Τα αληθινά προβλήματα των ΑΕΙ

Προβλήματα στα ΑΕΙ; Φυσικά και υπάρχουν. Και το βασικό πρόβλημα είναι η (διαχρονική) υποχρηματοδότησή τους, που δεν συνδέεται αποκλειστικά με την σημερινή κυβέρνηση.

Ο πρώτος πίνακας δείχνει την χρηματοδότηση της έρευνας στα κράτη της ΕΕ (ως ποσοστό του ΑΕΠ) το 2019 και ο δεύτερος την δημόσια χρηματοδότηση της παιδείας το 2018 (επίσης ως ποσοστό του ΑΕΠ).

Τι σημαίνει υποχρηματοδότηση της έρευνας και της παιδείας;

=> Σημαίνει έλλειψη πρόσβασης σε βιβλιοθήκες – κυρίως σε ηλεκτρονικές, δηλαδή απομόνωση από την διεθνή επιστημονική κοινότητα. Όλοι ξέρουμε την αγωνία κάθε τόσο αν υπήρξε χρηματοδότηση για την ανανέωση της συνδρομής του ιδρύματος σε ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων.

=> Σημαίνει έλλειψη κονδυλίων για την έρευνα, δυσκολία απορρόφησης εξωτερικών προγραμμάτων, απουσία γραμματειακής υποστήριξης, κ.λπ.

=> Σημαίνει κακή κατάσταση των υποδομών: στοιβαγμένα γραφεία, έλλειψη χώρων διδασκαλίας, προϊστορικούς υπολογιστές, ελλιπή τεχνολογία και υλικό εργαστηρίων και “αναλώσιμων”.

=> Σημαίνει έλλειψη ουσιαστικής βοήθειας σε φοιτήτριες και φοιτητές που δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν το οικονομικό βάρος των σπουδών γιατί πρέπει ταυτόχρονα να δουλεύουν, με αποτέλεσμα οι σπουδές τους να παρατείνονται για χρόνια (με σχεδόν μηδενική επιβάρυνση για τα ιδρύματα).

=> Σημαίνει ανεπαρκή φύλαξη και συντήρηση των εγκαταστάσεων από κάθε είδους καταστροφές, βρωμιά και βανδαλισμούς

Προσωπικά δεν έχω αντίρρηση ούτε με τη φύλαξη των χώρων (από φύλακες που πληρώνουν και ελέγχουν τα ίδια τα ιδρύματα, ΟΧΙ από όργανα που υπάγονται στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης) ούτε με τα πειθαρχικά συμβούλια, τα οποία θεωρώ αναγκαία αν έχουν δομηθεί και λειτουργούν σωστά.

Αντί γι’ αυτό, όπως σχεδόν σε όλα τα πράγματα η κυβέρνηση, αφού κατασκευάσει με την βοήθεια των πληρωμένων ΜΜΕ μια γενικευμένη και υπεραπλουστευμένη, τερατώδη εικόνα για το τι συμβαίνει στα ΑΕΙ (εγκληματικότητα και άνδρα ανομίας, μέλη ΔΕΠ που ξύνονται όλη μέρα, σπουδαστές χαμηλού επιπέδου και αιώνιοι φοιτητές), επιλέγει κατασταλτικά και τιμωρητικά μέτρα.

Όλα αυτά συμβαίνουν εν μέσω πανδημίας, χωρίς ανοιχτή συνεννόηση με την πανεπιστημιακή κοινότητα (διαβούλευση; τι είναι αυτό;), με τις πλάτες των Πρυτάνεων (δε με γελάνε οι δειλές επιστολές ούτε πιστεύω πως δεν ήταν συννενοημένα όλ’ αυτά), την ανοχή των μελών ΔΕΠ και του φοιτητικού κινήματος.

Διαβάστε επίσης…

Τι πανεπιστήμιο τελικά θέλουμε;