Τέσσερα δύσκολα Σάββατα

Τέσσερα δύσκολα Σάββατα Αυτό είναι το πρώτο

Τα δύσκολα Σάββατα είναι ένας ιδιωτικός θεσμός που κρατάει πλέον 10 χρόνια, είναι μια διαφορετική γιορτή επιβίωσης και ταυτόχρονα μια αποδοχή με τους δικούς σου όρους της κατάστασής σου, μια επανεκτίμηση φίλων που έφυγαν νωρίς, μια περίοδος αυτοκριτικής και αυτοθεραπείας.

Συμβαίνει όταν και ο τελευταίος γείτονας έχει αμπαλάρει για τις καλοκαιρινές του διακοπές κι οι δρόμοι έχουν αυτή την ηρεμία ασφάλτου, που σε οδηγεί -θες δε θες- σε μια ενδοσκόπηση του στυλ: “τι κάνω εγώ εδώ πέρα”.

Και τότε ομολογείς σε δόσεις τέσσερις, όσα και τα Σάββατα του Αυγούστου που απομένουν, ότι δεν είναι για σένα οι ακτές κι οι “ηρεμίες” κι οι ακρογιαλιές-δειλινά, όχι μόνο γιατί η ζωή τα έφερε έτσι ώστε να μην μπορείς, αλλά κυρίως γιατί έτσι καλομαθημένος που υπήρξες στην χαρά, τώρα που η χαρά είναι μια λέξη που συναντάς μόνο στα λεξικά, σχεδόν άγνωστη, με τόση θλίψη, τόσες απουσίες, τόσες απροσδόκητες αναχωρήσεις, τόση μυρωδιά πένθους, δεν ξέρεις τον τρόπο να “διακόψεις”, κατά βάθος δεν ξέρεις κι από τι ακριβώς να διακόψεις, όταν υπάρχει πάντα ο κίνδυνος εκεί που πας για να ξεκουραστείς, να συναντήσεις τα ίδια πρόσωπα που σε “κούρασαν” τον Χειμώνα.

Κι αν η θλίψη είναι ένα ύπουλο συναίσθημα. η προσποίηση χαράς την κάνει ακόμη πιο αφόρητη, μετά… Έτσι ο θεσμός καλά κρατεί, σε λίγο ίσως κυκλοφορήσει και σε T-shirt ή σε κούπες καφέ σαν χρηστικά δώρα που θα ανταλλάσσεις με τους ομοίως παραμένοντες Αύγουστο στην πόλη. Καλές διακοπές σε όλους