Η Θεσσαλονίκη πάνω και κάτω από την Εγνατία
Η Εγνατία μοιάζει πια το μεγάλο ποτάμι.
Η Θεσσαλονίκη επτά μήνες πριν τις εκλογές. Σίγουρα όχι η πόλη που ήταν πριν 4 χρόνια. Πόσο μάλλον πριν οκτώ ή είκοσι. Μια πόλη που αρχίζει να θυμίζει μεγάλες Μητροπόλεις του κόσμου. Μια πόλη χωρισμένη σε ζώνες.
Η Εγνατία μοιάζει πια το μεγάλο ποτάμι. Κάτω από αυτήν ένα κέντρο που σφύζει και που η παρακμή των ζόρικων χρόνων της Κρίσης μοιάζει να έχει πια υποχωρήσει.
Λαμπερά εγκαίνια ξανά και ουρές έξω από πετυχημένα καφέ, πολυτελή καταστήματα που δειλά δειλά επιστρέφουν, παραδοσιακοί έμποροι που αδυνατούν να συναγωνιστούν τις πολυεθνικές αλυσίδες να παραδίδουν τους χώρους τους σε international brands, μικρά Κολωνάκια σε γωνίες της Μητροπόλεως.
Και πάνω από την Εγνατία μικρά γκέτο. Σκοτάδι και παραβατικότητα. Σιωπηλές γειτονιές και εγκατάλειψη. Οικοδομές του εξήντα με ξεχαρβαλωμένα στόρια, πρόσφυγες σε υπόγεια και ηλικιωμένοι που ξέμειναν στα παλιά αστικά απομεινάρια.
Η οριζόντια διαστρωμάτωση της πόλης αποτυπώνει τις νέες της αντιθέσεις εντυπωσιακά. Δεν ξέρω αν οι δεκάδες υποψήφιοι δήμαρχοι θα ξεμακρύνουν στα σοκάκια άνωθεν. Αν δεν το κάνουν δεν θα έχουν αντιληφθεί καν για ποια πόλη ψηφίζουμε, ποια πόλη θέλουν να διοικήσουν.
