Τα παραμύθια, η πραγματικότητα και οι εφιάλτες ενός 12χρονου παιδιού
Σε μια κοινωνία που γεννά «άρχοντες και λεβέντες» ας γίνουμε οι φύλακες άγγελοι αντί για τα τέρατα που τους στοιχειώνουν
Το 12χρονο παιδί είπε στην ειδική ψυχολόγο, ότι ο «φιλάνθρωπος και οικογενειάρχης» 53χρονος, το πήγαινε σε οίκο ανοχής, όπου, αφού το βίαζε ο ίδιος, στο ίδιο δωμάτιο το βίαζαν και άλλοι άντρες που μπορεί να έφθαναν και τους πέντε σε κάθε επίσκεψη του στο «γκρι κτίριο».
Το 12χρονο παιδί ανέφερε ακόμη, ότι άκουσε τον «κύριο που μας άνοιγε την πόρτα» να λέει στον «φιλάνθρωπο και οικογενειάρχη»53χρονο, «τι κάνεις ρε; αυτή είναι μικρή θα μπλέξουμε». Ακόμη, το 12χρονο παιδί ανέφερε, πως ένας φίλος αστυνομικός του «φιλάνθρωπου κ’ οικογενειάρχη»53χρονου, τον ρώτησε τι κάνει με αυτή την μικρή.
Βέβαια όλα τα παραπάνω είναι αποκλειστικά αποκύημα της φαντασίας του παιδιού. Το πιο πιθανό να τα είδε στον ύπνο του. Η πραγματικότητα είναι ότι μάλλον το 12χρονο παιδί «κουνήθηκε» στον «φιλάνθρωπο και οικογενειάρχη». Εξάλλου το είπε και ο πατέρας του «Άμα του κουνιότανε κάτι θα έκανε – Ο γιος μου είναι λεβέντης» και πως αυτός και η οικογένειά του είναι άρχοντες. Άρα, η πραγματικότητα είναι πως το 12χρονο παιδί είχε κανονίσει μαζί του να εκδίδεται γιατί είχε βαρεθεί το σχολείο και τις παιδικές δραστηριότητες. Ευτυχώς όμως που οι κρατικές υπηρεσίες το βοήθησαν αμέσως. Όπως γίνεται με κάθε παιδί εξάλλου.
Σε αυτή την κοινωνία που γεννά τον εφιάλτη για τα παιδιά ας γεννήσουμε την ελπίδα. Σε αυτή την κοινωνία που γεννά τέτοιους «άρχοντες και λεβέντες» ας γίνουμε οι φύλακες άγγελοι αντί για τα τέρατα που τους στοιχειώνουν. Ο δρόμος για την μετατροπή της ζωής των παιδιών από εφιάλτη σε παραμύθι, περνάει μέσα από τον αγώνα για τα δικαιώματά τους. Περνάει μέσα από τα ιδανικά της αλληλεγγύης, της φιλίας, της αγάπης και της ομορφιάς του αγώνα για την ζωή που δικαιούνται.
Ας μην τα απογοητεύσουμε. Ας τα εμπνεύσουμε με τη στάση μας και το παράδειγμά μας.
Γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα.
