της οργάνωσης, Φιλιώ Μεγαπάνου χτύπησε τα χέρια της στο γραφείο σημαίνοντας την αρχή της συνεδρίασης. «Συντρόφισσες… ας ξεκινήσουμε, για να τελειώσουμε γρήγορα…», είπε και έκατσε στο κυκλικό τραπέζι της αίθουσας συνεδριάσεων. Όλες ησύχασαν και, αφού έκατσαν γύρω από το τραπέζι, η γραμματέας ανέγνωσε την ημερήσια διάταξη, που έχει μοιραστεί ήδη μέσω email σε όλα τα μέλη της οργάνωσης. 

«Συντρόφισσες… Η ημερήσια διάταξη έχει τα εξής ζητήματα: πρώτα από όλα, η διοργάνωση του καθιερωμένου φεμιστινικού φεστιβάλ βιβλίου ‘Σιμόν Ντε Μποβουάρ’ στον χώρο της οργάνωσης. Δεύτερον, η συζήτηση σχετικά με την συμμετοχή μας στο Διεθνές Συνέδριο Φεμινιστικών Οργανώσεων στην Φρακφούρτη και τρίτον η συνάντηση με την διοργάνωση του Athens Pride…».

Αμέσως μετά την γραμματέα, τον λόγο πήρε πάλι η πρόεδρος του ΔΣ.

«Όπως μπορείτε να καταλάβετε έχουμε μια αρκετά σύντομη ατζέντα, όπως άλλωστε συνηθίζεται στην συγκεκριμένη εποχή… Θα ήθελα να κάνω πρώτα από όλα μια εισαγωγική εισήγηση όσον αφορά τις δράσεις και το ποιον της οργάνωσης μας. Έπειτα από την νίκη του Φιλελεύθερου Κόμματος στις εκλογές του Μαΐου, είναι απαραίτητο να είμαστε συνεχώς σε κίνηση και επαφή με την κοινωνία. Είναι σίγουρο ότι η αποξένωση μας από το Εργατικό Κόμμα να στοίχησε πολλά, ιδιαίτερα σε επίπεδο διάθεσης και πολιτικού στόχου, αλλά αυτό δεν μπορεί να αφήσει ένα τόσο μεγάλο κενό. Είμαστε το μεγαλύτερο κίνημα φύλου και σεξουαλικότητας στην Ελλάδα και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να απογοητεύσουμε το κόσμο που πιστεύει σε εμάς και στις δυνατότητες μας. Είναι σίγουρο ότι η συγκεκριμένη κυβέρνηση δεν πρόκειται -παρά τις διακηρύξεις- να δώσει σημασία ούτε στην σεξουαλικότητα ούτε φυσικά στα έμφυλα ζητήματα. Το βλέπετε και μόνες σας… Η μοναδική κυβέρνηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση με τόσο χαμηλό ποσοστό γυναικών στελεχών… Δεν έχουν την επιστημονική επάρκεια για να το καταλάβουν… Αυτό που προτείνω, σε κάθε περίπτωση, είναι το εξής: Να έρθουμε ξανά σε επαφή με το Εργατικό Κόμμα, ελπίζοντας ότι η νέα ηγεσία του θα βοηθήσει περισσότερο… Η κυρία Ορφανού είχε όλη την καλή διάθεση, σε αντίθεση με κάποια στελέχη του κόμματος της. Ας ελπίσουμε αυτό να έχει αλλάξει, ώστε να περάσουμε την ατζέντα μας, τις θέσεις μας, το πρόγραμμα που όλοι μαζί έχουμε διαμορφώσει. Ας ξεκινήσουμε έναν κύκλο τοποθετήσεων και θα τα βρούμε στην πορεία…».

 Σήκωσαν δύο το χέρι και η πρόεδρος έδωσε τον λόγο στην πρώτη κοπέλα που ζήτησε να μιλήσει. «Αναστασία… σε ακούμε…».

«Ευχαριστώ Φιλιώ… Συντρόφισσες, είναι εμφανές ότι η πολιτική συγκυρία είναι έκτακτη. Μέσα στο καλοκαίρι η κυβέρνηση μας έδειξε τις ιδέες της ανακοινώνοντας την πρόθεση της για αναθεώρηση του οικογενειακού δικαίου, σαφώς κατευθυνόμενη από πατριαρχικές συσπειρώσεις… Η απάντηση μας οφείλει να είναι δυναμική. Θα συμφωνήσω με την πρόεδρο στον διμέτωπο αγώνα… αυτό εννοούσε αν κατάλαβα καλά… η θέση μας είναι στον δρόμο και πάνω από όλα στην επιστημονική κοινότητα, αλλά ταυτόχρονα οφείλουμε να έχουμε και επαφές με τα υψηλά επίπεδα της πολιτικής… Πρέπει να έχουμε μια πολιτική, και όχι μια κομματική, στέγη… τα αιτήματα μας να έχουν κατεύθυνση… Αυτό πρέπει να είναι το πνεύμα που θα μεταφέρουμε στην Φρακφούρτη και σίγουρα, το ίδιο ισχύει για το Pride. Απλώς δυστυχώς εγώ δεν θα μπορέσω να ακολουθήσω στο ταξίδι στην Γερμανία, λόγω των προβλημάτων υγείας της γιαγιάς μου…».

«Δεν πειράζει Αναστασία μου, είμαι σίγουρη ότι θα μας στείλεις την θετική σου ενέργεια… Τελείωσες;».

«Ναι ναι… αυτά τα λίγα ήθελα να πω…».

«Ωραία… ας περάσουμε στην επόμενη ομιλήτρια που είναι η Μαρία…». Εκείνη την στιγμή η υπεύθυνη τύπου την πλησίασε κρατώντας το κινητό της, φανερά σοκαρισμένη. «Συντρόφισσες… θα συμφωνήσω με την προλαλήσασα. Ωστόσο θα ήθελα να τονίσω…». Η πρόεδρος την διέκοψε. «Μισό λεπτό Μαρία μου…». Κοίταξε το κινητό. Διάβασε το κείμενο πολλές φορές. Φαινόταν στα μάτια της. Κάλυψε το στόμα της από έκπληξη, σαν να μην πίστευε αυτά που διάβαζε. 

«Έχουμε πρόβλημα… μάλλον δεν είναι δικό μας πρόβλημα… αλλά είναι σοκαριστικό…», είπε και διάβασε την καταγγελία στην Γενική Συνέλευση.

Πάνος Μαυρογορδάτος

Λιμάνι Πειραιά

Οι εργάτες της εταιρείας ΝΑΥΠΗΓΙΚΗ ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΕ, της οικογένειας Νικολάου, απαιτούσαν από την διοίκηση της εταιρείας αν όχι την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων στα πλαίσια της εταιρείας, την υπογραφή σύμβασης με το Σωματείο των Εργατών για την θέσπιση συγκεκριμένου ωραρίου εργασίας και την αύξηση των μισθών των εργατών, έπειτα και από τον διπλασιασμό του τζίρου το πρώτο εξάμηνο του 2018. Η Μαρία Νικολάου στην «εκβιαστική» συνάντηση που είχε με το Σωματείο, σύμφωνα πάντα με το «αμερόληπτο» ρεπορτάζ των Μέσων, και την ανακοίνωση της εταιρείας, αρνήθηκε κάθε αίτημα αποδίδοντας το σε «όνειρα και εκτιμήσεις κομματικά διαμορφωμένες που καμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα». Ύστερα μάλιστα και από τις απειλές της εταιρείας ότι θα αποχωρήσει από την Ελλάδα, αν η κυβέρνηση δεν προνοήσει για ασφαλείς εργασιακές σχέσεις ανάμεσα σε εργάτες και εργοδοσία, βρέθηκαν όλος τυχαία, στην είσοδο των γραφείων της εταιρείας, μέλη του ακροδεξιού μορφώματος, της Εθνικής Αφύπνισης, που τραμπούκισαν την αντιπροσωπεία των εργατών.

Το Σωματείο απάντησε ότι η απόφαση της εταιρείας δεν αφήνει άλλα περιθώρια από την ολική και αορίστου χρόνου απεργία των εργατών στις εγκαταστάσεις στον Πειραιά. Εμφατικά μάλιστα τόνιζαν ότι θα «εξεταστεί και το ενδεχόμενο κατάθεσης μήνυσης σε βάρος της εταιρείας, για μη τήρηση της εργατικής νομοθεσίας, την οποία τόσο λυσσαλέα επιδιώκει να αλλάξει η κυβέρνηση Κορωναίου». Η εταιρεία δεν απάντησε και η Μαρία Νικολάου σήκωσε απλά το τηλέφωνο και ανέμενε στο ακουστικό της να απαντήσει το Μέγαρο Μαξίμου.

Μιχάλης Αντωνιάδης

Ο Μιχάλης Αντωνιάδης, ο νεαρός δημοσιογράφος της ερευνητικής εφημερίδας «Η Φόρα», δούλευε αρκετή ώρα πάνω στο άρθρο του για το πόθεν έσχες του πρωθυπουργού. Ήταν ελλιπές. Το 2017 το γερμανικό κράτος, απαντώντας την εφημερίδα, αποκάλυψε την ύπαρξη της πολυμετοχικής εταιρείας Capital Investments Platform (CIP), της οποίας, ύστερα από αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, το 40% απέκτησε η offshore εταιρεία Aetna, συμφερόντων του γνωστού εφοπλιστή Παντελή Γρίβα. Όταν η εφημερίδα ρώτησε επίσημα το Deutsche Bank με τι εγγυήσεις έδωσε δάνεια στην συγκεκριμένη εταιρεία χαμηλού μετοχικού κεφαλαίου και χαμηλών επενδυτικών αποδόσεων, η ίδια απάντησε ότι έδωσε το δάνειο έπειτα από εγγυήσεις της ελληνικής εταιρείας Πράσινες Ενεργειακές Λύσεις του συζύγου της προέδρου του ΣΕΒ, Μαρίας Νικολάου, που πριν από μερικές μέρες εξέφρασε το ενδιαφέρον της για αγορά της ΔΕΔΔΗΕ. Το σημαντικό, ωστόσο, στοιχείο της όλης υπόθεσης είναι η ύπαρξη της εταιρείας Circular, η οποία κατέχει το 7% της CIP και η οποία ανήκει κατά το ήμισυ στον Μάρκο Κορωναίο και κατά το ήμισυ στην αδερφή του, Ελένη Κορωναίου, που ζει μόνιμα στο Βερολίνο. Η Circular μάλιστα σύμφωνα με το γερμανικό δημόσιο ιδρύθηκε στο όνομα του συζύγου της Ελένης Κορωναίου με δάνειο που πήρε από δύο ελληνικές εμπορικές τράπεζες και μια τράπεζα της Ανδόρας. Η ύπαρξη της συγκεκριμένης εταιρείας δεν αναφέρετε στο πόθεν έσχες του πρωθυπουργού ούτε το 2017 ούτε το 2018. Και η ερώτηση είναι: γιατί ο πρωθυπουργός αποκρύπτει την εταιρεία Circular από το πόθεν έσχες του; Τι συνδέει την γνωστή σε όλους Aetna του κατηγορούμενου για σωματεμπορία, Παντελή Γρίβα με την οικογένεια Κορωναίου, ώστε να επενδύουν στην CIP και τέλος γιατί η οικογένεια Νικολάου εγγυάται για δάνειο στην CIP;

Η συγκεκριμένη είδηση φυσικά είχε θαφτεί από όλα τα μέσα ενημέρωσης, τα οποία μάλιστα ανήκαν στην πλειοψηφία τους σε εταιρείες συμφερόντων του Παντελή Γρίβα. Η κυβέρνηση δεν μπορούσε να πράξει τίποτα πέρα από το να ζητήσει απαντήσεις από τον τότε αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που το μόνο που έκανε ήταν να αρνείται την ύπαρξη τέτοιας εταιρείας στο όνομα του, υποστηρίζοντας ότι άνηκε στον πρώην άντρα της αδερφής του, ρίχνοντας την ίδια στιγμή λάσπη στην εφημερίδα. 

Στο νέο άρθρο του, ο Μιχάλης Αντωνιάδης έριχνε ξανά φως στην υπόθεση του πόθεν έσχες του πρωθυπουργού, πλέον, παρατηρώντας ότι για ακόμα μια φορά η Circular ήταν εκτός της δήλωσης του, παρά το γεγονός ότι ο κύκλος εργασίας της, σύμφωνα και πάλι με την Deutsche Bank, είχε αυξηθεί. Ταυτόχρονα, σύμφωνα με την ανακοίνωση του γραφείου τύπου του Φιλελεύθερου Κόμματος, η εταιρεία Circular είχε πουληθεί από την Ελένη Κορωναίου σε μια άλλη γερμανική εταιρεία έναντι πενιχρού ανταλλάγματος, χωρίς ωστόσο να σχολιάσουν για ποιο λόγο φαίνεται ακόμα στο μετοχικό της κεφάλαιο το όνομα του πρωθυπουργού.

«Σαφέστατα μιλάμε για ένα τεράστιο σκάνδαλο, αν σκεφτεί κανείς ότι εταιρείες συμφερόντων του Παντελή Γρίβα κατέχουν, συνολικά, το 40% μιας εταιρείας (της CIP) που δανείζεται από τις γερμανικές τράπεζες με εγγυήσεις εταιρειών που δανείζονται από τις ελληνικές τράπεζες. Η Circular, εταιρεία του περιβάλλοντος του πρωθυπουργού, έχοντας το 7% του μετοχικού κεφαλαίου, καταφέρνει και συνεννοείται με την γερμανική κυβέρνηση να δανειοδοτείται η CIP με εγγυητή την εταιρεία της οικογένειας Νικολάου, η οποία δανείζεται συνεχώς από τις ελληνικές τράπεζες που ανακεφαλαιοποιούν οι γερμανικές. Είναι ένας φαύλος κύκλος. Κάποια στιγμή, όταν οι γερμανικές τράπεζες σταματήσουν να δανείζουν στις ελληνικές, ο κύκλος χρέους θα σπάσει, αλλά δεν έχει ουσία, καθώς η CIP και η Circular θα έχουν βγάλει τα λεφτά τους και η γερμανική κυβέρνηση θα κρατάει την πολιτική και οικονομική ελίτ της χώρας μας στο χέρι!», έγραψε ο Μιχάλης Αντωνιάδης στον υπολογιστή του και έβαλε άνω τελεία. Σηκώθηκε από την καρέκλα του και περπάτησε ως την κουζίνα για να βάλει ένα ποτήρι νερό. Ασυναίσθητα κοίταξε το κινητό του και είδε ένα σεντόνι μηνυμάτων από τον διευθυντή του.

«Σε παρακαλώ Μιγκέλ… μην το παρακάνεις… χρειαζόμαστε στην κρατική χρηματοδότηση… Ξέρω ότι ‘στα αρχίδια σου’ αλλά κινδυνεύουμε να κλείσουμε και να μείνεις άνεργος. Ελπίζω αυτό να σε κάνει να καταλάβεις!». Δεν του άρεσε όταν τον έλεγε Μιγκέλ. Του θύμιζε βραζιλιάνικη σαπουνόπερα. «ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΕΙΜΑΙ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟ ΛΕΩ ΞΕΚΑΘΑΡΑ. ΑΝ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΝΕΙΣ ΚΟΠΗΚΕΣ».

Γέλασε. Σκέφτηκε να απαντήσει βρίζοντας τον, αλλά γρήγορα άλλαξε γνώμη. Έκλεισε το κινητό και το πέταξε στον καναπέ, πίσω από το γραφείο του, στο πενιχρό δυάρι που έμενε. Συνέχισε να γράφει, προσπαθώντας να δώσει ένα ποιητικό τέλος στο άρθρο του. «Να είναι σίγουροι, πάντως, οι σύγχρονοι Αρδιαίοι, ότι οι ασπάλαθοι είναι ακόμα μυτεροί, και τα αγκάθια τους παραμένουν ο πρόλογος των Ταρτάρων. Γιατί αυτό μέλλει στους τυράννους, σαν τον Παμφύλιο Αρδιαίο». Το «Επί Ασπαλάθων» του Γιώργου Σεφέρη ήταν το αγαπημένο του ποίημα. Το είχαν αναλύσει ευρέως στο Γυμνάσιο και ήταν περήφανος που κατάφερε να το δέσει στο κείμενο του τόσο συμβολικά χωρίς κανένα από τα δύο μέρη να χάσει το νόημα του. «Αυτό μέλλει στους τυράννους…», είπε στον εαυτό του και χαμογέλασε.

*Οι χαρακτήρες και τα γεγονότα του βιβλίο είναι φανταστικά. Δεν αποτελεί ευθύνη του συγγραφέα αν η σύγχρονη Ελλάδα μοιάζει βγαλμένη από αρρωστημένη φαντασία

**Η συνέχεια το ερχόμενο Σάββατο με το δεύτερο μέρος…

***Ο Φώτης Κυζάκης γεννήθηκε το 2000 στην Περαία Θεσσαλονίκης με καταγωγή από την Χρυσούπολη Καβάλας. Στην Θεσσαλονίκη τελείωσε Γυμνάσιο και Λύκειο, ενώ στην συνέχεια, το 2018, ξεκίνησε τις σπουδές του στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, από όπου αποφοίτησε το 2022. Συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές στα οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Εράσμους του Ρότερνταμ και πλέον εργάζεται στην Κοινωνική Οργάνωση Υποστήριξης Νέων ΑΡΣΙΣ στην Θεσσαλονίκη. Το 2018 εκδόθηκε από τις Εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ το μυθιστόρημα του με τίτλο «Ρίζες ενός Εφιάλτη» και τον Μάρτιο του 2020 εκδόθηκε από τις εκδόσεις iWrite, το δοκίμιο πολιτικής ανάλυσης του με τίτλο «Αλέξης Τσίπρας: Η τετραετία της ωρίμανσης».