Στις καθηγητικές σχολές αδερφές μου, στις καθηγητικές σχολές…

Λέξεις: Ελένη Αναστασοπούλου

«Στη Μόσχα αδερφές μου, στη Μόσχα!» η φράση από τις «Τρεις αδερφές» του Τσέχωφ, εκφράζει την ανθρώπινη προσδοκία για ένα νέο και διαφορετικό ξεκίνημα. Οι τρείς αδερφές θα μπορούσε να είναι κάθε νέος και νέα από τα χαμηλά και μεσαία κοινωνικά στρώματα που βλέπουν τον στόχο της κοινωνικής κινητικότητας και εξέλιξης ν’ απομακρύνεται και εντέλει να ματαιώνεται από τις επιλογές της κυβέρνησης της ΝΔ και της κ. Κεραμέως η οποία, δικαίως, καμαρώνει ότι υλοποίησε στο 100% τις 32 βασικές προεκλογικές δεσμεύσεις.

Δεσμεύσεις απέναντι σε ποιους είναι το ερώτημα; Το βέβαιο είναι ότι δεν είναι για τα χαμηλά και μεσαία κοινωνικά στρώματα τα παιδιά των οποίων αποτελούν την πλειονότητα των παιδαγωγικών και καθηγητικών σχολών. Ειδικά στις προηγούμενες γενιές αυτές οι σχολές κατακλύζονταν από επαρχιώτες φοιτητές, μια επιλογή αυτών των απολύτως ενσυνείδητη και η είσοδος γινόταν με πολύ μόχθο, διάβασμα και ελάχιστα έως καθόλου φροντιστήρια αφού δεν υπήρχε η οικονομική δυνατότητα. Ήταν η «ευκαιρία» για επαγγελματική αποκατάσταση αλλά και το μέσο για κοινωνική κινητικότητα που θα τους έκανε να ξεφύγουν από την ανέχεια και τις δυσκολίες της επαρχίας ή της κοινωνικής τάξης τους.

Αρκετά όμως! Έφτασε το σωτήριον έτος 2023 και είναι καιρός να επιστρέψουμε στην «κανονικότητα» αποφάσισε η κ. Κεραμέως, αν κρίνουμε και -μεταξύ όλων των άλλων- από την αιφνιδιαστική απόφαση της υπουργού Παιδείας να διαχωρίσει την Παιδαγωγική επάρκεια από το πτυχίο, στις καθηγητικές σχολές, από την επόμενη ακαδημαϊκή χρονιά. Τα υπάρχοντα προγράμματα σπουδών παιδαγωγικής και διδακτικής επάρκειας (ΠΠΔΕ) θα καταργηθούν στις 31.8.2023 και θα δημιουργηθεί ένα (1! )ειδικό πρόγραμμα σε κάθε ΑΕΙ, με διάφορους «κόφτες» που θα το καθιστά απαγορευτικό για πολλούς φοιτητές και ιδιαίτερα αυτούς που θα προέρχονται από χαμηλά κοινωνικοοικονομικά στρώματα. Ειδικότερα: 1) όριο εισακτέων για το οποίο θ’ αποφασίζει η κάθε Σύγκλητος 2) κριτήρια εισδοχής όπως ο βαθμός πτυχίου, η συνέντευξη ακόμα και το «ενδιαφέρον του υποψηφίου για το επάγγελμα του εκπαιδευτικού» και 3)- το κερασάκι!- κατά πάσα πιθανότητα δεν θα είναι δωρεάν.

Κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα, κοινωνική κινητικότητα, καλυτέρευση ζωής…όνειρο ήταν και πάει! Που να πας τώρα στη Μόσχα… πολύ μακριά… κρύο… πόλεμος… το Περιστέρι είναι κοντά, δυο βήματα. ‘Οπως είχε πει ο ΠΘ, Κ. Μητσοτάκης «το Περιστέρι βγάζει ψυκτικούς» και κατ’ επέκταση η επαρχία βγάζει αγρότες, κτηνοτρόφους (και καλά κάνει βεβαίως για όσους-ες αυτό επιθυμούν) και δεν χρειάζεται να γίνουν καθηγητές ή μηχανικοί ή γιατροί κλπ, διότι δεν μπορούν, βρε αδερφέ! «Όλα τα δάχτυλα δεν είναι ίσα» είχε πει, στη ΔΕΘ το 2017, ο ΠΘ όλων των- κατά το σύνταγμα- Ελλήνων.

Οι διάφοροι «κόφτες» έχουν ως στόχο να πείσουν τους αποκλεισμένους ότι δεν έχουν τις ικανότητες να κατακτήσουν τον στόχο, όπως άλλοι προνομιούχοι, παραβλέποντας τους κοινωνικούς και οικονομικούς παράγοντες. Εσείς φταίτε, με λίγα λόγια, γι αυτό μη διαμαρτύρεστε. Είναι η «βία της εξουσίας» που επιβάλλει αντιλήψεις μέσα από θεσμούς, ως επίσημες θέσεις, αναπαράγοντας έτσι τις κοινωνικές σχέσεις και την ταξική δομή, ως να ήταν κάτι φυσικό. Κάστες; δεν απέχουμε και πολύ…

ΥΓ. Η απόκτηση παιδαγωγικής επάρκειας στις καθηγητικές σχολές-που είναι πράγματι αναγκαία και απαραίτητη- θα μπορούσε να γίνει κατά τη διάρκεια φοίτησης όπως γίνεται στις Παιδαγωγικές Σχολές (δασκάλων και νηπιαγωγών). Η εμπειρία υπάρχει, η βούληση λείπει!

*Η Ελένη Αναστασοπούλου, είναι συγγραφέας, τ. Σχ. Σύμβουλος, τ. Περ/κή Δ/ντρια Εκ/σης