Τα χαμόγελα τους ωφέλιμο φορτίο

Του Γιώργου Τούλα 

Διάβασα τις τελευταίες μέρες κάτι εμπαθή σχόλια για τη δουλειά που κάνουν στη γειτονιά της Σβώλου οι κάτοικοι και οι καταστηματάρχες της. Απίθανοι τύποι που ποτέ δεν κούνησαν το δάχτυλο του για αυτή την πόλη κάθισαν στο πληκτρολόγιο και έχυσαν δηλητήριο για τη δουλειά ανθρώπων που πάσχισαν να ξυπνήσουν μια γειτονιά από το λήθαργο, να την πάνε παρακάτω. Το έχουμε περάσει και μεις αυτά τα 4 χρόνια του Θεσσαλονίκη Αλλιώς. Δεν απαντώ ποτέ στην κακοήθεια. Η μόνη απάντηση είναι πάντα η δουλειά. Η προσπάθεια. Να πηγαίνεις παρακάτω.

Χθες ήταν μια από τις πιο ευτυχισμένες μέρες της ζωής μου. Δουλέψαμε έξι ολόκληρους μήνες για μια μέρα μιας ‘’Πόλης από το μέλλον’’. Συνεργαστήκαμε με πρεσβείες, ιδρύματα, οργανισμούς, ινστιτούτα, εθελοντές που είναι ενήλικες, νοήμονες άνθρωποι και όχι πρόβατα στη σφαγή όπως τους παρουσιάζουν ορισμένοι και μια ομάδα οκτώ ανθρώπων που είναι το δυναμικό της ομάδας μας για ένα σκοπό. Να πάμε τη σκέψη μας λίγο παρακάτω με τη βοήθεια παραδειγμάτων και καλών πρακτικών. Και οι δέκα ομιλητές που ανέβηκαν στη σκηνή του Ολύμπιον άναψαν αυτές τις φωτεινές πινακίδες για το παρακάτω.

Από τη χθεσινή μέρα όμως θέλω να σταθώ σε μια εικόνα. Είχαν περάσει πια εννέα ώρες από την έναρξη και κόντευε να νυχτώσει. Στα δυο ξενοδοχεία που οργανώναμε τα workshops με τη συμμετοχή των ομιλητών της πόλης από το μέλλον δεν έπεφτε καρφίτσα. Έξω ήταν χαρά θεού, άνοιξη, τα καταστήματα ανοιχτά, κόσμος είχε γεμίσει τα καφέ και την παραλία και όμως. Σχεδόν εκατό, νεαρά άτομα, στην πλειοψηφία τους, δούλευαν εντατικά πάνω σε υποθέσεις εργασίας για τα προβλήματα της πόλης. Ήταν μια εικόνα μαγική. Τόσο κόντρα στην απάθεια, την απραξία, την απαξίωση, το δηλητήριο όσων πέρασαν τη ζωή τους απλά απαξιώνοντας. Ήταν μια εικόνα ελπίδας, ονείρου, ήταν σαν να μη χάθηκε τελικά το παιχνίδι.

Προχθές το βράδυ ο δήμαρχος του Εσκίσεχίρ, ένας εμπνευσμένος άνθρωπος κοιτάζοντας το Θερμαϊκό που έλαμπε με τα φώτα των καραβιών μου είπε μια κουβέντα που θα τη θυμάμαι για πάντα: Ότι κάνετε από δω και πέρα να το κάνετε για τους νέους και τα παιδιά. Για αυτούς που θα ακολουθήσουν στην ωραία σας πόλη. Αυτούς να έχεις στο νου σου.

Η χθεσινή μέρα ήταν δική τους μέρα. Τα χαμόγελα τους στο τέλος της ήταν το ωφέλιμο φορτίο που μας δίνει τη δύναμη να συνεχίσουμε στον πέμπτο πια χρόνο του Θεσσαλονίκη Αλλιώς. Με τη βεβαιότητα πως δεν είναι όλα στη ζωή προς εξαργύρωση.