Στην ηλικία της ψυχής και της καρδιάς

της Λίνας Μυλωνάκη δημοσιογράφου, ιστορικού κινηματογράφου

«Πού να γείρω το κεφάλι ν’ ατενίσω τη σιωπή των δέντρων ν’ αγαπήσω»

Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου

Ήταν μια βελούδινη καλοκαιρινή βραδιά, ανάλαφρη σαν το δροσερό αεράκι που έφερνε η θάλασσα στη φιλόξενη αυλή της βίλας Καπαντζή. Ένα από τα πιο όμορφα και ιστορικά κτίρια της Θεσσαλονίκης, φωτισμένο επιβλητικά, έγινε το ιδανικό σκηνικό σε μια βραδιά μυσταγωγική, στην κυριολεξία της λέξης. Μια συναυλία ιδιαίτερη, μια μουσική αναχώρηση μακριά από τους καθημερινούς ήχους της πόλης, στην αγκαλιά και τη θαλπωρή της αισθηματικής ηλικίας, στην ηλικία της ψυχής και της καρδιάς. Ένα πιάνο, μια φωνή, ένα βιολί: τρία όργανα συντονισμένα αρμονικά σε μια κοινή γραμμή, έδωσαν ζωή και παλμό σε συναισθήματα, όνειρα και αναμνήσεις.

Η ονειρική μουσική του ταλαντούχου συνθέτη Δημήτρη Μαραμή, που παρουσίασε τον έβδομο δίσκο του με τίτλο «Αισθηματική ηλικία», εμπνευσμένο από την ομώνυμη ποιητική συλλογή του Θεσσαλονικιού δημιουργού Νίκου-Αλέξη Ασλάνογλου, αλλά και από στίχους του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, του Μιχάλη Γκανά και του Σωτήρη Τριβιζά, έφερε έντονους συμβολισμούς. Με φόντο το μπαλκόνι της βίλας Καπαντζή, έναν χώρο που σήμερα φιλοξενεί το αρχείο του Νίκου-Αλέξη Ασλάνογλου, τρεις ξεχωριστοί καλλιτέχνες —ο Δημήτρης Μαραμής στο πιάνο, ο Θοδωρής Βουτσικάκης στο τραγούδι και ο Κωνσταντίνος Παυλάκος στο βιολί, έδωσαν πνοή σε έναν υπέροχο κύκλο τραγουδιών, αφιερωμένων στην εποχή του έρωτα και της απώλειάς του. Στην εποχή της αθωότητας, όταν η καρδιά είναι ακόμα τόσο αγνή, ώστε να μπορεί να πιστεύει στον έρωτα, στα όνειρα και στα παραμύθια.

Με την αφοπλιστική αμεσότητα που μόνο το γνήσιο ταλέντο δημιουργεί, οι τρεις ερμηνευτές καθήλωσαν το κοινό στον κατάμεστο από κόσμο κήπο της βίλας Καπαντζή. Ένα κοινό που απόλαυσε με σχεδόν θρησκευτική ευλάβεια τη βελούδινη φωνή του ατμοσφαιρικού Θοδωρή Βουτσικάκη, τους ακροβατικούς αυτοσχεδιασμούς του Δημήτρη Μαραμή στο πιάνο, τη δεξιοτεχνική ερμηνεία του Κωνσταντίνου Παυλάκου στο βιολί. Και χάρισε απλόχερα το χειροκρότημα σε μια παράσταση που κατάφερε να μετουσιώσει με λιτά υλικά την αγνότητα των παραμυθιών, τη δύναμη των ονείρων, τη διεισδυτικότητα και το λυρισμό της ποίησης.

Ήταν μια από τις ξεχωριστές μουσικές βραδιές που μας κάνει αισιόδοξους. Για τη Θεσσαλονίκη που αγκαλιάζει και χωράει στην ίδια μέρα όλα τα είδη της μουσικής. Για τα ταλέντα που κρύβει αυτή η πόλη, που δημιουργούν εξαιρετικές δουλειές και διακρίνονται αθόρυβα, χωρίς κραυγές και τυμπανοκρουσίες. Για τη μοναδική αυτή δύναμη της μουσικής και της ποίησης που μας κάνει να τραγουδάμε και να ονειρευόμαστε…

* Η συναυλία διοργανώθηκε στο πλαίσιο της καθιερωμένης καλοκαιρινής εκδήλωσης της Πολιτιστικής Εταιρείας Επιχειρηματιών Βορείου Ελλάδος (ΠΕΕΒΕ).

Οι ερασιτεχνικές φωτογραφίες είναι της Λίνας Μυλωνάκη και της Κατερίνας Σεραφείμ. Το ερασιτεχνικό βίντεο είναι της Κατερίνα Σεραφείμ.