Τα Χριστούγεννα στα μπλόκα…

Λέξεις: Μάνος Λαμπράκης

Η εικόνα είναι σχεδόν κωμικοτραγική: μια κυβέρνηση που επί χρόνια επένδυσε στο μύθο της «απόλυτης κυριαρχίας» βλέπει τώρα τους δικούς της ανθρώπους —τους αγρότες που θεωρούσε προνομιακό ακροατήριο— να συγκροτούν μπλόκα σε όλη τη χώρα.

Η ειρωνεία είναι τόσο έντονη που γίνεται υλικό πολιτικής ανάλυσης από μόνη της: το σύστημα που στηρίχθηκε στην υπόθεση ότι η επαρχία παραμένει πειθήνια, ξυπνά σήμερα σε μια πραγματικότητα όπου η ύπαιθρος γράφει τον δικό της αντίλογο και επίλογο, χωρίς καν να χρειαστεί τη συμβολή της αντιπολίτευσης. Η κατάρρευση του κυβερνητικού αφηγήματος δεν είναι ζήτημα επικοινωνίας, είναι ζήτημα πια ότι η κοινωνική κόπωση μετατράπηκε σε ανοιχτή αμφισβήτηση. Το βλέπουμε όλοι καθαρά…

Στο Μαξίμου, μπορεί κανείς εύκολα να φανταστεί το κλίμα: νυχτερινά τηλεφωνήματα, συσκέψεις που διαδέχονται η μία την άλλη, πρόσωπα που προσπαθούν να καταλάβουν πώς χάθηκε το έδαφος κάτω από τα πόδια τους. Είναι το είδος του πανικού που δεν αναγνωρίζεται δημόσια, αλλά διαχέεται σε κάθε φράση, σε κάθε επιχείρημα.

Γιατί δεν υπάρχει σχέδιο εκτόνωσης όταν το πρόβλημα δεν είναι οι «διεκδικήσεις», αλλά η βαθιά ρωγμή στην πολιτική σχέση κυβέρνησης–κοινωνίας. Και φυσικά, η μεγαλύτερη ειρωνεία απ’ όλες: αυτή η ρωγμή δημιουργήθηκε πλήρως από τις ίδιες τις κυβερνητικές επιλογές. Κανένας «εχθρός» δεν χρειάστηκε. Αρκούσε η προσποίηση ότι όλα λειτουργούν.

Τα μπλόκα, που αρχικά κάποιοι αντιμετώπισαν σαν περιορισμένες αντιδράσεις, αποδεικνύονται σήμερα ένα πολιτικό επιταχυντικό. Δεν συγκροτούν απλώς μια διαμαρτυρία, αναδεικνύουν την αποσύνδεση ανάμεσα στην κεντρική εξουσία και την καθημερινότητα όσων παράγουν τα βασικά αγαθά της χώρας.

Οι βουλευτές επιστρέφουν στα χωριά τους και συναντούν βλέμματα που δεν καταπραΰνονται με τα συνηθισμένα «θα το λύσουμε». Αυτή η άρνηση πειθάρχησης είναι που διαβρώνει την πολιτική βάση της ΝΔ πιο γρήγορα από οποιαδήποτε κοινοβουλευτική σύγκρουση.

Και έτσι, πλησιάζουμε στα ίσως τελευταία Χριστούγεννα του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Μαξίμου —και σίγουρα τα λιγότερο γαλήνια.

Η χώρα δεν στολίζεται με αστέρια, αλλά με μπλόκα. Οι δρόμοι δεν μυρίζουν μελομακάρονα, αλλά καμένο πετρέλαιο από τα τρακτέρ. Και τα καμπαναριά, αν χιονίσουν, δεν θα σημάνουν γιορτές αλλά μια αργή, επίμονη υπενθύμιση ότι η πολιτική φθορά είναι πλέον ανεπίστρεπτη.

Ετοιμαστείτε, λοιπόν, για Χριστούγεννα με μπλόκα, κάστανα και χιόνια —όχι ως ειδυλλιακό τοπίο, αλλά ως υπόμνηση ότι η πραγματικότητα επιστρέφει πάντα, και συνήθως επιστρέφει την πιο ακατάλληλη στιγμή.

*Ο Μάνος Λαμπράκης είναι θεατρικός συγγραφέας, δραματουργός και μεταφραστής