ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΩΝ ΚΑΦΡΩΝ
Κρανία άδεια, άνθρωποι λοβοτομημένοι.
Και από κοντά κοπάδια οπαδών, ανθρώπων άβουλων, στρατών λοβοτομημένων ανθρώπων που αδιαφορούν για την απαξίωση της ζωής τους, του βιοτικού τους επιπέδου, του μέλλοντος των των παιδιών τους αλλά άμα η ομάδα τους καλέσει θα είναι εκεί να ανοίξουν κανένα κεφάλι του εχθρού, ίσως και το δικό τους.
Έχοντας περάσει πολλά χρόνια της ζωής μου σε μια γειτονιά με γήπεδο προσπαθούσα πάντα να καταλάβω τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί οι βάρβαροι τύποι με τα μπουκάλια ούζο στο χέρι μέσα στο καταμεσήμερο και τα καδρόνια στο χέρι που μάχονται για την αδικία της ομάδας και αδιαφορούν για τις αδικίες της ζωής που πιθανά τους στέρησε τις δυνατότητες για ένα καλύτερο κόσμο.
Και επειδή από ένα σημείο και έπειτα δεν αφορά μόνο το ποδόσφαιρο αλλά το ίδιο ακριβώς μπορείς να δεις πια καθημερινά να συμβαίνει παντού, από κείνους που βρίζονται στο fb στο όνομα του Πολάκη ή του Άδωνι, αλλά και σε ακόμα μικρότερες κλίμακες, είδα προχθές δυο έτοιμους να σκοτωθούν ΠΑΣΟΚ και οι δυο τους για τη Φώφη, τον ΓΑΠ και το Βενιζέλο, αρχίζω πια να αναρωτιέμαι σοβαρά είναι τα πιο πολλά αυτά που μας ενώνουν σε αυτή τη χώρα ή που μας χωρίζουν; Και στην πρώτη ευκαιρία θα βγουν στην επιφάνεια;
Λέμε για τους εθνικούς διχασμούς άλλων χωρών τριγύρω μας αλλά η εικόνα των ανθρώπων με τις σιδερογροθιές που ετοιμάζονται πάνω σε μια πεζογέφυρα του Βόλου να σκοτώσουν έναν οπαδό της άλλης ομάδας σε τι διαφέρει;