Τα αριστερά δακρυγόνα πονάνε πιο πολύ στα μάτια
Η κυβέρνηση έδωσε τη μάχη των αδειών και έχασε για πάντα τη μάχη της κοινωνίας.
Όσο περνά ο καιρός και η φθορά μιας κυβέρνησης Σύριζα που ξεκίνησε με γνήσια αριστερή φρασεολογία για να την καταντήσει τελικά ανέκδοτο, ξεφτιλίζοντας το όραμα εκατομμυρίων ανθρώπων που πίστευαν, έστω και ουτοπικά ότι μια αριστερών καταβολών κυβέρνηση θα μπορούσε να είναι δικαιότερη, ουμανιστικότερη, συμπονετικότερη. Φρούδες ελπίδες.
Για τους ανθρώπους που η έννοια της Αριστεράς υπήρξε πάντοτε ένα ευγενές θεωρητικό ιδιώμα, συμπεριλαμβάνω και τον εαυτό μου λόγω μακρόχρονων οικογενειακών καταβολών, η απόλυτη διάψευση χάρη σε μια πορεία στα όρια του τραγελαφικού, με ένα θίασο προσώπων κατώτερων κάθε προσδοκίας, συχνά τυχάρπαστων που είδαν φως εξουσίας και μπήκαν, συμπαρασύροντας δυστυχώς ως εικόνα και τους πραγματικά άξιους και εγκαθιστώντας ως κυρίαρχο συναίσθημα αυτό της διάψευσης.
Η εικόνα των συνταξιούχων που απεγνωσμένοι στα όρια της εξαθλίωσης δέχονται τα αριστερά δακρυγόνα και τα υποκριτικά κροκοδείλια δάκρυα του πρωθυπουργού εκ των υστέρων προμηνύουν την κοινωνική έκρηξη που φουντώνει σαν τσουνάμι και θα εκδηλωθεί τους επόμενους μήνες. Όταν πια δεν έχεις τίποτε να χάσεις απλά χάνεις την ψυχραιμία σου.
Καθώς η κυβέρνηση δίνει τη μητέρα των μαχών να εδραιωθεί το βασίλειο του Μαρινάκη στα media αντί του Ψυχάρη, η ελληνική κοινωνία βλέπει απλά το έδαφος να καταρρέει οριστικά κάτω από τα πόδια της. Δομές επαγγελματικές και κοινωνικές διαλύονται, μια κοινωνία που έχει φτάσει στα όρια της αποσυντίθεται και ο Σύριζα πανηγυρίζει ότι οι δημοσκοπήσεις θα διαψευστούν. Άλλα ντάλα της Παρασκευής το γάλα.
