Τα Στρατόπεδα συγκέντρωσης ομοφυλόφιλων στην Τσετσενία

Ένα δημοσίευμα στα Ευρωπαϊκά μέσα μαζικής ενημέρωσης σκορπάει πανικό, αναπαράγεται στο διαδίκτυο και αποδεικνύει την υποκρισία κάποιων μέσων που θα μπορούσαν να κάνουν τα πάντα για μερικά κλικ.

Ένα δημοσίευμα που κάνει λόγο για μυστηριώδεις εξαφανίσεις γκέι αντρών στην Τσετσενία και για υπόνοιες μαζικών δολοφονιών, εμφανίζεται στο διαδίκτυο και αναπαράγεται από διάφορες σελίδες σε όλη την Ευρώπη. Πιο συγκεκριμένα, η είδηση αναφέρεται στην εξαφάνιση 100 gay ανδρών τις τελευταίες εβδομάδες. Σύμφωνα με ρεπορτάζ της Novaya Gazeta, «οι αρχές έχουν εγκαταστήσει διάφορα στρατόπεδα, στα οποία οι ομοφυλόφιλοι δολοφονούνται ή εξαναγκάζονται μετά από φρικτά βασανιστήρια να φύγουν απ΄τη χώρα». Σημειώνεται, μάλιστα, ότι ένα απ΄αυτά τα στρατόπεδα έχει εγκατασταθεί στις πρώην στρατιωτικές βάσεις, στην πόλη Argun. Το νέο κάνει τον γύρο του κόσμου μέσα από ευρωπαϊκά ΜΜΕ, site, ακτιβιστικές σελίδες και έντυπα.

Δεν ξέρω αν μπορούμε με ευκολία να μιλήσουμε για γκέι στρατόπεδα συγκέντρωσης μιας και ο όρος «στρατόπεδο συγκέντρωσης» γεννήθηκε στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αναφερόμενος σε μια συγκεκριμένη τακτική εξόντωσης των Εβραίων σε όλο τον κόσμο. Παρόλα αυτά υπάρχουν μαρτυρίες ανθρώπων που κατάφεραν να ξεφύγουν από τα χέρια των αρχών και αναφέρονται σε τακτικές βασανισμού μέχρι θανάτου.

Η θέση της Ρωσίας για την ομοφυλοφιλία είναι γνωστή εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Εικόνες με βίντεο ομοφυλόφιλων να χλευάζονται, να δέχονται ύβρεις και σωματική βία κάνουν το γύρο του διαδικτύου. Πολλοί Ρώσοι ακτιβιστές προσπαθούν να κάνουν την φωνή τους να ακουστεί, τις περισσότερες φορές με την βοήθεια οργανώσεων του εξωτερικού. Η κοινή γνώμη και τα ΜΜΕ στο παρελθόν υπήρξαν μουδιασμένα εώς αδιάφορα γύρω από την βία με θύματα τους ομοφυλόφιλους. Οι σελίδες που με τόση υποκρισία αναπαράγουν την «φρικτή» είδηση για τις δολοφονίες αυτές φιλοξενούν ούκ ολίγες φορές ομοφοβικά σχόλια και άρθρα. Ας μην ξεχνάμε πόσες φορές έχουμε δει δηλώσεις αρθρογράφων και όχι μόνο υπέρ της στάσης του Πούτιν απέναντι στους ομοφυλόφιλους. Ας μην ξεχνάμε τις επιθέσεις ενάντια στο Pride στο Βελιγράδι αλλά και στο Κίεβο όπου το Pride διάρκειας μόνο 10 λεπτών διακόπηκε από μια βροχή πέτρες που δέχθηκαν οι διαδηλωτές. Η Ουκρανία ήταν αυτή που έκοψε τον Μπομπ τον σφουγγαράκη από τα τηλεοπτικά της δίκτυα για ομοφυλοφιλικό περιεχόμενο και πολλά βίντεο με γκέι ζευγάρια να ξυλοκοπούνται κάνουν περήφανα την εμφάνιση τους από ομάδες φασιστών που φαίνεται να το διασκεδάζουν παραμένοντας φυσικά ατιμώρητοι. Πολλοί Ουκρανοί είναι υπέρ της ποινικοποίησης της ομοφυλοφιλίας, όπως άλλωστε και Ρώσοι και Τσετσένοι φασίστες. Η Αγγλία εδώ και χρόνια έχει εκδώσει ταξιδιωτική οδηγία προς αυτές τις χώρες με το βαθμό επικινδυνότητας για τους ομοφυλόφιλους τουρίστες.

Η ποινικοποίηση της ομοφυλοφιλίας είναι παλιά ιστορία στα πρώην κουμουνιστικά καθεστώτα. Αν και οι κυβερνήσεις σήμερα δεν έχουν κάνει ποτέ επίσημα δηλώσεις για να επιβεβαιώσουν την ανοχή τους στην βία, τις δολοφονίες και τις φυλακίσεις, ωστόσο με τα λόγια, τις πράξεις και όσα προτίθενται να νομοθετήσουν καταλαβαίνουμε πολύ καλά τις επιδιώξεις τους.

Είναι υποκριτικό να μας σοκάρει η είδηση πως οι ομοφυλόφιλοι ζουν σε καθεστώς τρόμου στις χώρες της πρώην Σοβιετικής ένωσης. Ο φασισμός δεν ξεκίνησε έτσι ξαφνικά και μέσα σε μια μέρα. Ήταν αποτέλεσμα της ανοχής του κόσμου, της προπαγάνδας από τα ΜΜΕ και της σιωπηλής κοινής γνώμης. Όσο η Δύση κάνει τα στραβά μάτια τόσο θα αποθρασύνονται οι φασιστικές ομάδες. Όσο προσπαθούμε να περιχαρακωθούμε και να μείνουμε στα δικά μας προβλήματα χωρίς να μας αφορά ο άλλος το πρόβλημα θα γιγαντώνεται. Η Eurovision και τα αθλητικά event δεν αρκούν από μόνα τους ως απόδειξη πως οι χώρες της ευρύτερης μεγάλης Ευρώπης μπορούν να συμπορευτούν και να σεβαστούν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Και όλοι αυτοί που αναπαρήγαγαν ως φρικτή την είδηση για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης για λίγα κλίκ παραπάνω κάνανε το ίδιο και με δηλώσεις μίσους για τους ομοφυλόφιλους όταν και εκεί αναζητούσαν λίγη από την διαφημιστική πίτα και τα κλικαρίσματα μας. Αυτά τα κλικαρίσματα που αφήνουν ανενόχλητους τους φασίστες να επιδίδονται σε κάθε μορφή βίας.

Όσο για την κοινή γνώμη αρκεί να δει κάποιος τα σχόλια αναγνωστών κάτω από τέτοια δημοσιεύματα για να καταλάβει πως η δρόμος για το σεβασμό στην διαφορετικότητα δεν είναι στρωμένος με άνθη αλλά με αγκάθια και πρέπει να διανύσουμε πολλά χιλιόμετρα ακόμα για να καταφέρουμε την πλήρη ισότητα και το σεβασμό. Η Ευρώπη μπορεί να κατάφερε να εξασφαλίσει πολλά από τα ανθρώπινα δικαιώματα με νόμους που τα θωρακίζουν αλλά αυτό δεν αρκεί από μόνο του. Θα πρέπει μέσα από την παιδεία να ξεκινήσει η αλλαγή. Οι νόμοι από μόνοι τους δεν αρκούν όταν ισχυρές φωνές από συντηρητικές ομάδες, πολιτικούς και θρησκείες που χαίρουν σεβασμού φωνάζουν όλο μίσος μένοντας ατιμώρητες.

Δεν έχει επιβεβαιωθεί επίσημα η ύπαρξη χώρων βασανισμού ομοφυλόφιλων. Καμία κυβέρνηση δεν θα το παραδεχτεί ανοιχτά και επίσημα χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν μπορεί παρόλα αυτά να εφαρμόζει βασανισμούς. Είναι καλό να αναλογιστούμε πολύ σοβαρά πως έχουμε φτάσει μέχρι αυτό το σημείο αν θέλουμε ουσιαστικά να χτυπήσουμε το κακό από τη ρίζα και να αλλάξουμε την μοίρα τον ευάλωτων κοινωνικά ομάδων που για χρόνια αποτελούν στόχο.

Υ.Γ. Στο πρώτο Pride της Θεσσαλονίκης έγιναν αγρυπνίες, πορείες, βανδαλισμός περιπτέρων και σημειώθηκαν κάποιες μεμονωμένες επιθέσεις. Οι αντιδράσεις και τα κηρύγματα μίσους συνεχίζονται κάθε χρόνο αλλά ευτυχώς το Pride έχει με το μέρος του σύσσωμο τον προοδευτικό πληθυσμό και σε πείσμα των λίγων συνεχίζει και υπάρχει. Αυτά συμβαίνουν εδώ. Σε ένα Ευρωπαϊκό κράτος στο οποίο τέθηκε σε ισχύ το σύμφωνο συμβίωσης και ο αντιρατσιστικός νόμος.