Στο έλεος της φαιδρότητας

Διαβάζοντας τις λεπτομέρειες που ήρθαν στο φως σήμερα για την αναβολή των εκλογών ανάδειξης προέδρου στη Ν. Δ. ένα πράγμα μου έρχεται στο μυαλό σαν σκέψη. Τη φαιδρότητα τη μηδενίζουμε σε αυτή τη χώρα. Την κάνουμε πρωτάθλημα. Σχεδόν τρεις μήνες τώρα οι εκλογές αυτές αποτέλεσαν όχι μια εσωκομματική διαδικασία αλλά ένα εθνικό ζήτημα πρώτης γραμμής. Τα κανάλια αφιέρωσαν δεκάδες ώρες σε ειδήσεις και talk shows, οι εταιρίες δημοσκοπήσεων διενήργησαν έρευνες, το fb χόρτασε διαφήμιση, site βάφτηκαν στα χρώματα του ενός ή του άλλου υποψηφίου, στο πλαίσιο της αντικειμενικής κάλυψης, οι υποψήφιοι ντύθηκαν τον αμερικάνικο μανδύα πολιτικής επικοινωνίας τριγυρνώντας την Ελλάδα με τροχόσπιτα και πετώντας γραβάτες και ανταλλάσσοντας διαρκώς πυρά, τα κινητά μας πήραν φωτιά από μηνύματα σε προσωπικό τόνο όπου μας καλούσαν σε συγκεντρώσεις, για να φτάσει η μητέρα των μαχών και να στεφθεί από ένα απίστευτο φιάσκο. Μια διαδικασία που ξεκίνησε να είναι δημοκρατική και να χρίζει η βάση του δεύτερου μεγαλύτερου κόμματος τον αρχηγό κατέληξε ανέκδοτο. Από αυτά που συμβαίνουν σε μπανανίες. 

Αυτό που συνέβη στη νέα Δημοκρατία σήμερα δεν είναι βέβαια ξεχωριστή περίπτωση σε σχέση με ότι συμβαίνει στην πλειοψηφία των πραγμάτων αυτής της χώρας. Από ένα ποδοσφαιρικό αγώνα μέχρι μια προμήθεια ενός δήμου. Η λέξη φαιδρότητα είναι επιεικής για να περιγράψει τον ερασιτεχνισμό, τον κομπογιαννιτισμό και την έλλειψη σοβαρότητας στα πάντα. Και γνωρίζοντας ποια άκρα βγαίνουν κερδισμένα από μια μέρα σαν τη σημερινή, από μια αποτυχία να πείσεις ότι είσαι σοβαρός τότε δυστυχώς αντιλαμβάνεσαι ότι αυτός το τόπος δεν έχει χαΐρι.