Θεσσαλονικιά, σοκολατοποιός στις Βρυξέλλες. Με τέσσερα γράμματα: Η Μίνα!

Του Γιώργου Τούλα

Τη Μίνα την γνώρισα τα παλαιά χρόνια που λέμε και μεις οι μεγαλύτεροι ως υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων στο Sani και στο Ανατόλια. Μετά τα ίχνη της χάθηκαν στα Εμιράτα και η επιστροφή της στη Θεσσαλονίκη μας γνώρισε μια κρυφή της αγάπη που άρχισε να φανερώνεται. Τη σοκολάτα. Την ξανασυνάντησα σε ένα Gourmet Festival του Sani να συστήνει τις σοκολάτες τις και μετά την έχασα και πάλι. Τη βρήκα από σύμπτωση στις Βρυξέλλες. Όταν μου είπε ότι παράγει σοκολάτες στην πατρίδα της σοκολάτας μου φάνηκε σαν να παίζεις ποδόσφαιρο μέσα στην έδρα ας πούμε της Μπαρτσελόνα, να είσαι μια μικρή ομάδα από την Ελλάδα και να θέλεις να βάλεις και γκολ!

Και επειδή η εμπειρία παρασκευής της σοκολάτας είναι το όνειρο κάθε ανθρώπου την ακολούθησα ένα πρωινό. Από το ήσυχο προάστιο που μένει με την οικογένεια της μέχρι το χώρο που φιλοξενεί σήμερα το εργαστήριο της είναι μισή ώρα δρόμος μέσα από ένα δάσος. Ωραίος και γαλήνιος τρόπος να ξεκινάς τη μέρα σου.

Το εργαστήριο της φιλοξενείται σε ένα χώρο που παρασκευάζεται ένα εξαιρετικό παγωτό των Βρυξελλών. Γκουρμέ. Το πρώτο πράγμα που σου τραβά την προσοχή είναι ένα μηχάνημα που διατηρεί τη λιωμένη σοκολάτα στην ιδανική θερμοκρασία για να την επεξεργαστείς ενώ από ένα σωληνάριο τρέχει διαρκώς ζεστή υπέροχη σοκολάτα. Μοιάζει με γλυκό εφιάλτη. Η Μίνα Αποστολίδη είχα μια αγάπη και μια τρέλα για το αγαπημένο γλυκό. Ξεκίνησε να μαγειρεύει από τη δεύτερα δημοτικού όταν της έκαναν δώρο το κλασικό βιβλίο της Χρύσας Παραδείση, φτιάχνοντας μαρέγκες που κερνούσε οι γιαγιά της στις φίλες της, ενώ ακολούθησαν τα σοκολατένια βραχάκια που έφτιαχνε με τη μαμά της και έκλεινε σε γυάλινα βάζα με αυτοσχέδιες ζωγραφισμένες ετικέτες που έγραφαν επάνω προφητικά ‘’Της Μίνας’’.

Ακολούθησε στα 18 της ένα εξειδικευμένο σεμινάριο για σοκολάτα στην Αμερική και αρκετά ακόμα που την έκαναν εξπέρ! Οι πρώτοι πειραματισμοί για διαφορετικές γεύσεις, η πρώτη της τρούφα με βύσσινο λικέρ, η γνωριμία με τις τσαντούγιες.

Τα χρόνια που έμεινε στο Ντουμπάι έβαλαν την Αράβικη πινελιά τους που κρατά μέχρι και σήμερα. Κάρδαμο, ταχνίνι, φούντουκια Τουρκίας, σύκα Κύμης, αμύγδαλα και ξηροί καρποί από το Χαρίλαο στην Άθωνος, αποξηραμένα βύσσινα, οι πρώτες ύλες της. Και ουίσκι. Στα Εμιράτα έκανε ένα κύκλο γνωριμιών επιφανών της τοπικής κοινωνίας που επέλεγαν τις σοκολάτες της για δώρα ή για τα πάρτι τους. Η ίδια δούλευε στο σπίτι. Ο δρόμος όμως για το παρακάτω είχε ανοίξει. Στη Θεσσαλονίκη κατόπιν άρχισε η εξειδίκευση αλλά χρειάστηκε να έρθει η μετακόμιση στις Βρυξέλλες και η προτροπή του αδελφικού της Ιταλού φίλου Μάρκο Πενίζι για να γίνει η αγάπη της κανονική εργασιακή αφοσίωση.

Τη ρωτώ το αυτονόητο, όση ώρα ετοιμάζει τις υπέροχες λαζούρες της, τις λεπτές φλούδες σοκολάτας γάλακτος ή μαύρης σοκολάτας επενδυμένες με εξαιρετικές προσθήκες υλικών. Δεν σου φάνηκε παρακινδυνευμένο να έρθεις στην έδρα τους, στην πατρίδα της σοκολάτας και των σοκολατοποιών και να φτιάξεις τις δικές σου σοκολάτες έχοντας την απαίτηση να τις αγοράσουν; Όχι μου απάντησε με απόλυτη ειλικρίνεια. Οι δικές μου σοκολάτες θα είχαν έτσι και αλλιώς διαφορετικές γεύσεις που πιστεύω ότι θα τις εκτιμήσουν όσοι ψάχνουν το κάτι παραπάνω. Ο μέσος Βέλγος καταναλώνει την παραδοσιακή σοκολάτα και δεν ψάχνει το ιδιαίτερο. Υπάρχουν όμως αρκετοί άνθρωποι που και γνωρίζουν και επιθυμούν να δοκιμάσουν και σε αυτούς απευθύνθηκα. Μου μιλά με κάμαρι για τη Σεχραζάτ και τη Λεϊλά της, δυο τύπους σοκολάτας παραμυθένιας γεύσης. Για τις συνεργασίες της με μια αλυσίδα από σπουδαίες Κάβες και κελάρια με εξαιρετικά κρασιά και σαμπάνιες. Για τα πρώτα Deli που φιλοξενούν τις γεύσεις τις και το ΕΡΓΟΝ των Βρυξελλών που φυσικά την ενέταξε αμέσως στα εξαιρετικά ελληνικά προϊόντα που προάγει. Για τα όνειρα της να δημιουργήσει σύντομα ένα δικό της χώρο που θα διαθέτει και πωλητήριο με βιτρίνα γεμάτη από τις συσκευασίες που ετοιμάζει αυτό τον καιρό. Για τις μεγάλες και διεθνείς αγορές της Αμερικής, του Καναδά και της Γαλλίας που θα ήθελε να κατακτήσει. Όλα αυτά μου τα λέει φτιάχνοντας μαγικές σοκολάτες που μπαίνω στον πειρασμό κάθε λίγο και δοκιμάζω. Σκέπτομαι πόσο σπουδαίο είναι να κυνηγάς το όνειρο σου, όσο άπιαστο και αν είναι. Και κείνη το κατάφερε. Τα σακιά με τη γαλλική σοκολάτα valhrona σε κόκκους περιμένουν τη σειρά τους σε παλέτες πλάι στην είσοδο του εργαστηρίου να μεταμορφωθούν στις επόμενες τρούφες, λαζούρες, σοκολατάκια και καρδιές. Στο δρόμο για την πόλη με το λεωφορείο μέτρησα πάνω από σαράντα μαγαζιά που πουλούν σοκολάτες. Το ένα καλύτερο από το άλλο και το ένα πιο γνωστό από το άλλο. Η Μίνα όμως δεν κώλωσε ούτε στιγμή. Την άφησα πίσω να ετοιμάζει μια παραγγελία για τη Θεσσαλονίκη και μέχρι να φτάσω στο κέντρο της πόλης είχα ανοίξει και μια συσκευασία που μου χάρισε να πάω πίσω στην πατρίδα…

Ένα χρόνο μετά τα ωραία νέα έφτασαν από τις μακρινές Βρυξέλλες. Η Μίνα έχει πια έτοιμο το κατάστημα-εργαστήριο της και είναι παραμυθένιο όπως οφείλει να είναι ένας τόπος λατρείας της σοκολάτας.

Η Μίνα, η δική μας Μίνα τα κατάφερε και το όνειρο της έγινε πραγματικότητα. Αν βρεθείτε στις Βρυξέλλες ξέρετε ποιο είναι το σημείο προορισμός σας από δω και μπρος. Death by chocolate! Καλορίζικο.

*Στη Θεσσαλονίκη σοκολάτες της Μίνας βρίσκετε στη Σοκολατρεια, Μητροπόλεως 111. Στις Βρυξέλλες Rue du Hameau 112 a, Rhode Saint Genese.