Θεσσαλονίκη – Σεισμός του 1978: Μία οικογενειακή ιστορία από εκείνη τη μέρα

Λέξεις: Γιώργος Μπαλτάς

Σεισμός του 1978

Με αφορμή την σημερινή μαύρη επέτειο, αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας την δική μου οικογενειακή ιστορία. Όλοι μας έχουμε να διηγηθούμε πράγματα που συνέβησαν σε εμάς και στις οικογένειες μας, είτε ευχάριστα είτε δυσάρεστα.

Η ιστορία εκείνης της νύχτας την έχουμε καταγράψει ως οικογένεια, διότι κρίνεται πολύ σημαντική για την μετέπειτα εξέλιξη της οικογένειας Λασκαρίδη – Μούσιου και Μπαλτά.

Στην οκταώροφη πολυκατοικία που έπεσε στην Οδό Νικηφόρου Φωκά (Ιπποδρομίου), στον 4ο όροφο, έμεναν ο προπάππους μου Σταύρος Λασκαρίδης και η προγιαγιά μου Μαρία (σε πιο παλιά μου ανάρτηση αυτοί οι δύο έμεναν εκεί που είναι σήμερα τα πρώην Ηλύσια), οι οποίοι έφυγαν από την ζωή το 1969 και 1975 αντίστοιχα. Ευτυχώς δεν πρόλαβαν τον σεισμό γιατί θα ήταν δεδομένο πως και οι δύο θα έφευγαν από την ζωή (λόγω ηλικίας και μόνο δεν θα πήγαιναν πουθενά 23:00 το βράδυ) με έναν τόσο άσχημο τρόπο.

Αφού απεβίωσαν, στο διαμέρισμα εκείνο εγκαταστάθηκαν η κόρη τους η Στέλλα Λασκαρίδου – Μούσιου μαζί με τον σύζυγό της Ηλία Μούσιο, και τα παιδιά Ευαγγελία και Τάκη.

Η Ευαγγελία εκείνη την περίοδο είχε παντρευτεί και είχε γεννήσει τον γιο της Νίκο στη Θεσσαλονίκη. Ως Καθηγήτρια όμως την είχαν διοριστεί στο Μεσολόγγι οπότε αναγκάστηκε να φύγει με τον σύζυγό της. Την ακολούθησε και η μητέρα της Στέλλα για να βοηθήσει στο μεγάλωμα του παιδιού της Ευαγγελίας τις ώρες που θα έλειπε στην δουλειά.

Εκείνη την εποχή ο παππούς μου ο Γιώργος (Λασκαρίδης), έφευγε από το σπίτι που διέμενε στη Δημητρίου Γούναρη και πήγαινε στο σπίτι του Ηλία και του γιού του Τάκη στην Ιπποδρομίου και έβλεπαν ποδοσφαιρικούς αγώνες, Μουντιάλ.

Έτσι και εκείνο το μοιραίο βράδυ σκόπευε να κάνει πάλι το ίδιο, διότι στο σπίτι υπήρχε μια τηλεόραση και η μητέρα μου Μαρία έβλεπε μια συγκεκριμένη ελληνική σειρά της εποχής εκείνης. Ως εκ του “θαύματος”, εκείνο το βράδυ η μητέρα μου ήταν καλεσμένη σε ένα πάρτι που το διοργάνωσαν οι μετέπειτα κουμπάροι της, κοντά και προς την Μαρτίου. Έτσι και με αφορμή ότι θα έλειπε από το σπίτι, είπε στον πατέρα της Γιώργο ότι δεν θα δει το βράδυ την συγκεκριμένη σειρά που . Ο παππούς μου ο Γιώργος πήρε τηλέφωνο τον Ηλία και τον Τάκη και τους είπε ότι το βράδυ δεν θα έρθει από το σπίτι τους στην Ιπποδρομίου για να δει το παιχνίδι και ότι θα κάτσει στο σπίτι του στη Γούναρη μαζί με την γυναίκα του την Ευγενία.

Ο Ηλίας και ο Τάκης αποφάσισαν από την στιγμή που ήρθαν έτσι τα πράγματα να βγουν έξω από το σπίτι τους και να πάνε να δουν τον αγώνα σε ξεχωριστά μέρη. Ο Δημήτρης πήγε στον «Ξαρχάκο» και ο Ηλίας στο ουζερί «Ερμής» που βρίσκονταν κάτω από το κόκκινο σπίτι στο διατηρητέο της Αγίας Σοφίας. Οι δυό τους τελικά βρέθηκαν τα ξημερώματα, αγκαλιάστηκαν και έκλαιγαν δίπλα στα ερείπια του σπιτιού τους. Μέχρι εκείνη την στιγμή δεν ήξερε κανένας από τους δυό εάν γύρισε στο σπίτι και καταπλακώθηκε από τόνους τσιμέντο ή αν γύρισε μετά την πτώση της πολυκατοικίας. Να επισημάνω πως ούτε κινήτα τηλέφωνα υπήρχαν, αλλά και το ρεύμα είχε κοπεί σε πολλά σημεία της πόλης… και πως επικρατούσε πανικός και χάος.

Έτσι το σπίτι εκείνο το βράδυ και κάτω από αυτές τις συγκυρίες ήταν άδειο και δεν υπήρχε κανένα μέλος της οικογένειας μας.

Όλα θα μπορούσαν να εξελιχθούν εντελώς διαφορετικά, εάν η μητέρα μου δεν ήταν καλεσμένη την συγκεκριμένη νύχτα στο σπίτι των κουμπάρων της… ή αν δεν είχε την όποια διάθεση να πήγαινε σε εκείνο το πάρτι.

Εάν ο παππούς μου Γιώργος (Λασκαρίδης) αποφάσιζε να πάει να δει τον Ηλία και τον Τάκη ανεξαρτήτως το τι θα έκανε η μητέρα μου…

Εάν ο Ηλίας και ο Τάκης δεν είχαν την όποια όρεξη να βγούνε εκείνο το βράδυ και να παρακολουθούσαν τον αγώνα από την τηλεόραση του σπιτιού τους…

Εαν την θεία μου την Ευαγγελία δεν την διόριζαν στο Μεσολόγγι εκείνη την χρονιά και ήταν στην Ιπποδρομίου μαζί με την μάνα της, τον σύζυγό της και το παιδί της…

Όλος ο κόσμος ζει κυριολεκτικά από συγκυρίες… διότι δεν έτυχε κάποιος να είναι τη λάθος ώρα, στο λάθος σημείο.