Στο δάσος γεννιούνται οι συνειδήσεις

του Ανδρέα Κάκαρη

Μέχρι τώρα έχω επιβεβαιώσει τέσσερις φορές πως «στο δρόμο γεννιούνται οι συνειδήσεις». Για τις τρεις δεν έχω να σας πω κάτι, εξάλλου η μία από αυτές είναι αυστηρά προσωπική. Όμως για την τέταρτη, την πιο πρόσφατη, έχω να σας πω κάμποσα.

Όταν μπήκα πρώτη φορά στο αυτοκίνητο με φίλους για να πάω στις Σκουριές δεν ήμουν και πολύ σίγουρος για το τι θα αντίκριζα. Είχα διαβάσει πάρα πολλά πάνω στο θέμα, μέχρι βιβλία σχετικά με την δομή του υπεδάφους και την ρύπανση του υδροφόρου ορίζοντα είχα δανειστεί. Παρ’όλη την ενημέρωση, όμως, δεν μπορούσα να ξεπεράσω την εικόνα του δημάρχου, celebrity της διαφθοράς από την υπόθεση Πόρτο Καράς. Όχι πως με απασχολούσε ο ίδιος αλλά ορισμένες αναμνήσεις μένουν ακόμα κι αν η συλλογική μνήμη προσπαθεί να τις σβήσει.

Παρκάροντας στην Μεγάλη Παναγιά, εκείνη τη μέρα, μαζί με τη μηχανή του αυτοκινήτου έσβησαν και όλες αυτές οι αναμνήσεις. Το οικονομικό σκάνδαλο έπαψε ν’ απασχολεί την σκέψη μου γιατί, περπατώντας στο δάσος,  προτεραιότητα έγινε η σωτηρία της  φύσης, της οποίας δεν φανταζόμουν το μεγαλείο μέχρι τότε. Ο μύθος του δήμαρχου τσαλαπατήθηκε από τα ελπιδοφόρα χαμόγελα των κατοίκων. Άλλαξαν οι συσχετισμοί, άλλαξαν οι ήρωες της ιστορίας ακόμα και το διακύβευμα ήταν διαφορετικό. 

Από τότε σχεδόν καθημερινά έκανα το μικρό μου «ρεπορτάζ» από την περιοχή στα κοινωνικά δίκτυα. Για πρώτη φορά όμως -τουλάχιστον μέχρι σήμερα-  αυτή την Κυριακή οι κάτοικοι της περιοχής μπόρεσαν αν στείλουν τα δικά τους μηνύματα. Το μήνυμα της ελπίδας για συμφιλίωση αποφεύγοντας  αυτή την κρίσιμη μέρα το παραμικρό δυσάρεστο περιστατικό, παρά τις διαφορές τους. Διεμήνυσαν προς την κεντρική πολιτική σκηνή ότι οι «παλατιανοί» σύμβουλοί  τους δεν έχουν χώρο σε κοινωνίες που έχουν επίγνωση των προβλημάτων τους. Αποκαθήλωσαν εν χορδαίς και οργάνοις τον δήμαρχο που φρόντισε να βαθύνει όσο μπορούσε το χάσμα ανάμεσα στις απόψεις των κατοίκων. Εξέλεξαν ένα νέο πρόσωπο που απομένει να αποδείξει αν μπορεί να κρατηθεί μακριά από κάθε είδους καπελώματα προς χάριν της συνοχής της κοινωνίας. Εξέπεμψαν ηχηρό αντιφασιστικό μήνυμα μην αφήνοντας  χώρο σε ακροδεξιό ψηφοδέλτιο να εισχωρήσει στην  περιοχή κι όλα αυτά με την υψηλή συμμετοχή τους. Ίσως τη μεγαλύτερη από όλους τους δήμους της χώρας, σχεδόν 75%.

Το αποτέλεσμα της κάλπης στον Δήμο Αριστοτέλη είναι βαθιά πολιτικό το οποίο, δίχως να είναι, αποτελεί αποτέλεσμα ισάξιο δημοψηφίσματος. Ήταν ένα μάθημα για το πώς οι συνειδητοποιημένοι πολίτες μπορούν να νικήσουν την παραπληροφόρηση, την ιδιωτική και κρατική  διαφθορά, τον φασισμό, την αδιαφορία, ακόμα και τον ίδιο τους τον εαυτό που συνήθισε να στραβοκοιτάει τον διπλανό του. Μαρτύρησε στους υπόλοιπους πως και το πιο διαβρωμένο μέταλλο υπάρχει ελπίδα να μετατραπεί σε χρυσό…