Στην αυλή της Αννίτας

Αν το τηλεοπτικό κοινό είναι καθρέφτης της ελληνικής κοινωνίας τότε κάτι πραγματικά πολύ νοσηρό συμβαίνει σε αυτό τον τόπο.

Κάνοντας ζάπινγκ χθες το απόγευμα έπεσα πάνω στην ανεκδιήγητη Αννίτα Πάνια. Δεν ήξερα καν ότι συνεχίζει να επιτελεί το έργο που ξεκίνησε πριν δεκαετίες. Αυτό το ιδιότυπο τσίρκο με διαδοχικά νούμερα, ανθρώπινα ρετάλια, απόκληρους, απεγνωσμένους και πρόθυμους να αποτελέσουν τμήμα του μικρού της περίγυρου, μιας αυλής στην οποία περίτεχνα επιλέγει να παρουσιάσει ένα ιδιότυπο κοινωνικό περιθώριο που αποτελεί το μεζέ της ανθρωποφάγας αρένας της.

Χθες το απόγευμα λοιπόν είχε καλέσει μια κυρία από την Κηφισιά με περιουσία όπως έλεγε για να της προσφέρει εναλλακτικές προτάσεις σε νύφες για τον ευκατάστατο σαραντάρη γιο της.

Από μπροστά της παρέλασαν σε μορφή πασαρέλας διάφορες κυρίες και ανάμεσα τους μια κυρία σοβιετικής καταγωγής και μια έγχρωμη κυρία από την Αφρική.

Όλο το σκηνικό ήταν στημένο για να προκαλέσει τα απαξιωτικά σχόλια της υποψήφιας πεθεράς που αναζητούσε για το γιο της το καλύτερο δυνατό προϊόν σε αυτό το μοντέρνο κρεοπωλείο. Το τι ακούστηκε δεν περιγράφεται. Οι προσβολές έμοιαζαν σαν ριπές πολυβόλου και τα κλισέ της δεκαετίας του εξήντα έκαναν πάρτι.

Η χυδαιότητα του πάνελ προκαλούσε τα χάχανα του διψασμένου κοινού ενώ η παρουσιάστρια κουλ έκανε αμέριμνη ότι ξέρει να κάνει εδώ και δεκαετίες τηλεοπτικής trash βασιλείας. 

Για τα κανάλια το υλικό όλων αυτών των θρασύτατων σαλτιμπάκων της ανύπαρκτης ελληνικής σόου μπιζ αποτελεί προτεραιότητα σε μια χώρα που η τηλεόραση θεωρητικά με τις μετρήσεις είναι εντελώς αναξιόπιστη, τα βράδια όμως σαν πέσει το σκοτάδι και η απόγνωση της καθημερινότητας είναι η συντροφιά. Το να περνά η ώρα. Η Ανίτα Πάνια ζει με αυτή τη συνταγή της απαξίωσης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας μια ολόκληρη ζωή.

Ο κύριος που άφησε τη μάνα του να πάει στο κονάκι της για να του βρει σύζυγο σήμερα το πρωί δεν θα έπρεπε να έχει μούτρα να κυκλοφορήσει στον κόσμο. Και το ΕΣΡ θα έπρεπε να λειτουργεί. Αυτά.