Σπάστε την μάσκα της «Δανειακής» Δυστυχίας

Νιώθω εδώ και καιρό τα ραδιοκύματα της κρίσης να εισχωρούν μέσα στα εγκεφαλικά μου κύτταρα και να τα καίνε σιγά σιγά, ένα ένα χωρίς έλεος. Και έτσι μεταλλάχθηκα… Άλλαξα. Η θέληση μου για τον γέλωτα και την ζωή μας άφησε χρόνους. Από τότε που έγινα αυτό το πράσινο πλασματάκι της κρίσης έχω να δω αληθινό χαμόγελο… Χαμόγελο; Τι θυμήθηκα τώρα. Πλέον ανήκει και αυτό στα είδη προς εξαφάνιση μαζί με τη χελώνα καρέτα καρέτα . Παντού ανησυχητική ησυχία… Σιωπή… Η ίδια πράσινη αγέλαστη μάσκα παντού. Προσπαθώ απεγνωσμένα να βρω τα ψυχικά αποθέματα να γράψω στη μητρική μου, ανθρώπινη, γλώσσα, να παλέψω με τις υπερδυνάμεις που έχω απέναντι μου , να βρω ένα μήνυμα αισιοδοξίας αλλά δυσκολεύομαι.

Βγαίνω έξω να πάρω καθαρό αέρα και παρατηρώ τις αλλαγές που πραγματοποιούνται με διαστημική ταχύτητα σαν ένας απλός εξωγήινος. Ακόμα και ο βαρδάρης στέλνει μια αύρα παρακμής στα πράσινα μούτρα μου. Συγκρίνω το τώρα με το πρόσφατο παρελθόν. Συγκρίνω συμπεριφορές.. Συμπεριφορές «εξωγήινων». Είχαμε φτάσει σε κατάσταση εξωγήινης παράνοιας. Εικονικά πρότυπα και εικονικές εξωγήινες ανάγκες βγαλμένες από μια εικονική φιλοσοφία ζωής από άλλον πλανήτη. Όλα ψεύτικα και όλοι συμμέτοχοι σε αυτήν την ψευτιά. Στρατιωτάκια ή πιόνια; Άνθρωποι ή εξωγήινοι; Ποιος ξέρει;

Και στο φινάλε τι μένει όταν όλα τριγύρω σου καταρρέουν μέσα σε αυτό το εξωγήινο εικονικό σύστημα;

Μα φυσικά ο άνθρωπος. Ο Άνθρωπος με Α κεφαλαίο. Αυτός μένει. Ο Άνθρωπος που κρύβεται καλά πίσω από την πράσινη μουσούδα μας. Το πρόσωπο που καλύπτεται πίσω από τη «δανειακή» πράσινη μάσκα δυστυχίας.

Είχαμε ξεχάσει πως ήμασταν Άνθρωποι.Είχαμε ξεχάσει το διπλανό μας. Βλέπαμε τα πάντα με καχυποψία και τα αφήναμε να περάσουν, να φύγουν από πάνω μας για να μη «λερωθούμε».

Και τώρα ήρθε η ώρα της σύγκρουσης.. Της σύγκρουσης με τη μάσκα μας. Μπαίνω μέσα στο σπίτι και φωνάζω δυνατά. «Ως εδωωωώ ….» Η μάσκα σπάει στο μαρμάρινο πάτωμα και ξάφνου αντικρίζω ένα γνώριμο πρόσωπο. Όλα απογυμνωθήκαν πια. Η αλήθεια είναι μπροστά στα μάτια μου γυμνή και περιμένει. Περιμένει να της δείξω ότι αξίζω να ανήκω στο «γένος» των Ανθρώπων.

Είναι στο χέρι μας να κάνουμε όλοι μας μια καινούργια αρχή σε πιο στέρεες βάσεις. Με περισσότερη ουσία και ανθρωπιά. Είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε στάση, να δώσουμε μια γροθιά σε όλους και σε όλα που μας φέρανε εδώ και να ξεκινήσουμε από την αρχή για ένα καλύτερο και πιο δίκαιο μέλλον.

Υ.Γ. Το τελευταίο καιρό βιώνουμε καταστάσεις που ούτε ο Spielberg δεν μπορούσε να φανταστεί. Παρόλα αυτά υπάρχουν πάρα πολλοί συμπολίτες μας που ενώ δυσκολεύονται και οι ίδιοι να επιβιώσουν, προσπαθούν να βοηθήσουν τους συνανθρώπους μας, με ότι έχουν ανάγκη. Αξίζει όλοι μας να συνδράμουμε και να βοηθήσουμε. Όλοι μαζί μπορούμε να σπάσουμε την πράσινη μάσκα της «δανειακής» δυστυχίας. Άλλωστε τα καρναβάλια μας τελείωσαν.